Alle inzendingen over Blijven schrijven

Als ik niet meer op aarde zou zijn zou ik nog altijd blijven schrijven om te blijven en het geschrevene in te lijven het zal me altijd verder drijven.…

Altijd zal ik blijven schrijven en blijven lachen en blijven vliegen heel hoog en hartelijk omdat ik jou ken en jij kent mij ook al ben ik niet van jou maar ik zal naar je toe rennen met open armen en een lach.…

even samen lachen blijven lopen doorgaan met stappen blijven geloven en hopen op de dingen die gaan komen vooral blijven schrijven blijven tikken ontwijken die hatelijke blikken blijven dansen blijven branden blijven leven veel kusjes geven…

Zonder pen of papier zal ik blijven schrijven woordeloos verloren herboren woorden in gebaren te geven gebleven leven geeft mij nieuwe woorden nog dagen niet voorbij de bladeren van mijn herfsttooi pracht bij vlagen op de grond rondgestrooid weer al een seizoen voltooid om paden te verzachten in duistere nachten…

Houdt hij, begraven onder humus’ dril Een winterslaap, of ligt hij er te beven Trillend van faalangst niet in staat te weven Webwoorden, interpunctie, want zo stil Maakt hem de grote dosis informatie Zo nietig maakt hem elke monoloog Zo moe de velen voor zijn geestesoog Die voor en met hem vrijuit verzen schreven Die zullen blijven schrijven…

Ik heb je ooit een hart onder de riem gestoken, je aangemoedigd om gedichten te blijven schrijven en zie aan, ik had gelijk, je bent een ware ster geworden in gedichtenland, je drinkt teveel, dat valt je te vergeven gezien je mooie droomwoorden, gedrenkt in oeroude wijsheid en ervaringsleer, kom, madame Hubers, even oud als ik, durf je nog of…

Ik mag hopen dat zinnen zichzelf blijven schrijven om ze naar behoefte in te lijven in geletterde dingen die ik lief heb en in vrije verzen waarin ieder hart geneest.…

schrijven Valentijnvrouwke ik wens je liefde, geluk warmte gezondheid gezelligheid vriendschap humor en voor elke nieuwe morgen de fluister van een glimlach toe voor vandaag een heerlijke dag te midden van de mensen die jouw ogen doen stralen Hieperdepiep hoera…

Wat dacht ik hier te vinden, tussen deze letters van entrepreneurschap? Heuristische hiaten van geleden zinnen verzilveren? Jij wit hier; daagt me uit tot duelleren met gedrochten van gedachten? Of zijn de allegorieën maakbaar als krullende letters? Zinnebeelden ter eeuwig leedvermaak? Wil ik hier een paar wanstalten chromeren tot een…

Iemand vier seizoenen missen van vroege ochtendkilte tot winterslaap in smeltende stilte Tussen veren in het nest van hoge dromen broeden verlangens in de loop van uitgestelde woorden Halen eksters hun snavel op voor dof mits-en-maar metaal zij verstaan de kunst van het wissen Welke pen blijft schrijven in tijden van missen als…

Met haar koude stem verdwalen woorden in gedachten die blijven waar ze is geweest toen ik haar zocht en met bange vingers verder schreef…

Het is beter om te schrijven dan te blijven hangen in het zelfde refrein God wat ben ik eenzaam God wat heb ik een pijn het is beter om te schrijven het recept om gelukkig te zijn en te blijven.…

schrijven begint steeds met een gedachte die de moeite waard is om te blijven bestaan…

(en toch niet bleven) 'wie schrijft die blijft' zei men vroeger dikwijls maar jaren later weet ik beter denk ik aan de oude dichters die van ons zijn heengegaan natuurlijk zijn er nog de bundels die getuigen van hun bestaan maar blijvend zijn ze niet vraag uw buurman bijvoorbeeld maar eens naar de dichter C.Buddingh' wedden dat hij…

geen verhalen doch gedichten die zichzelf ten gronde richten als ze eenmaal zijn gelezen hoeft geen sterveling te vrezen dat ze ooit nog zijn te horen weggewerkt en nooit herboren weet geen mens nog van 't bestaan doorgestreept voorgoed verloren is het met het vers gedaan…

Vele dichters uit de jaren twaalfhonderd dertienhonderd vermeldden geen namen bij hun voltooide werken die op de dag van heden nog gelezen worden schoon niet geheel begrepen lezers blijven boeien naar zekerheid doen speuren de stem welke riep tot doorgeven van zienswijze en levenswijsheid aan de mensheid verdreef het bewuste ik.…

Vertrouwen vergaat in de nachten, als deze als sneeuw voor de zon. In ieder zie je verdachten, vervloek je alles zonder pardon. Verwijten terecht onrechtvaardig, eisen onrechtvaardig terecht. Waar was je? Wie ben je? vragen zoveel. Aan mij, ik aan jou, aan elkaar. Vragen, vragen, enkel die vragen. Antwoorden zo…

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

ik heb met niemand iets ik heb met iemand niets door dit te schrijven kan ik mezelf blijven dus, als ik niets had geschreven dan was ik gewoon mezelf gebleven…

En ik zal blijven, en luisteren, liefhebben, voelen, praten, schrijven.........…

Na iedere regel die ik maak sta ik stil kom ik niet verder zoals ik dit wil zal het zo blijven zal ik nooit meer schrijven?…

Zij leidde mij om de tuin Om haar tuin leidde ze mij Het gras geplet van vele lijven Zij vroeg me: ga je over mijn tuin Een poeem schrijven? Nee, was m'n antwoord in zo'n woestenij kan ik niet blijven Aan schrijven kom ik echt niet toe.…

Slapen, eten, drinken, zijn de noodzakelijkste dingen om in leven te blijven. Maar als liefde niet bestond, zat ik nu zeker niet te schrijven!…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

Inspiratieontberingen drijven me crazy en erger: ze blijven! Zo gaan er bij mij soms wel uren voorbij zonder dat ik een versje kan schrijven.…

Slordig schrijven Onzin vond ik netjes schrijven Vaak moest ik er na voor blijven Op mijn schrift kreeg ik geen sticker In plaats daarvan flink op mijn flikker En weer een veeg als ik wat schreef Zonde toch van al dat miepen Juffrouw had toch kunnen weten Dat er ook nog zoiets was als typen…

Zomaar ineens gaan schrijven, schrijven over jou, schrijven over mij. Zomaar ineens bij je willen blijven, samen lachen, samen blij. Zomaar zo plotseling ben je daar, in mijn hart, in mijn hoofd. Zomaar zo plotseling heel raar, nooit verwacht, nooit in geloofd.…

Ik was die wilde schrijven omdat ik niet meer eenzaam was en wilde wachten. Dankbaar zal ik ze vinden. Want ze zijn van mij gebleven en de stilte zal ze niet meer terug vragen zolang ik blijf schrijven en de tijd en de dood blijven lezen.…

Geschreven woorden blijven... Emoties worden vermeld... Kleine verhalen verteld... Een ding gemeen... Zonder schrijven kan er geen !…

schrijven om in leven te blijven als klakkeloos rondjes lopen om vervolgens te worden geconfronteerd met chronische hongerklop daar gehoor aan geven en dan je pen het werk laten doen was het maar zo simpel als domweg het geluk in de dapperstraat waarover de dichter J.C.…