Alle inzendingen over Boven de koorts van de wolken

Hier trilt alles alsof de hemel zelf een koorts draagt, een hunkering die zich niet laat doven. Licht scheurt open als een oude belofte, en ik val omhoog, gewichtloos, maar zwaar van vuur. Er is geen richting, alleen hoogte die zichzelf blijft opeten.…

Schuif op naar ‘t graf: uw huis moet leeg. Een nieuw bewoner staat ervoor. Hij is nu jong en gij zijt veeg. Zijn voet volgt in uw spoor. Benijd hem niets: de tijd is kort. Een ander volgde alweer zijn stem. Ge ligt nog nauwlijks of hij stort U na en wacht op hèm.…

De Dood zat in u en ge wist het niet, Hij scherpte ’t mes al en ge wist het niet – Gij en uw jonge vrouw, gij schertste en lachte – Hij mikt naar ’t hart en hij mist het niet.…

Mensen zijn net wolken Ze waaien achter elkaar aan Zonder te weten waarheen, waarom Om het te zien, kan je er boven staan Wolken zijn net mensen…

Geen idee nu waarom, want er is nog steeds honger ziekte en de dood Oorlog ongekend Ongehoord de strijd tussen goed en kwaad Duivel die op de aarde pist; hoewel hemelse rust alle kwaad zijn gang laat gaan, bloeien bloemen boven wolken…

Zij staarden en staarden maar van op de berg, diep bewogen dat was toch hun Meester daar Hij dreef in een wolk naar boven Hij gaf de aarde nog Zijn zegen en Zijn gezicht straalde als de zon Hij wilde in vreugde afscheid nemen waar Zijn leven als kind ooit begon Hij was hen op alle wegen voorgegaan had overal zijn sporen nagelaten Hij…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

oneindigheid verdwijnt bedenken hoe lang eeuwig duurt waar ‘t verdwijnpunt weer verschijnt als je nauwkeurig in het uitzicht tuurt eindeloos lang wil ik met je lopen om te genieten van ‘t moment in de mist met beide ogen open overnachten in de hemeltent ontdekken waar de tijd toch blijft onzichtbaar is aan ‘t firmament met ons tussen de wolken…

De nooddeur viel in’t slot Roofing onder zijn zolen Bleef zonder twijfel Even stil staan Hier, op het dak Van de kantoren Waar hij nimmer Had gewerkt Hier houdt het op Hij wenst zichzelf Een behouden stop Klaar voor het uitvoeren Van zijn laatste actie Bevrijd van beslissen Stapt hij van het dak Het kriebelt Hij kijkt omlaag…

Een laffe indringer Kruipt en kronkelt onderhuids Hij waarschuwt voor een ijl spook Dat mij gebruikt en ruikt Hoe ik verstar, stik, kook Hij geniet van mijn stille stuip Kil knijpt hij de strot dicht Knaagt aan de spieren Klauwt naar het gezicht Hij raast De nacht rekt zich loom uit De slaap weigert het woelend vlees Hij nipt gulzig…

Als nog iedereen z'n mond houdt, neem jij het initiatief. Je lacht de wintersluimer weg, een opkomend plezier maakt zich van je meester: ginnegappend, clownesk bespeel je de wakker geworden elementen waaronder de mens. 'Wat we kúnnen doen, is...' wordt een teken dat we moeten letten op de nieuwe rillingen in ons lijf. Leven is niet gebaat…

Met een schep en zeef gaat hij op pad. Op zoek naar iets wat hij nog nooit had. Hij loopt onder de hoge bomen speurend naar een oud rivier bed wat hij gezien had in zijn dromen. Droog gevallen met huge boulders, waar hij dan met zijn schepje onder moet komen. Gravend in de gravel op zoek naar gele klompen. Even later zit hij aan de water kant…

in stille lijdzaamheid wachten duurt lang maar ‘t licht is naar beneden gegleden rijst op boven de vreedzame dieren door ‘t goud golvend gras de schoonheid van liefde zo blauw als de hemel blauwt en bloemen poëzie weer openvouwen de koorts der kunst weer in mij blaast…

