Alle inzendingen over De gelatene

in jouw gelaat zie ik de blik van beantwoorde liefde tot de dood ons raakt als dan de dood ons plots wreed scheidt dan verbindt onze liefde hart en gedachten door de dood heen zijn wij nog een tot in volgend leven jouw gelaat ontwaakt…

zij eenzaam alleen gelaten er is niemand meer alleen zij met haar lichaam geen aanraking meer alleen die van haarzelf domweg alleen gelaten de eerste keer omdat ze er nog niet klaar voor was nog niet alleen gelaten daarachter komt zij nu pas…

Gelaten zit hij daar met handen in zijn schoot werkeloos en stil zegt woorden die in niets verloren gaan niet meer worden gehoord. Het leven heeft zijn sporen achter gelaten met het tikken van de klok verglijdt de tijd en berust hij in een vaag weten van zijn hulpeloosheid.…

Tussen mij en het boek komt gerezen De bekoring van je gelaat. O mijn hart, met dat wilde gehamer, Dat mijn leven te pletter slaat! O alom, in de sombere kamer, De bekoring van je gelaat! O uit meelij, om mij te genezen Zeg een woord zodat ik je haat, Zo dat ik niet langer zal vrezen De bekoring van je gelaat. 1919…

Gelaten hoort ze het slechte nieuws aan met sereen getoonde kracht een opwellende traan glinstert in haar oog en breekt haar gelaat in ongeloof en diepe onmacht…

Mijn kind, in elke druppel jouw gelaat, in elk ontelbaar rikke tik tik een moederhart, wacht op de druppel die overloopt en van het raam mijn gelaat maakt...…

verloren ziel alleen gelaten niet in staat om te praten dook en viel op haar gelaat droogt tranen met een oude doek blijft maar staren de geest is zoek…

Alleen gelaten Wacht alles stil - Wacht het gelaten Der wereld wil.…

de nacht berust in zachte dromen haar levenslust werd nooit ontnomen het verlies was groot tranendal diep haar snik gesmoord intens verdriet ontwaakt in een lach verborgen tranen kust heel zacht haar baby gelaten…

'Mijn vriend' Noemde ik hem Bij die gelegenheid En terwijl hij wegkeek Heeft hij mij zonder Een spier te vertrekken In die waan gelaten…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

GELATENHEID Dat is wat men doen moet. Doen als de warmte teveel wordt Doen als warmte hitte wordt. Gelaten zijn. TEVEREDENHEID Dat is wat men moet zijn Als de regen naar beneden klettert.…

Wilt u een ander gelaat? Men draait er de hand niet voor om, Om u te transformeren tot een seksbom. De lelijkerds onder ons zijn hier mee gebaat. Maar de donor blijft daarna onkies zitten met gezichtsverlies.…

in de stilte hurk jij neer en wacht tot het rode avondlicht zich langs de hemel spreidt ik zie de beklemming op je gelaat en hoe de blos je wangen verlaat…

Zo maar gelaten kamer, gordijnen dicht, strepen zon in een leegte waar jouw beeld en motieven in verbleken, een door- schenen put, wind uitgeput de laatste adem tegen ramen baart, aan de halsband rukt van bekentenissen die we vermeden in een monoloog van pijn.…

verover mijn hart de slotbrug is weer naar beneden gelaten de deuren staan open ik kan je beloven de schietgaten zijn onbemand gelaten laat mij hopen dat je mij weer wil innemen ik was zo verward laten we dat wat zo fijn was opnieuw een kans geven…

Een vallend blad op een gelaat dat ik eens liefhad Zachtjes glijden vingers door verleden heen tranen ach ik ween Stil, het is goed je hebt geboet bent nu bevrijd Lachend dansend blad op een gelaat dat eens werd gehaat ------------------------------- uit: 'Woordkunstwoord', 2010.…

Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ik heb er niet om gehuild. Ook dichters gaan dood. Dat weet je, ook dichters gaan dood. Of je een dichter lang kent, of kort, of een beetje. Dichter of niet. Dat maakt niet uit. Steeds vers verdriet, maar, Ik heb er niet om gehuild. Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook dichters gaan dood.…

Verstild, gelaten Wacht een versteend dodenbos Op begeestering…

hoe schoon uw gelaat gevat in scharlakenrood oh, hersftadonis…

oude verhalen zwerven gelaten over mistige streken…

In polikliniek wacht veteraan gelaten op wat komen gaat.…

Kijkend in't gelaat, van hij die kilte omvat, weerspiegelt mijn dood.…

Door mij Aan te passen Aan ieder ander Heb ik mijzelf In de steek gelaten En ben ik verdwaald…

Trots met mijn gebronsd gelaat Zat ik toch liever.…

Ik ben de vrouw die alleen werd gelaten, die altijd werd verlaten maar toch wacht want ze verwachtte immer.…

De keuze verraadt Het ware gelaat De maskers vallen Door ze te dragen…

Ik spuug hem woede in 't gelaat Hij zegt Wat ben je mooi zo kwaad en wist mij uit…

uit de modder groeit de lotus naar het licht als het gelaat van een beminde die opziet naar de maan…

met jou gelaten in mij…