Alle inzendingen over Eberhard vd Laan

Ziehier de mens, die ieder mens zag staan Die met zijn burgervadertoverstaf De harde hoofdstad zachte dagen gaf En toen vaarwel zei; nu is hij gegaan Van Goes tot Slochteren en Voerendaal Hij was een beetje van ons allemaal…

Het overlijden van van der Laan is geen doodlopende weg maar een blijvende Laan waar wie goed doet goed ontmoet, op DE EBERHARD VAN DER LAAN LAAN en alle overige straten, pleinen, stegen en grachten van Amsterdam!…

Neen van der Laan ik hoef niet te huilen ik ben wel geschrokken leef heel erg met u mee ook met uw vrouw en kinderen maar ik hoef niet te huilen want waar hoop is is leven en die hoop verenigt ons allen ons allen als Amsterdammers en allen die Amsterdam lief hebben u lief hebben, u ontzettend liefhebben u blijft in ons midden als…

Van der Laan stopt en ik hoef niet te huilen dat komt nog wel als hij overleden is en als zijn begrafenis die van Diana zal evenaren in Amsterdam met tienduizenden op straat de stad die hij liefheeft en dan had de randstad die hij vormgeeft en dan gaf de Nederlanden die hij zo lief heeft en dan had Laten we vooral even in gedachten zijn…

En daar was hij aan het einde van onze straat op de hoek van de Elandsgracht, Van der Laan de zo geliefde, gewaardeerde, hardwerkende maar doodzieke burgemeester van Amsterdam met Zijne Majesteit Willem Alexander Koning der Nederlanden en Caribische Gebiedsdelen op werkbezoek in de Jordaan Onze Koning ik mag hem steeds meer en meer met…

Lanen lopen dezelfde Weg langs wegen Aan de straatkant, Dichter bij Banen gelegen Zijn dan jij De paden krult, Met vlechten die Ronde routes vult.…

SMS met dit bericht; "vd Worm" die onrust sticht, 1-0, deed mij bereiken met luid gejuich aan de Waal Bloed ging in "Rijne" snelheid stromen met "Jansen" aan de vrije bal Zijn voet deed slechts wat dromen een schot gelost, hard en naast de paal…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

Een baas geeft graag zijn zieke knecht ontslag, De Nederlandse wet verbiedt het echter. Hij dient verlof te vragen bij de rechter Die dan meestal bepaalt dat het niet mag. In ons land worden zieken zonder vragen Alleen maar uit het ziekenhuis ontslagen.…

Wat ben ik blij dat bij de KPN Veel medewerkers hun ontslagbrief krijgen Omdat daardoor de koersen zullen stijgen En ik sinds gister aandeelhouder ben. De kostenpost van al dat personeel Is ons beleggers sowieso te veel.…

Die lange brede laan en duizenden verloren voetstappen twee hoge kanten met bomen en hun gebogen takken die daar al eeuwen staan. Die lange brede laan - geliefden die hier wandelden geschaterlach, gefezel een gestolen kus een verloren traan.…

Waarheen? Zo zelden voelen wij ons verbonden met ons lot, en toch staat het hier zwart op wit. Wij denken alles in eigen hand te hebben, onze eigen keuzes te kunnen maken maar we hebben het fout. Anderen komen met hun mening, met adviezen. Deze zouden ons kunnen beïnvloeden. Maar doen ze dat ook? Dat maakt niet uit. Niets maakt wat uit, zolang…

Ook niet in de smaak viel haar pedanterie, dus verkoos, de vertrouwenscommissie ten spijt, de raad Eberhard boven Annemarie met een vastberaden meerderheid Zo komt het toch nog allemaal goed nu de naam Jorritsma is doorgestreept Mokum is tijdig voor deze vrouw behoed en de polder ..... zit nog met haar opgescheept.…

een lans doorsteekt mijn hoofd borst buik zo alles, het verwondt het splijt mij, mijn wereld; een vaste aarde het pint mij in de weke grond de storm schudt mij sterk als speelbal naar alle kanten warrig worden mijn gedachten wazig het zicht op gehavende restanten en jij jij stroopte de schellen van mijn…

