voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.645):

bij het breken van de bast

wij dekselse dwaze dichters
schrijven op basten van bomen
het gewin van hart en zin

vloeken op wat wij minnen
het zwerven diep van binnen

voor wat het vluchtend licht zo raakt
stellen wij ons onsterfelijk op
alsof naaktheid nooit heeft gestaakt
langs smalle wegen in galop

welk uur is het dat wij vrezen
als sluimerend de dageraad ontwaakt
zijn het de schimmen, uit onszelf verdreven
of is het de eenzaamheid, door kwelling vergaard

Schrijver: kerima ellouise, 28 november 2011

Geplaatst in de categorie: psychologie

bij het breken van d

1
2
3
4
5

3.9 met 22 stemmen

538

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

bijzonder, dit wonder
van bomen en dromen
het verduren van uren
in schrijven verblijven

Prachtig!

Astridv, 14 jaar geleden

Het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt....die kwelling van de eenzaamheid heel rakend, mooi verwoord!

Titia Lodewegen, 14 jaar geleden

Vanbinnen naar buiten een buitengewoon prachtig gedicht. Dank je wel !

kwieten, 14 jaar geleden

simpelweg ferm!

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Prachtig gedicht met sterk slot!

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

Waarachtig prachtig Kerima!

mobar, 14 jaar geleden

Prachtige mystieke verwoording, dichters verbonden met de natuur.

sydhart, 14 jaar geleden

Dwaze dichters, bevreesd geen hart te kunnen winnen, vloekend gekweld in eenzaamheid tot de dageraad.

Geef je reactie op deze inzending: