Netgedichten

netgedicht (nr. 38.048):

Te wijde mazen?

Iedere spartelende letter
als vis vaak gevangen in
vertroebeld water, het
wijze net met wijde mazen
bleek te groot, om daarmee
nieuwe alinea's in te blazen,
ketter tot in de schoot.

Iedere verwachting
teruggevallen als
afgeschoten pijl,
bedoeld om doel te
raken, gegrepen door
de zwaartekracht van
het cynisme, terug te
vallen op de aarde,
zo zwaar als lood.

Begrijpend luisteren zonder
iets te doen als dat eens kon,
om simpel lief te hebben in
de woordenzon, in wat stilstaat
verandert niets, sterfelijkheid
vergaat, wordt toegankelijk in
alle verzonnen namen van de
dood, naar letter en geest.

Ik mag hopen dat zinnen
zichzelf blijven schrijven
om ze naar behoefte in te
lijven in geletterde dingen
die ik lief heb en in vrije verzen
waarin ieder hart geneest.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 15 maart 2011

pebmartens

kpnmail.nl

Geplaatst in de categorie: taal

en geest

4.0 met 7 stemmen

112

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Hans
Datum:: 23 maart 2011; Alles wat overblijft is gerelateerd aan de liefde voor de poëzie in de taal.
Indrukwekkend in beeld gebracht.

Naam:: Harry
Datum:: 16 maart 2011; Je ondergaat de poëzie als een warm en reinigend bad en je verwoordt het bijzonder.
Mooi gedicht.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 16 maart 2011
Email:: kerima.ellouisegmail.com; Simpel liefhebben, ook de letters en dit gedicht.

Naam:: LadyLove
Datum:: 16 maart 2011
Email:: Ladylove40gmail.com; Mooi Paul, prachtige laatste strofe, alhoewel ik zinnen niet uit zichzelf geschreven zie worden.
Dan zou het 'n lege boel worden, wanneer men daar geen diepte in zou leggen :) Graag gelezen.

Naam:: mobar
Datum:: 15 maart 2011; Mooi verwoord, wat er over blijft zal het hart genezen en de ziel verkennen.

Geef je reactie op deze inzending: