Alle inzendingen over De Waardeloze Mens

Ik ben een dichter die verkeerd geboren is, dit holle landschap kan mij niet bekoren; de rijen wilgen mogen geen naam hebben, de afwezigheid van een verscheidenheid aan vogels en insecten is een direct gevolg van de waardeloze mens en zijn wangedrag.…

Wanneer ik vraag: lekker gegeten zegt ze, de peentjes wel we aten bloemkool, zeg ik, ze kijkt me verwezen aan en zegt: die smaakte naar peentjes. Als ik in de lach schiet, biggelt er een traan, ze fluistert help me, ik vergeet zoveel. Mijn hart breekt.…

Het blijft lastig om voluit neer te zetten het blijft een debacle het blijft een ellende om mee te maken het blijft een naar woord het blijft een nog meer waardeloze ziekte Oktober, maand van: kanker, maar eigenlijk dierbaren, is het 't hele jaar: wel elke maand: de maand van die vreselijke slopende neermaaiende nietsontziende, alles opvretende…

wat me weerhoudt eindelijk een einde te maken aan dit waardeloze leven dat ik niet meer lust Is de faalangst dat het misloopt en het uitzichtloze idee dat ik dan verder moet leven…

En woordeloze woorden worden waardeloos verwoord door waardeloze dichters met een woordeloos woordgevoel.…

Waardeloze spullen, Allerlei rare prullen, Die geschiedenis onthullen. Beter ouwe meuk, Dan auwe meuk.…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

ze staan in groepen bij elkaar hun kleuren steen te bloeien vlakte geeft mijn vrijheid aan hemel is de ruimte om te groeien ik dwaal soms naar de rand de ruines van mijn muren mijn leven is daar vaak gestrand in pijn van waardeloze uren ik bouwde met teleurstelling bescherming tegen leven ik dacht me veilig als ik aan een mens niets meer…

ze staan in groepen bij elkaar hun kleuren steen te bloeien vlakte geeft mijn vrijheid aan hemel is mijn ruimte om te groeien ik dwaal soms naar de rand de ruines van mijn muren mijn leven is daar vaak gestrand in pijn van waardeloze uren ik bouwde met teleurstelling bescherming tegen leven ik dacht me veilig als ik aan een mens niets…

Jullie medeleven doet me zo ontzettend veel goed opknappen doe 'k nog bij lange na niet Echter geven mails en reacties me nieuwe moed, blijf gewoon schrijven, zoals je ziet. Omgaan met kanker is moeilijk zeker als blijkt dat men er telkens weer met oplossingen naast grijpt! Vergissen is menselijk dat weet 'k ook wel, maar misschien zegt…

Zo lief en aanhankelijk zo vrolijk en spontaan Ik kende je als hartendief zo jong zo ondeugend Zo geliefd heeft die waardeloze ziekte je de das omgedaan Het ongelijke gevecht, moegestreden ben je vandaag op Zestienjarige leeftijd overleden. Dag lieve meid, dit kon je niet winnen, ‘t was een ongelijke strijd!…

Vraag mij af waarheen mijn wegen leiden in een wereld door woorden gebouwd in luchtledig gehoor van universum zijn het stenen of meteorieten die woorden verstommen tot klankloze echo’s als waardeloze golven de kosmos vullen zijn het misschien gevoelens die vasthoudend in waarde van liefde de dampkring ver overschrijden.…

waardeloos weer windhozenweer waterige wegen wat ´n waardeloze winter ´t wordt ´t weer, weer beter tegen beter weten in zeker weten in de lente?, in de zomer?…

beperkt tussen woorden en het spreken mij moedeloos maakt zal ik weggaan en mijn brieven nalaten aan vreemden het waait wel gezichten, namen van verraad die me achterlieten in allerlei vormen met de tong stijf en scheve tanden maar ik ben stervend genoeg opdat ze me niet meer naderen wanneer ik me verdoofd van mijn waardeloze…

Verdampte gedachten gepakt in waardeloze wolken woorden. Wat spreken wij toch steeds zonder schaamte en zonder onderscheid van waarheid en van waan. Wat praten we maar raak met losse flodders en met scherp. Stuifkruit is ons recht. Onze mening is ons bestaan. Niemand denkt aan een staakt het vuren.…

die men orde noemt soms ontmoedigend in ongebluste taal altijd met vragen naar iets dat er nooit is daar kleeft geen antwoord aan er is een plaats in het hart een aanbidding door alle wijzen en nooit gemakkelijk te vinden de eeuwige gelijkenis met die ander in zeeën van ogenblikken op het geschikte moment de waarde ontdekken van het waardeloze…

draaimolen draait te kleine rondjes Er is een zandbak maar geen zand Van de speelgoedhuisjes is de ruimte Binnenin erg aan de magere kant Zie je die wip daar in ’t midden Da’s een plank met splinters En die scheefgezakte schommels daar ...Staan zo al drie winters De toegangsprijs is niettemin behoorlijk Maar al jaren koop ik kaartjes In deze waardeloze…

Vormsel Doopbeloften Beschermende deken Kerk en ouders Eerste streken Deuken Scheuren Ongeluk en pijn Gesloten deuren Verloren samenzijn Geloof Hoop Liefde en berouw Verwarde knoop Waardeloze trouw.…

elkaar Jij bent zo lief Het legde knopen in mij die nog niet helemaal los zijn Ik was een reddende engel die nog niet gewend was aan haar lichaam, een kind dat wel de hemel, maar nog niet de aarde kent Het herhaalde zich In mij groeide boosheid Onmachtige afkeer Het herhaalde zich En met anderen Ik verloor mijn vleugels Een waardeloze…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

Gisteren een school beschoten, waardoor vijftien kinderen werden gedood en nog eens tweehonderd gewonden vielen O ja, nog een foto van mezelf met zeven afgehakte hoofden -waarvan ik sommige op een hek had gespiest- op twitter geplaatst. Eens even kijken: wat zal ik vandaag eens gaan doen?…

Ken je dat, dat waardeloze gevoel van onbegrip dat nare gevoel van eenzaam zijn, in een groep mensen dat gevoel van iemand iets niet duidelijk kunnen maken dat lege gevoel van leegte.…

ik groef in zand vond schelpen en wat waardeloze frutsels tot ik dieper stak en stootte op een eeuwenoud geknutsel ik schoonde laag na laag ontdekte kunst in het schrapen van de jaren jouw vormen kwamen bloot de zee kleurde je haren ik voelde hoe de tijd ontbond en las hoe jij me wilde sparen kuste zacht je zilte mond geen emotie…

Het snelsonnet is vaak te lieve taal: een traan, een lach, soms echt en toch verzonnen. Een denker denkt. En schrijft, maar “onbezonnen”. Hij schrijft niet cryptisch, maar smeedt taalkabaal en daarom roept hij dichters op: sta op! onthul de misse daden van de top…

Competitief gedrag heb ik altijd gehad niet omdat ik altijd wilde winnen of de beste, de eerste wilde, moest zijn maar om er gewoon bij te mogen horen Want ik deed zo ontzettend mijn best dat ik m'n grijze muis ben verloren en soms lijk ik een kater, een tijger ben zeker niet meer voor de poes Ben in feite nog gewoon op zoek naar wie ik…

gaan zonder verzet vernielen en meenemen geen haan die er om kraait maar als er getoornd wordt aan je menselijke immateriële waarde zoals bij 'de persoon van Jezus' moest de haan wel kraaien de dader verhing zich weerloos en men, het volk, wij weerloze mensen krabden onsachter de oren en gingen over tot de orde van de dag in onze waardeloze…

Waar zijn ze gebleven, die buren van toen, waar is de ziel in de mens gebleven? Waar?…

Maar niet voor de mens...…

Dode meisjes, drijvend op het verlaten bergmeer alle tederheid gezonken in bodemslijk verklonken, doodse stilte die neigt naar mistig hartzeer. Wat mis ik de zachte streling van de jeugd, onbezonnen schoonheid ver weg van iedere droefheid, lichte dagen en nachten in volle vreugd. Liefste er rest me slechts één baken laat me in uw liefde…

Hij heeft een deken op de stoep gelegd, daarop zijn waardeloze waar, die concurreren moet met teddyberen, encyclopedieën, oude kleren en meisjes met melodica's. Verleden maakt plaats voor guldens en cd's. Zijn erfgoed valt uiteen, verspreidt zich over alle werelddelen.…