Alle inzendingen over Bloemen Melodie

jij daar mens die me verwonderd waar ik me mee verbonden voel met adem die ik herken als van mij dezelfde adem die tot leven liefde geluk blaast nabij wanneer alleen de nacht nog over is strelende handen een bloemenspoor met ochtendgroet een melodie besloten in de ziel bij snarenspel gezongen dat de deur opent…

Oh Zonnebloem, oh Zonnebloem wat zijn uw bloemen zonneschoon Al is de zomer nog zo slecht uw zonnebloemen schijnen echt Oh Zonnebloem, oh Zonnebloem wat zijn uw bloemen zomers-schoon --------------------------------------- Opgedragen aan de meisjes (7 en 9) Eva en Joyce te Utrecht en te zingen op de melodie van "Oh Denneboom"!…

meeslepende muziek neem mij mee naar jouw mooie mystiek betoverende melodie zoveel meer dan ritme samen in harmonie doet mij zweven laat de zoete beweging weer herleven…

zoals de weg liep tot over de heuvels en de huizen in het dal was voor haar de angst voor mij een melodie toch beide hoofden even vol maar zij droeg dan ook het water en ik speelde met het vuur…

Ze hoorde de melodie van haar dromen als in een fluister kwam ze tot leven haar ogen straalden haar voeten dansten de wind lokte haar haren ze gaf zich over en genoot met volle teugen van de liefde die haar deed heupwiegen tot het middernachtelijk uur de wolf deed huilen in de schaduw van het maanlicht en zij als een schaduw…

de melodie van mijn gedicht groeit in de adem die ik voelbaar leg tussen het spreken en de aarzeling het voelen en weer doven wanneer ik vrij ben voor het zingen van de tekst mogen de golven van de woorden terugslaan op een stroeve kust ook mijn verlangen naar de wind die beukend op komt steken en even later strelend zacht de lentegeuren…

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels…

je zingt tot wolken je volgen oplossen in lied de zon je melodie kan laten schijnen in blauw zonder verdriet mag ik je vangen in de kleur die is blijven hangen en woordloos bloeit op de bloem die wiegt op het refrein van jouw lied…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

Voor het kind dat werd geboren met een lichaam dat verminkt was Voor de man die schreef niet storen en de dood zocht aan zijn stropdas Voor de oma eens trots moeder die nu kind is maar dat zelf niet weet Voor de merel die zijn lied zingt maar als antwoord slechts de stad hoort Voor de puber die naar rust dingt want het leven sleept hem voort…

wij wisten het niet maar de talen die we spraken verstonden elkaar soms niet gebruikten dezelfde woorden maar de betekenis zong in hun melodie andere akkoorden omdat wij uit andere ouders waren geboren de omgeving contextueel een heel andere response liet horen zijn wij te lang geïsoleerd gebleven hadden een hele aarde…

dag is klinken ze door in refrein Een samenspel van witte en zwarte toetsen kruisen de zwarte mollen in mijn hoofd proberen de zuiverheid weg te poetsen waardoor de melodieën worden geroofd De klanken maken het stuk dissonant hun valsheid doet pijn in mijn oren het geluid wordt mateloos irritant ik wil nu wel eens wat anders horen De melodie…

Ik weef mijn draden op gevoel en spin intens verlangen in diepere lagen naar eenwording. Onzichtbare trilling meandert als ontwaakt en ik verblijf in zijn intieme fluistering.…

Zand sijpelt tussen tenen stenen worstelen doorheen klank rijke woorden omhelzen de kunst om tarwe met aren toe te dekken. Omhelzing tussen verlegen vijver bewoners spitsen hun sprieten genieten van het lenteatoom anemoon van toon en tekens. Tuin maken doe je zo groen graven mollen zomers pluisjes plegen hun aanslag luchtig bellen blazen…

Luchtgewiekte melodie Zweef klaatrend op! Of juublend in een zilverlach, Of smeltend... Smeltende in een vliet Van louter tranen... Trillend klankgetover! Reine parelzang... stijg, Zwellend, In uw vol geschal! Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; Vlindervlug En licht...…

horen hoe een vogel voor het raam de prille dag bezingt, weer zichtbaar maakt hoe de klank herkenbaar wordt van luisteren (naar J.Deleu: landschap)…

Jij legde jouw oor te luister op mijn buik en hoorde muziek van de spijsvertering in de holle ingewanden, het ruisen van bloed van het pulseren van het hart dat haast onvermoeibaar klopte regelmatig de ademhaling van longen het suizen van de longblaasjes Jij glimlachte hierbij en zei dat ik nu voor altijd bij je hoorde nooit meer weg kon…

Tot de wind zich legt en het vuur is gedoofd, de melodie blijft klinken. Eindeloos.…

de rietstengels slaan de maat van de melodie in de zomerwind…

ze luistert naar de melodie haar gedachten gaan terug naar toen toen ze de melodie hoorde zittend op een bankje aan de waterkant van een boot verderop klonk muziek iemand speelde piano de klanken wervelden over het kabbelende water een melodie zo prachtig zo wondermooi Für Elise het werd haar lievelingsmelodie haar…

zacht is het gras voor voeten die dansen voorzichtig bloemen ontwijken om hun kleurig hart te bekijken wind vlaagt muziek fluistert woorden uit een eeuwenoud lied op een nooit te vergeten melodie jij bent geen ballerina maar een natuurdanseres die in gebaar lach en ogen met haar ziel de wereld verovert…

Als een violist die met geloken ogen zijn melodie laat suizelen, zo zacht streelt de wind het bedauwde gras. Aardse geuren kruidig gevormd, kronkelen omhoog langs ontluikende bloem omzich te vermengen met lange zilverwitte zonnestralen, die door de morgen schemer, de dag doet ontwaken.…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

Ik heb aan de bloemen geroken , de roos , de lelie; en de bromvlieg boven de kruisbloemen horen zoemen langs het pad de doornen en de distels Nu ik mijn jaren overzie doorstroom mijn hart een blijde melodie door Uwe hand geleid zover te zijn gekomen met de hoop dat er nog vele in het licht wandelende jaren zullen komen…

Een mooie melodie de ziel bespelen Onszelf terug vinden in elkaar zonder ironie Liefhebben kwetsbaar kunnen zijn een cocon Van zachtheid dat tussen gedachten schuift Gelijk een bloeiende bloem gevoed door pokon…

ik kende de melodie van het lied maar pas na driekwart van mijn leven heeft zij eindelijk stem gekregen na een aarzelend begin met kleine lieve woorden kwam jij goed op toon gingen wij als duo voor de mooiste akkoorden nooit was er applaus er waren geen zalen het gordijn viel niet dicht maar bloemen waren er altijd als ik je kwam…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

En liet haar gaan, met haar gepikte bloemen die agent, kan zich op karakter laten beroemen!…