Alle inzendingen over Diepzinnigheid

Diep van binnen wachten woorden op zinnen. Als ik mij dan bezin en aan die woorden begin, dan zit er altijd wat zinnigs in.…

Er was eens een dichter in Schinnen Die wijdde diepzinnige zinnen Aan zinloos geweld Hij was nooit zo'n held Maar ergens moet je toch beginnen…

Wat is de zin van diepzinnigheid in gedichten als je je eigen diepzinnigheid niet overziet De diepte niet meer kunt peilen en men vol bewondering maar zegt o wat is me dat toch diep En men zwijgt en durft niets te zeggen want men wil niet de onbegrijpende lijken niet gaan uitleggen dat de inhoud naar grote onzin riekt wees helder…

De koelkastdeur staat open het water druppelt er drup voor drup uit ik kijk naar dit schouwspel het doet mij niets eerder op de dag zag ik een man op zijn fiets hij reed in een gat in de weg en viel het deed mij niets de viooltjes in mijn tuintje staan er mooi bij één voor één lachen ze naar mij ik lach niet terug want ze doen me niets…

ontblote huid wijst vingers de fluwelen weg een strelen dat aan velen is ontzegd voelt hoe zinnen wolken in het onderhuids vertolken de strofe zonder woorden is het hoogtepunt begrijpen is alleen diepzinnigen gegund…

( voor Simon Vinkenoog ) Hij wist zoveel, die drukke man, ik vraag me toch wel af of hij het zelf bevatten kon, maar toch, hij viel maar door, dat woeste water, bedolven raakte ik, bedolven, een lawine van invallen, uitvallen en muizevallen, gevuld met vette kaas, voor wie maar happen wilde, de ijzeren klem verbrijzelde je nek, maar goed…

nacht in werkelijkheid van verlangen zichtbaar in gebaren binnen haar tijd raadselachtig in nonchalance in het metrum van donker waar wolken haar oude gebeden dragen in vertrouwde tekens waarin de nieuwe dag op muziek wordt gezet naar aanleiding van gedichtendag…

You only live once.Kijk, dat is zo diepzinnig als cellofaan. Je leeft toch maar één keertje... Ja, daar zou je haast van opkijken, zeker als je hindoe bent. Het Humanistisch Verbond kan er trouwens ook wat van. Ik hoor regelmatig een BN-er deze kreet slaken: 'Gelooft u ook meer in het leven vóór de dood?’…

gedichten schrijven over diepzinnige zaken en wereldse dilemma's die je raken maar het kan ook over daagse dingen gaan die je zoal tegenkomt in dit aards bestaan juist dit laatste laat ik prefereren boven het hoogdravende waaraan je jezelf slechts kunt bezeren…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

steeds vaker denk ik voeg ik nog iets toe aan wat reeds is gezegd waarom aldoor herschrijven over hetgeen eeuwenlang telkenmale is opgedregd dat komt vooral omdat ik mijzelf zo geweldig vind en de onbegrensde illusie bewaar dat mijn inzichten worden bemind als ik met het diepzinnige delibereren in de ongekende lege verte staar…

Het is niet voldoende een lap linnen van twee bij twee meter helemaal wit te schilderen om een lekker tof schilderij te maken dient men er daarna niet alleen met dezelfde witte verf een volkomen witte muis op te schilderen maar men moet vervolgens die witte muis met een stuk puimsteen langzaam wegschuren tot er geen spoor meer van overblijft…

Binnen innige diepzinnigheid Speelt haar uitbundig vuur Waar anderen zwoegend levenszuur Zwaar ademend verzuchten Buiten gewogen grammatica Vallen haar stergedichten Binnen structuur van alle cultuur Huppelen de lichtgewichten Haar ruimte wordt haar schilderij En zij zei tot mij: Ook de fraaiste vergezichten Zijn lelijk van dichtbij…

Wonderlijk woorden ontrollen zich als een schilderachtig tafereel op mijn netvlies als ik jouw gedichten lees kleurrijk en diepzinnig en zo mooi ben jij dichter naar mijn hart mag ik je vandaag van harte feliciteren je toewensen wat voor jou belangrijk is in het leven in een zachte fluistering van de wind voor Julius dreyflandt zu schlamm…

diepzinnig dromen er de bomen en de bloemen bloeien blauw rode vogels wonen er verscholen in geurend gletsjergroen hun zang klaterende klanken een wilde bergrivier en wij de voorbestemde doden wij gaan - lichtvoetig samen - in wolkjes wervelend stof de tijd loopt hinkend achter ons aan in Meran…

