Alle inzendingen over De vrome vrouw en de

Onbegrepen aanvallen op hem in z’n jeugd trekken diepe sporen in z‘n brein; neemt ze mee naar volwassenheid waar op afstand de gebeurtenissen in een groter verband te beoordelen zijn Wat moet dat joch hier, vraagt de vrome vrouw onder het schilderij van Christus aan het avondmaal; in haar blik leest hij dat zij een kind ziet van…

Er was een vrome vrouw uit Egmond-Binnen, die vele diensten aanwezig was, ze leek me een verwarde ziel en even eenzaam als mij, ik een kloostergek en zij een dorpsgekkin, maar ze deed altijd superaardig tegen mij en wieweet hoeveel ze onbewust in mij heeft verlicht tijdens die hellesferen.…

Vroede mannen, vrome vrouwen! Belgie's steden bovenal! Laat de vreemden loven vreemde zede en aard: 't vaderland gaat boven alle land der aard. Eigen wegen, eigen zegen; geen, die 't ooit verleren zal! Fier vooruit, en, overlegen, Belgen! Belgie bovenal!…

The Ketchup Song verveelt me alweer snel Wanneer er weer een oproep is te horen Daarbij schiet ik meteen gestresst naar voren Ik wil wel zo'n bezinningstone als bel De katholieke kerk heeft nu mijn zieltje En gaf mij als geschenk een pausmobieltje…

Wij dachten dat het hier wel aardig ging en lazen menig imam reeds de les; sprongen voor vrouw en homo in de bres, vervuld van vrome verontwaardiging. Maar ook in onze eigen SGP tellen de vrouwen voor geen meter mee.…

Een Turks politicus, de heer Arinc, is tegen openbaar gelach van vrouwen. Hij weet zijn standpunt vroom te onderbouwen. Maar Turkse vrouwen protesteren flink. Hun blije selfies oogsten veel succes. Het net toont aan: de geest is uit de fles!…

elke keer weer stuk Haar leven ging niet over rozen En toch geloofde ze er nog in Op een dag zou ook zij het vinden En had haar zoektocht zin De liefde van haar leven De prins voor haar bewaard Iemand die nam, maar ook zou geven Dat was het wachten waard Ondertussen zou ze blijven zoeken Naar het geluk in elk klein ding Want deze vrouw…

En pleit die vrome advocaat nu ook misschien ervoor om vróuwen als gelijk te zien?…

Een grote kruisspin contemplatief op zijn web doet zich heel vroom voor…

Het is een schoonheid Waar ik alle dagen naar mag kijken Naar de wonderen van dit heelal Ik zie en ben verbaasd--- Wat zich allemaal laat zien aan mij--- En aan alle mensen. Met wat zich allemaal voordoet--- In de wereld De zon hoog aan de horizon De maan die stilaan tevoorschijn komt De sterren die zich laten zien De vogels hoog in de bomen…

Mijn wereld hoeft niet groter dan tot waar mijn ogen reiken maar ze zien een nieuwe horizon wanneer ik daar om mij heen kijk .....Geef me je hand, wacht nog .....even met gaan en kom .....bij mij, samen .....kunnen we thuis zijn Op straathoeken zal ik altijd stilstaan zoeken waar de zon staat waarheen de wolken gaan .....Doe je jas…

Jij hebt zoveel van mij ik heb zoveel van jou wij lijken zo op elkaar daarom vallen we op mekaar en de intrinsieke ongelijkheid tussen mensen, mannen en vrouwen die poetsen we wel weg "Poets ik wel weg" denkt de vrouw gaande weg, onderweg ons huwelijk, samenzijn, onze relatie "Tot ie dood loopt" denkt de man staandeweg, weg voor…

