Alle inzendingen over De lege plek

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

lieve mama, Een lege plek veroorzaakt groot gemis Een lege plek dat is wat er nog is Maar toch vond ik 't fijn dat jij lieve mama mijn moeder mocht zijn…

De brandende kaars verlicht de lege plek aan tafel jouw schaduw benadrukt de leegte. Met een lege plek op de bank nuttig ik de toast met brie met mijn laatste slok wijn. Een lege plek naast mij in bed waar jouw geur nog als een aroma walmt in mijn neusgaten.…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

Halverwege de trappen, over het water, een Hema rookworst spreekt de stem op je stuur een omweg uit, naar de lege plek in het park voor jou Van Kopland voor Cees Kant.…

Wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als versteend staat in de lenteknop een jonge tak staat in de lenteknop wat zijn de dagen arm maar teder wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als en april zijn eigen weg gaat ------------------------------------ Uit: 'Van gelijke duisternis…

Je blote huid glanst Dauw van het gras Markeert het aardse Waar je lag Een lege plek Je raakt me aan Woorden kleden me uit Het maanlicht op mijn huid Glanzende stralen Slaan dof kapot op de aarde Ik verlang Hunker naar de middenweg Een lege plek op aarde Een vloeiende beweging van de maandag Samen verenigd…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.…

ze strekt haar hand naar de lege plek al jaren onbeslapen en hoopt dat hij ooit komen zal om haar eindelijk op te halen…

gevulde plek de vrijplaats voor een droom die aanklopt maar niet binnenkomt achter de kleuren de lege plek voor wat ik niet denken kan…

Een lege plek Een groot gemis Een fijne herinnering is al Wat er nog is Waar ben je nu Vraag ik me af Ik voel nog de liefde Die jij me gaf Jou te kennen Vond ik zo fijn Je los te laten Dat deed pijn Ik zal je missen In dit leven En zal altijd Om je blijven geven…

Jouw lege plek kijkt me veelzeggend aan, mijn innerlijk vertolkt in stilte wat ik voor jou wil vragen in Zijn Naam dat je de Trooster op jouw plek van dichtbij mag verstaan.…

het afscheid is die lege plek aan de horizon waar ik zoëven de zon zachtjes weg zag glijden in het laatste avondrood... Lejo van Kuijeren…

onder gewicht van wolken vluchten woorden over verre huizen in deze nacht van slaap en stilte een nacht als geen andere behalve ingekeerde krabbels in mijn schrift de lege plek in het bed…

de lege plek die we innamen in de schaduw van elkaar? herinner jij je nog dat we samen zowel verschenen als verdwenen? onvoltooide kinderlevens wiegend op een dunne tak onze wereld binnen de wereld…

Ik voel je niet in eenzaamheid zie slechts de lege plek en op de witte vloer een felle rode vlek ik hield je niet in eenzaamheid dacht een dipje in het klein hoe kon ik weten dat dat moord zou zijn…

blijf maar nog even zoek een schuilplaats voor alles wat verdwijnt herken de lege plekken hang de metaforen aan de wilgen in het aanwassend duister blijf nog even tot de nacht haar onmetelijke armen spreidt…

Er is een lege plek in het midden.…

Wanneer ik naast me kijk Dan word ik gek Niet van geluk of liefde Maar van die lege plek De plek waar jij gisteren nog lag En waar ik mij veilig voelde Zeiden we met veel verdriet gedag Het was voor het eerst Dat we beide hetzelfde bedoelden…

ik heb een zonnebloem onthoofd gekromd in een doorzichtig uur de wonde met mijn vinger verdoofd geluidloos het leven weggeschuurd gekromd in een doorzichtig uur heb ik jou en mezelf gevonden geluidloos het leven weggeschuurd nog dieper met de dood verbonden heb ik jou en mezelf gevonden 't is de lege plek die mij zo raakt nog dieper met…

De net bestolen Kunsthal heeft gemeld De oude schilderijen te vervangen Door op een lege plek nieuw werk te hangen Maar welk nieuw werk wordt er niet bij verteld De stap is klein van feestje naar penarie En van Picasso naar een doek van Hari…

Waar ooit de vlinders zaten Bevindt zich nu een lege plek Vertokken met de noorderzon Op zoek naar nieuw verlangen Toen jij vertrok uit deze tuin Verdween het zomerse gevoel Waar ooit de vlinders zaten Waar jij ooit was…

Je zult de eerste zijn om te weten dat ik niet meer van je houd zoals de dennebomen hun hardheid verliezen in de zachtheid van hars geuren van hoop en hop verbranden van heksen het herinneren van kussen ontsnappen aan de aarde hemelwaarts gaan en neerslaan op onvermoede, lege plekken…

in de keuken met de beslagen ruiten in de stilte die daar achterbleef keken wij naast elkaar naar buiten maar de plek van buurman bleef leeg…

Een lege plek, een groot gemis, Een fijne herinnering is al wat er nog is. Waar ben je nu, vraag ik me af. Ik voel nog die liefde die jij mij gaf. Jou te kennen vond ik heel fijn, je los te laten dat doet pijn. Ik zal je missen in dit leven, en altijd om je blijven geven.…

foto van een lege plek in de directiekamer daar waar wij samen zaten hangt nog een vleugje van wat was met soms de stoelen naast elkaar gebogen over taal en wat ideeën en wat er verder was maar ook gegrepen door de dag met aan de muur wat nu niet zichtbaar is maar ook geschreven was in de taal van je vader van wat wij samen…

de vrouwen zijn ontzet zij zien de lege plek waar hij in linnen heeft gelegen nog draagt het wit in rood de schaduwen van marteling en dood zij keren in gebed herinneren de woorden die hij over zijn opstanding heeft gezegd gesterkt met nieuwe kracht verkondigen zij de boodschap die er is in het feest van zijn verrijzenis…

talloos zijn in nachten mijn gewichtloze gedachten zwevend in het duister hoor ik het gefluister als het dan verstomt is er de slaap die komt dan droom ik weer van jou mijn bed is warm, maar ik voel kou tranen vloeien op het laken als ik probeer je aan te raken een lege plek, zo kil mijn hart dat bonkt, wordt stil…

. ------------------------------------------- uit: 'Een lege plek om te blijven', 1977.…

Door het verwaaide haar vergaat het stof, gedachten spoken steeds weer rond dagen stromen voorbij in onzeker weten waar het denken telkens stokt hier blijft de tijd staan in de schaduw van een lege plek, zonder naam of woorden en alleen hier speelt de wind een wrede troost…