Hier in de oase van het hart in melodie van verlangen waar heimwee als jouw stilte is neemt fantasie de overhand nu ik dwaal in dwaze somberheid voel ik de kou als droeve klacht van bladvallende bomen waar jouw wortels diepte zoeken raak ik ontworteld overmand door diepzinnig leegte voelen in het stille duister van de nacht.…

Het is al een ervaren ideaal, dat een naam diepzinnige sporen laat Ook lijkt het dieper dan normaal, dat ik de wenken prees van het gelaat In eenzame uren zonder aanduiding van tijd vanuit de stilte gluren en door iedere klank bevrijd Nu galmt het laatste lied en dooft de laatste vlam wetend dat jij hierheen ziet verlaat ik de drukte…

Ik denk lang en diepzinnig na, stel dezelfde vraag, krijg hetzelfde antwoord en denk weer na. De zon komt op, een merel zingt. En als ik het nu eens niet meer uitstel... denk ik. Die gedachte is onverdraaglijk.…

Breng je neus naar de grond En zie hoe onzinnig zinnig het gekrioel Patronen trekt op en in de aarde Zie hoe rijp en groen Onzinnig lichtzinnig Haar hele wezen in overgave Richt naar de zon Zie omhoog naar het firmament Onzinnig oneindig draait het Zijn eeuwenoude figuren Wie denk jij wel dat je bent Om zinnig diepzinnig De zin te…

Pratend, diepzinnig over het leven dat je met hem ooit leidde maar beide geen voldoening kon geven. Wijzer geworden, door wederzijds leed en levenslessen, goede en slechte… Wonderbaarlijk hoe snel je het slechte vergeet.…

het antwoord ligt in het ruizen van de wind het ligt in de onbedoeld diepzinnige vraag van een kind ligt in die ene warme zonnestraal waarin het ijs z’n onvermijdelijk afscheid vindt het ligt in dat misleidend liefdevolle schrikbewind het ligt in de niet geuite liefde waarmee men elkaar bemint in de oorsprong van een zoektocht die men…

Dichters verdwijnen eens in het bos, of vertrekken met de noorderzon. Gedichten blijven eenzaam achter en zullen eigen wegen moeten gaan. Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven…

Tussen breedsprakigheid en nietszeggendheid spreekt de nuance. Tussen kortzichtigheid en misverstandigheid lacht de humor ons toe. Tussen ernst en lichtvoetigheid toont ijdelheid een spiegel waarin clowns ons laten kijken. In de ruimte die ze zelf scheppen dichten dichters hun gedichten. In de ruimte die ze zelf zoeken vertellen narren…

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

(om onder water te blijven) ik maak gehakt van de sprookjes ik schrijf over de werkelijkheid ik ben een diepzinnig artiest die binnenkort naar de bodem van niet alleen de oceaan maar van het leven op zoek zal gaan. Ik schrijf stilistisch dat je d'r koud van wordt. Alleen laat ik tranen met tui- ten, omdat niemand me wil le- zen.…

Soms vindt mijn gezelschap mij wel wat afwezig en verdenkt men mij vervuld van diepzinnigheid, maar dan houd ik mij totaal nergens mee bezig, terwijl men het opvat als teken van wijsheid.…

vanuit de zilte wolkenzee met de voeten vast omsloten spoelde jij mij aan in ruisende stilte herkende ik jou zag ik golven in je ogen indrukwekkend jouw lieve glimlach hart werd zonneklaar een lied bezongen in woorden van diepzinnigheid met wuivende zwarte haren en door de poriën van je zwoele lichaam druppelde je mij naar binnen zeilend…

met diverse gebreken en in de zwoele nanacht van onze zwijgvoltooiing zijn er allerlei bewijzen voor het simpele feit dat ook hersenschimmen kunnen dansen aan de rivier en naast de vijver onder de maan op onze planeet jij warmt mijn ziel bij nacht tijdens de meest intieme droomafwezigheid ik begeleid jouw wandelstok langs diepzinnige…

geen titel zal ik dit schrijven geven geen naam mag het hebben er valt ook niets echt zinnigs in te lezen en ik probeer er niets in uit te leggen want veel te snel geven we namen aan iets wat dat niet mag hebben veel te vaak menen we dat teksten iets waardevols zeggen menen we iets nietszeggend als diepzinnig uit te moeten leggen…