Alle inzendingen over De tekens uit jouw l

uit jouw letterdoos maar sloeg deze weer dicht, een gegeven woord is hopeloos en niet volmaakt in onecht licht, het moet komen uit de spirit van de dromen, geen woord raakt uitgekeken op dat ene wat jij bevat en koos.…

Jouw vingers lieten Me B L O E M-B L A A D J E S Zien…

De rust in jouw ogen op mij opent mij Je ligt in mij als een lange l van liefde Het licht heeft je schoongelikt het bezingt je met het hooglied van onze jaren die alles overbruggen dat ons scheidt en in verschillen kleedt Voor ons is liefde nog een dik woord van verlangen, de l die zich opricht wanneer ik me uitkleed…

het was jouw warmte waarvoor ik ging natuurlijk lette ik op aantrekkelijkheid de lijnen van je lichaam het profiel van je gezicht was ook waarvoor ik viel maar die warmte voelde aan als een huis met l. label de l. van liefde jij vol duurzaamheden opgegroeid met puur respect voor de natuur jouw genen hadden al eeuwen…

Penelope wacht weeft lussen van verdriet ontrafelt ze 's nachts als niemand het ziet om minnaars te weren van het olijfbomen bed dat haar koning voor hen beiden had klaargezet Penelope weeft om eer en troon te behouden hetgeen ook de goden als wenselijk beschouwden voor hem die volbrengt wat van Fortuna moet een slopende Odyssee…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

(L)(L)…

waarom doe je me pijn ik wil niet anders tegen jou zijn. is mezelf zijn niet genoeg? ik wil niet naar de kroeg. zoals jij, jij bent anders dan ik. jij past niet bij mij. ik kan er niet meer tegen. op hoop van zegen, dat jij verder een gelukkig leven leidt zonder mij. het spijt me, je moet verder zonder mij: dat is beter voor ons allebei!…

Ik kon er niet om heen toen het uit het niets verscheen ik greep het vast bevrijdde mij van rugzaklast moeizaam ging de klim op deze hersenschim en als ik naar beneden keek zag ik dat grond verdwenen leek het touw hing losjes naar beneden alsof het doelloos was afgesneden het slingerde van hier naar ginder de houvast werd almaar minder…

De tekenen van de naderende bestemming Doen mij verheugen Maar mede huiveren voor de liefdeloze muur Die haar toegankelijkheid in jouw bijzijn Zal doen versperren Zodat jij jouw einddoel zult bepalen … Aan de hand van emotie Die de tekenen hebben veranderd. De lach maakt plaats voor de strijdvlag.…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…

Stille rookplek in een grote stad. Toevluchtsoord voor wie naar adem hapt. Een teug troost ook, soms…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

l eeg .... l ijkt het, ... i s het niet: g een mens, wel zin…

L: Mijn dochter, laat dees melkmuil, En neem een deftig man. J: Och, nam ik zulke ouwe uil, Wat raad ging mij dan an? ’k Zou immers bij uw levend lijf - (Waar vindt men meerder wee?) - Uw Maagd zijn en uw Weeuw, jouw Wijf: Wat jij zoekt, zoek ik mee.…

vlam die brandt oprecht Puur 'n enkel slechts voor jou S-P-R-A-N-K-E-L-E-N-D V-E-R-L-A-N-G-E-N Wil erg graag jouw prachtlijf eren Beminnen…

De letter L van leven en lachen voor de M van miezerig en muur, na de K van koorts, tussen warm en koel. Jouw naam klinkt: een uitroep van verwondering!…

Pour vous madame, eau de flanel un chic mélange, un mix odeur van orchidee en rozengeur c'est un parfum unique, jawel Speciaal voor u mademoiselle dracôme, een mannentovenaar je leeft maar één keer hier op aard n'est-ce pas, voici, la vie est belle…

Springend hoog gewrichten knarsen over vergeten rotspartijen ruw geslepen Grijze betonnen vlekbevloekte aangekoekt de substantie naderbij geslopen rondtollend bloedstollend Roestend metaal oogt ontevreden gekalkt uitgebraakt en opgewreven Warm aanvoelend in golven spoelend rimpelend jagend onderwater tranend De pont gromt…

nacht in werkelijkheid van verlangen zichtbaar in gebaren binnen haar tijd raadselachtig in nonchalance in het metrum van donker waar wolken haar oude gebeden dragen in vertrouwde tekens waarin de nieuwe dag op muziek wordt gezet naar aanleiding van gedichtendag…

ietwat schuchter voorovergebogen poseer je bevrijd van al jouw lagen in een ruimte die rust ademt observeer ik de gracieuze schoonheid het lijnenspel minutenlang voordat mijn potlood het papier raakt zachtjes schets ik jouw contouren de omlijning wat dikker aanzettend beweeg je onhoorbaar totdat je herboren bent…

hij beschermt zichzelf door elke dag te tekenen de wereld is voor hem een oord waar het slechts bij moeder veilig voelt zijn oude krabbels met eigen binnenwereld verwerkt hij jaren later in schilderijen met kiekjes van toen…

Kan nog steeds niet tekenen, schilderen ook al geen optie en verven, op doek, of deur, geeft mijzelf een andere kleur, maar de verf komt nooit, waar ie terecht moet komen en toch; mijn lieve kind, je komt er wel en ik vind, dat er meer dan genoeg andere dingen zijn die je meer dan goed doet!…

Een gum is zo handig iedere oneffenheid onbedoelde uitschieter kun je wissen de gum brengt je terug naar de perfecte tekening in wording De pennenstreep met ruwe hand dwars door de fijne lijntjes gezet is niet ongedaan te maken Je kunt hem met dikke lagen Tipp-Ex bedekken de imperfectie blijft immer zichtbaar…

Ik nam een roos van mijn struik mee waarvan ik haar al zoveel had gegeven Legde die op de tafel Er zou iemand psychometrie met bloemen doen Ze pakte mijn roos, beschreef me Daarna vroeg ik haar over haar die nu in een hospice op was genomen Ze zei dat ze rustig en vredig was dat ze contact met me opnemen zou, zodra z’overgegaan…

Nog geen etenstijd, ik lig jou te tekenen, jouw rug het boek en de rode kaars het bijna lege spiegelbeeld We hebben genoeg van de stad gezien vandaag en duiken niet meer meteen op elkaar ook al zijn we op vakantie Even intens houd ik van jou - kijkend, tekenend en voelend hoe afwezig totaal aanwezig jij bent, jouw blote schouder die…

Er is bewijs van wat ik had en deed: tekens -- dat ik heb bestaan.…

eindelijk benoem je de stilte in woorden die tekenen voor verdriet jouw ruimte was zijn gebied Laat de regen je schoonwassen weer verrassen zonder grenzen met eigen wensen jouw gebied geeft geen ruimte aan zijn verdriet…

M I S T De l e e g t e van m i s t i s volmaakt heeft alles wat elke andere l e e g t e m i s t…