Alle inzendingen over Breken

Nooit nee kunnen zeggen kan je breken. Breek dus met de gedachte dat nee zeggen fout zou zijn. Wanneer je nee hebt leren zeggen, doorbreek je de lijn, van voor jezelf te kiezen!…

breek de zang met het stille woord als de lucht zich opent in een wit accoord dat sneeuwend onze verten ziet op een wit omlijnd en traag gebied…

De sneeuw wordt straks een warme deken, als je krachten het gaan begeven en jouw steel voor altijd zal breken.…

veelvoud mijn gezicht dezelfde uitdrukking in andere proporties -de spiegel stuk-…

de meeste mensen breken meer dan een keer laat het littekens na die ze voelen als het buiten koud wordt de olifant maakt niks stuk in de porseleinkast totdat iemand zijn ziel breekt…

Het vorige gedicht is kwijtgeraakt in een macaber niemandsland waar oktober zich laat horen en duisternis in zwermen neerstrijkt binnen beweegt hij door de kamer alsof hij kan weglopen van een gedachte maar de beelden klampen zich vast en beuken zingend in zijn rug angstig hoort hij zijn leven breken beent nog dieper naar voren en denkt…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

ik weet dat je handen er zijn maar mis in pijn hun strelende vingers het zachte raken in onverwacht kippenvel maken als ik even niet kijk ook jouw stem is vaak bij me de woorden komen steeds dichterbij als zelfs je ogen gaan spreken dan breek ik in mijn liefde voor jou…

Je wil Je doet Je geeft; Niks, noppes en nada Je doet Je vreet, je staart, en leeft kijkend langs de tijd waarvan je aan je spiegelbeeld ziet dat die beweegt Koud? Kil? Jawel, Jazeker Eerlijk dat ook: - forceer, forceer, forceer, forceer, forceer, forceer - Hopend ooit met een doorbraak te ontwaken…

Breek op en verdwijn in de nacht; zie niet om naar het huis van uw hart. laat uw leven liever vergaan en verbloeden in eenzaamheid dan nog langer de wegen te gaan waarvan iedere steen u weer zegt wat gij hebt misdacht en misdaan.…

mijn hart gevangen Even weet ik niet meer denken doet soms zeer Het strookt niet met mijn doel de stem van mijn gevoel En toch weet ik van binnen dat ik mezelf eens moet bezinnen Maar de tijd die vliegt voorbij en voel me vaak vogelvrij Ik praat werk ik slaap en leef koester heb lief en geef Blijf in hallucinaties zweven ik moet breken…

Woorden breken waar ogen spreken de taal was niet meer te verstaan waar onze liefde ophield te bestaan.…

breek mij niet gelijk een wervelwind door inktzwarte duisternis omgeven welt er geen traan meer achter de ogen veranderde mijn ziel in vuur alleen de zalvende wind zingt het lied van een stralende zon in de warmte van mensen komt zij ons tegemoet…

de tembare hellehonden de afdaling in de dood de geur van het zout op de zeilen van de vorige storm alles lijkt binnen handbereik alles wijkt altijd weer terug niet het breken van de ziel in de stilte van je heengaan…

Uw liefde die lijkt fijn en dun zoals een koord het lijkt, alsof zij breken moet bij het geringste woord versmaad is zij en zij wordt nauw'lijks gehoord een kruis afzichtig en ontluisterd en geknakt steeds ongewenst en voor de eerste toets gezakt maar hoop alleen voor ieder die naar leven snakt Afwezig, onverzettelijk en toch merkbaar Jezus…

verstrooien in jagende gang mij maakt het bang bang voor hun schaduw voor het zwart van de bui en de stortvloed van regen ik kan er niet tegen dat onbestemde gevoel te zijn zonder doel, te zijn om voor niet te leven geven lijkt de moraal opgevoed met dat ideaal voel ik me klein, te klein om ooit mezelf te zijn maar eens zal ik breken…

Ik speel de meneer speelloop door straten speelzit aan tafel nergens thuis zoals je weet Speelspreek met woorden speelgoedwoorden speelgoedplastic luchtkastelen speel een huis Daar loop jij kijk door de straten plassen etalages spiegelruiten toverruiten dan dun als vroeg gebroken glas de stad de steden sporen bij elkaar geveegd…

Jij brak mijn hart doormidden Jij die eens zoveel van mij hield Ach wat een lege loze woorden Daarna heb je mij vernield…

Een omhelzing brak mijn glas, mijn glazen omhulsel gebroken. Mij ooit beschermend tegen mijn gevoelens. De splinters steken. Voel alle gevoelens tegelijkertijd. Alles wil eruit. Angst voor de volgende omhelzing, eigenlijk ook een verlangen.…

Mensen kunnen je maken of breken zo is het altijd al geweest lieve woorden influisteren of je de grond inboren en dat laatste nog wel het meest Nu sta ik meestal daar wel boven er zijn al zoveel dingen over mij gezegd maar als ik dan eens opheldering vraag ben ik het die het verkeerd heb uitgelegd Mij maakt het al jaren niet meer uit jaloezie…

breek de botten van uw wild belang wanneer ik met bloed de muur bezweer de muur behang met de levende kwasten van een lege tijd die ons in rode tekens van de angst bevrijd…

wij dekselse dwaze dichters schrijven op basten van bomen het gewin van hart en zin vloeken op wat wij minnen het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt stellen wij ons onsterfelijk op alsof naaktheid nooit heeft gestaakt langs smalle wegen in galop welk uur is het dat wij vrezen als sluimerend de dageraad ontwaakt…

taal valt vaak in duigen zij breekt valt in scherven uiteen snel veegt iemand de stukken bijeen gebroken woorden moeten geheeld met secondelijm desnoods dat werkt voor bijna alles…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, we zijn één geworden door de tijd, smachtend naar momenten zonder striemen, zonder kneuzingen, zonder bloedingen. ik en mijn littekens herinneren mij aan de verdringing, ontkenning en verwerking van de inmense pijn, die ik in elke voetstap heb achtergelaten. ik en mijn littekens…

Tunesië is de regering zat Ook in Egypte preekt men de revolte En België schuwt de regeringsholte Italië doet Berlusconi wat Hoe lang moet onze overheid nog falen Voordat we Hare Majesteit gaan halen?…

een gedicht neerleggen niets is tijd in het zeggen van een woord * het land van duizend heuvels Afrikaans hout zo zacht en sterk en rode aarde draagt als een zekerheid de duizend gezichten zo zei hij telkens hitte zijn hart oplaaide; 't gefluister van het land dat later stierf - dit deel van de wereld om één karaf te breken…

ga zacht ga zacht de nacht zal je dragen naar het heldere licht breek niet o breek niet duizend sterren koesteren je in de duisternis ga zacht ga zacht voorbij de zomer naar het bleke winterlicht breek niet o breek niet nu we woordeloos zijn in deze tijdeloze nacht…

een hart kan niet breken het klopt zoals het is gemaakt een hart kan overslaan alsof het niet wil dat het je raakt dan klopt het niet maar het zorgt met regelmaat een hart kan niet breken als het breken zou om zinloos kwaad zou zoveel gebroken zijn…

En als ik breek, dan breek ik krachtig Dan breek ik al je tenen krom Ik zal je sussen en verwarmen Als ik breek, dan buig ik om In duizend stukjes…

Dus Trump is weer tot president verkozen, Die zit voor minstens vier jaar op de bok. Europa’s industrie is nu in shock, Want zonder Donald Trump zat die op rozen. Ik doe nu net als destijds Pichegru, En gooi hun vraag maar in de groep: “Wat nu?”…