Als de laatste bladeren van vele bomen vallen voor de winter de kou ons in haar greep krijgt voel ik koorts opkomen een hele fijne koorts de Elfstedenkoorts!…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

Zoals koorts ook goudkoorts kan heten van wanhoop tot euforie is dat wat het oplevert.…

Toen moeizaam de ochtend kwam verkilde gestoomd nachtelijk zweet huiverend, rillend ijskleed, dat het gloeien overnam het glazen geluk beademd waarachter het bleke doodslicht wacht op ratels van een klaaggedicht denken in rood geremd opnieuw ontbrandt het vuur getooid in duistere waas tollend hoofd naarmate het late uur blauwe diva’…

Hoor! Zo is nooit gezongen! Hoor! 't Behang bewoog. En 't haar van 't zwaar bewimperd oog. Wat vloog De ruimten door? 't Zal morgen zijn Of 't niet bij nacht zo hard met zwepen Geslagen had. - Zie door 't gordijn De geesten in hun koude schepen! De takken schaven aan de randen Van 't venster. In de verte fluit Het altijd helder langs…

voor de vroege vinder van een vrolijke vlinder fladder, fladder, fladder vind voor jezelf een ladder klim vliegensvlug omhoog tot in de regenboog en verwonder je over de vlucht van de kleurrijke dagpauwoog…

lentelied als het gras mij groet voel ik dat het moet liggen met mijn lief die mij minnen doet als de wind met bloemen wuift mij verandert in een bij die altijd zoekt en zoemt en zo ’t leven kruis bestuift als de zon mijn geest verruimt en mijn blik verdwaast raakt mijn ziel zeer zoet gepluimd vertraagt natuur mijn haast als ik…

Als de zomer zich terugtrekt komt de herfst aan de deur, - de vogel die een veer laat - neerslachtig Een windstoot werpt mij omver ik voel mij ontredderd koorts op mijn voorhoofd.…

Ik zag de hemel nieuw en nieuw de aarde, want d' eerste schepping was voorbijgegaan er was geen zee- haar dreigen is gedaan, nu onze God het koningschap aanvaardde. En uit de hemel zag ik nederdalen de heil'ge stad, een nieuw Jeruzalem, als bruid getooid voor haren man door hem wiens gramschap brandd' in zeven gouden schalen. En 'k hoorde…

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

Van elke wolk maak ik een dier een vogel, hond of schaap, alhoewel ik de laatste het liefst tel, als ik weer niet slaap. Maar wolken, een prachtig fenomeen al schuiven ze soms wel, voor het zonnetje heen, toch blijft de stille verwondering.…

Stel voor dat er een flitspaal aan de lucht had gestaan dan was menig wolkje vandaag wel op de foto gegaan!…

in lijn en kleur in mest en geur de boer de kunstenaar in veld en schuur aan balk en muur bezielen zij elkaar de tand des tijds splijt biels en steen is grenzeloos gaat nergens heen maakt kracht ontwerpt, vervormt beroert, bestormt je geest tot scheppen en ontvangen tot voelen en tot zijn het leven mag vergangen…

Als mensen bidden, bidden ze om regens van rechtvaardigheid dauwend uit de hoge hemel die hun verlangen lessen en hun zielen verlossen midden in het leven waaraan zij lijden reikend naar een engel van troost en bemoediging een helpende hand ook als die alleen helpen kan om samen anderen te helpen en de bloemen te begroeten die opkomen…

BOVEN DE REGENBOOG Ik zweefde boven wolken hoog boven een dode wereld, ver weg Voorbij een pastellen regenboog en wist nogmaals heg noch steg Ik zweefde met de wolken mee dwars door een frêle regenboog En toen, je gelooft ‘t amper, zeg trok jij voorbij mijn geestesoog Ik zweefde achter wolken aan evenwijdig aan mijn regenboog Ik ontdekte…

De nacht is helder helder kijk ik naar de sterren boven mij ze zijn helder boven mij laat me lachen maakt me blij de sterren boven mij.…

N-ergens: zonder doel, zonder grens zonder voornemen, gedachten niet gekooid in een getekend keten van oorzaken, vlug vergeten boven orde, wanorde en toch geplooid. Overvalt me ontroering, gezuiverd van ieder woord of is het bidden zonder verlossing?…