Een eenzame laan Tussen vele bomen Een gedachte slechts En stil verder dromen Geen sterveling Die mij hier ziet Ik wil slechts wezen De eenzame wandelaar Die natuur bewondert En in stilte geniet Een stille laan Tussen vele bomen En niemand te zien Ik loop hier eenzaam Met mijn illusies In die stille laan In de verte fluit een…

valt zijn jaren, samen gewaaid rondom een mond; dichtgestopt met schedels en afgestorven bloesems gebedssnoeren die zelfs bij volle maan en aan deze zijde de overbodige leugen niet verstaan zelfs niet na een stortregen --------------------------------------- foto: locatie beeldentuin Dehullu 2008 kunstenaar: Eberhard…

Blankberijmd, vol ijskristallen, praalt en prijkt de lange laan, waarop bleke stralen vallen van de volle blanke maan. Op wat takken neer mag vallen, bleek en blank, één straal der maan, kaatsen honderd ijskristallen vlammenpijlen door de laan.…

Je wilde weten wat alles inclusief was in 't menu, of groenten en welke, of ijs, hoeveel, diverse malen vroeg je 't personeel. Aan mij vroeg j' ook hoe 's nachts we en wat we Nu vertel ik je hoe inclusief het wel was. Hoe wellustig ieder at op 't terras alsof voor 't eerst De libellen verschillend van kleur, hoe pijlsnel en laag ze gleden en…

Er bestaan straten en lanen, waarin ik nog nooit gelopen heb. Ontelbare steden bestaan er, die ik nooit bezoeken zal. Wel was ik in Londen en in Parijs. In Tokyo en ook in San Francisco. Ik vond er niet wat ik wou vinden. Veel te grote steden zijn het, met lanen die ik niet ken. Waar ik me vandaag bevind, wil ik mijn dagen slijten.…

ze komen er weer aan de blaadjes en de knoppen hier in de lange laan zijn druk zich te ontpoppen de vorst vertrok spontaan - zou dat die lijster fluiten? - de ijsbloem liet een traan, de takken staan te spruiten de bloesem komt eraan - zou dat die merel zingen? - ik merk het in de laan de bomen staan op springen!…

Mijn handen in jouw handen, mijn handen in jouw haar, ergens op een eilandje stranden, voor altijd bij elkaar.. Deze droom duurde maar even, jij kreeg een dubbel leven, de leugens en de harde woorden, ik deed maar net of ik ze niet hoorde.. Je bleef je schuld bekennen, en zeggen dat het je speet, zodat ik niet weg zou rennen, en je de…

die laan met bomen villa's kijkend naar elkaar met zoveel kraaien…

Toortsen lichten de laan naar het toernooi opgewonden jonkvrouwen bekennen kleur, van willige schildknapen priemt de lans. Dan begint het grote gapen en ga ik weer alleen slapen.…

Want weet je dan niet Medy van der Laan: de boog kan niet altijd gespannen staan! ------------------------------------------------------------- ... Volgens staatssecretaris Medy van der Laan is het bieden van amusement geen taak meer van de Publieke Omroep. Dit is vastgelegd in het herziene regeerakkoord...…

Lanen lopen dezelfde Weg als wegen Aan de straatkant Dichter bij Paden gelegen Zijn dan jij Bij mij…

Cor stal de ledenlijst, zo wordt beweerd. Al was die dan misschien niet zo omvangrijk, zo'n lijst is daarentegen heel belangrijk voor wie zich voor élk lid interesseert. Dat blijkt wel uit zijn site, een grote hit, met name voor het mannelijke lid.…

D’66 krijgt van Loesewies Als eindcijfer een 4 en niet de 8 Die door de trouwe kiezers was verwacht En dat is ook meteen een stemadvies: Als aanstaand nummer 1 van haar partij Wordt haar verkiezingsleus: Stem niet op mij!…

Nu tijd eindeloos de waarheid weerkaatst een hulpeloze staat schildert en de eindigheid reiken de zee en het strand naar de duinen raken zij elkander spoelen er schelpen aan wal. Vandaag voel ik opwellende zachte momenten. Het lijkt wel of ze gluren naar de eerste oorsprong luisterend naar de wind die tot nu toe de deuren dichthield…

Ruurd van der Weij, oud-marinier is een man, klein van stuk met in zijn hand vaak een fors glas bier, slechte tijden interesseren hem geen ruk. Een keppel op zijn kop, medailles pronken op zijn borst, ze zeiden bij de marine al: een adelborst met forse dorst. En later in het onderwijs tussen hooggeleerde heren had hij zo zijn eigen prijs…