Zaterdag was de mooiste dag van de week En je wist als je naar je vriendjes keek Hier gaan ze heel wat beleven En de trainer riep: samen is niet alleen Maar eenmaal op het veld vergat je dat meteen We waren zeven... Het was de tijd van Floris en Q en Q Je ging van huis en altijd volledig in tenue En minstens twee uur te vroeg Het systeem…

in dienst van de Heer verliezen hun zogenaamd vrome gezicht…

Wij lopen nu met vrome voeten over naakte wegen en zijn van zijne majesteit doorzegen. Ergens is er een onderspit gedolven. En iedere vrouw is ons genegen haar bloed te mengen met de zwarte zonnen, die van de zomen van ons bloed zijn opgestegen.…

als flits kwam je binnen verbrijzelde in een oogopslag alle ideeën over hoe de man vrouwen zag altijd was er een beeld uit vele stukjes werkelijkheid in kleuren en tal van vormen een echte droom rijpend uit religieus vroom en maatschappelijke attitudes die langzaam een reëel eerlijke inhoud kregen dat werd zoeken naar…

wij en de tijd we hebben allebei met hem gevrijd de kinderen vaders moeders ondertussen de kleinkinderen ook al niet meer zo klein het nest is leeg in de oude boom maar groeien doen de jonge scheuten gekoesterd door het licht dat door de kale takken schijnt stilaan gestreden is de strijd maar de tijd ons toegewijd was…

het is koud buiten. ze murmelt halfluid voor zich heen warmt zich aan de lach van een verliefd paar, mensen vind haar raar. ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet…

Bekroond met tepels in jouw hof de borsten trots rond en groot een buik met drie plooien als je zit vervuld van diepe zinnelijkheid krullend dat jouw heuvel bedekt als je van bovenaf met lippen begint Volle hoekigheid van kathedrale heupen kloeke dijen ondersteunen harde bollen kuit die knie met voet verbindt zo klein en fijn als jouw handen…

Dood als persoonlijke vijand, vrouw als rivaal. Wat gaat hem de lente aan bij het lied van de aarde? Hij gaat neer in de ring nadat hij voor haar zong. Nu klinkt de stilte. Spiegel, omfloerste trom.…

Ik zal mijn dood niet zien in de laatste seconde als mijn lichaam neerblijft. Ik zal niet weten hoe kracht van het liggen naar het dromen wegdrijft. Ik zal niet zijn die ik was als de dood mij leegdroomt en tot de laatste leden stijft. Maar dit verwart mij het meest: het oog dat nu leest, zag nooit de hand die nu schrijft.…

Je schreeuwt zonder stem terwijl je naar me glimlacht en je zuigt me naar je toe als en gat vol licht. Suis heen, laat me gaan. Nee, blijf staan, ik wil luisteren naar je stilte zien hoe het uitdooft.…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

Van u bezeten, God, als van een vrouw bezeten. En eeuwig leeg, o Vrouw, o God, van uw bezit. o God, ge zijt in mijn verleden geweest gelijk een vrouw op oud en gouden feest Wees thans een meisje dat mij lachend leidt, mij, blinde, door de rinse lente-tijd.…

Als weldra centrum-rechts het land regeert wordt al wat 'rood' en 'groen' hadden gepland met groot anti-milieu ressentiment verworpen, teruggedraaid, geasfalteerd. Wij danken (hoe ironisch) dit bewind aan Van der G., natuur- en dierenvrind...…

leer uw hart te plooien, Dat ge zo te minnen zijt; Rap van leden, Vroom van zeden, Dat zij Hollands, ook op heden!…

Ik kan het met uw vroomheid Niet vinden op den duur; Zij kijkt me veel te deftig, Zij kijkt mij veel te zuur! Gij, die in alle dingen Slechts zonde vindt en schuld... Van lelijke gedachten Is vast uw ziel vervuld.…

Spoorzones her en der herstructureren Schijnt nu het nieuwste spoorspeerpunt te zijn Als het aan de NS ligt gaat de trein In fraaiere omgevingen passeren Kan dat meteen ook zo gestructureerd Dat elke trein voortaan op tijd passeert?…

En vromen vonde' in verse sneeuw geschreven Een reuzig kruis, de top naar 't Oosten richtend... Spraken dan zacht van dit geheimenis,- En zij verstonden 't hemels teken, stichtend Een heerlijk huis, tot ere der verheven Vrouwe Maria, die Gods Moeder is.…

Ik werk in klam en duister oorden, bij slimmen en ook bij gestoorden, bij atheisten en bij vromen, vind ik ook steeds een onderkomen, zowel bij armen als bij rijken doe mij te goed aan mensenlijken. Ik stoor mij aan geen enk`le wet, mijn naam gewoonweg pissebed.…