Alle inzendingen over Een mege-geschenk

Misverstand in uitgangs-gedachte over leven en dood; elke dag een dag dichter bij de dood is de foute zienswijze Kans op Uw genen is kleiner dan hoofdprijs in de staatsloterij; Uw leven uniek geschenk der natuur, U bent hoofdprijs-winnaar Het geschenk wordt elke dag een dag groter geen dag kleiner; op leeftijd begrijpt U dat, telt…

De heer van Meegen, had even tegen de avondval Een wandeling willen plegen Die van rechtswege niet plaatsvinden kon De heer van Meegen, vrij verlegen "Ja zeg hoort u toch eens even, Wat zullen we nu gaan beleven, Het recht is me als mens gegeven, te wand'len waar ik lopen wil" De heer van Meegen Had even tegen avondval een wandeling…

Een dubbelspion nabij Megen Heeft onlangs een doodschrik gekregen Hij dacht als spion Dat hij alles kon Doch kwam toen zichzelf plotsklaps tegen…

In een donkere wei nabij Meegen Stond een eenzame hengst in de regen Hij verlangde zo zeer Naar die ene keer Toen had ie opeens een nachtmerrie gekregen…

Een werkloze graaf uit het nabije Megen had een baan als grafmaker gekregen! Zei hij: "Kunnen graven graven graven?"…

Maar ik vermoed een lichtpunt, hoe simpel, dat ik jouw bloed met mijn geschenken kan roven. Jachtig is je adem en uitgestrekt je reis Je nipt aan onze warmte in duizend en één slokjes. Je draait en vertrekt. Jij met jouw vermaak en vrienden, wat baat het als je slechts één uur denkt aan mij.…

Wanhopig telt hij bomen langs het slingerende pad zij wil het licht begroeten warme stralen in handen gevat grenzeloos vormen spinsels dauwdruppels op zijn gezicht zij kust zacht draad voor draad het web, vlecht het wederom dicht somber staart hij voorbij troost zoekt zijn weg in de donkere nacht roept verscheurd om warme adem put uit…

glooiend tussen een landschap van licht vinden wij elkaar schaduw heeft geen vat op ons de rivieren meanderen stilletjes terwijl wij meestromen op zoek naar de eeuwigheid beginnen de aarde en hemel ons te schenken waar een generatie mee zal worden verrijkt tederheid is niet de juiste beschrijving want dat zou de perfectie verloochenen driemaal…

Je sprak, je zei: 'vertel het maar ik neem het voor je mee wil je juwelen wil je fruit of geurend zout uit verre zee?' Je zei: 'ik breng je veel en meer dat jij behoefd ik zal je includeren wees nu blij niet meer bedroefd nee, ik zal niet meer verdwijnen in de diepte van de zee maak in plaats daarvan een lijstje en ik neem het voor…

met de rechterhand schreef hij zijn verzen, angstvallig de toekomst vermijdend alsof lijnen voorspelbaar waren de linker bleef gesloten voor de wind die met de bomen mee langs het water huilde herhaaldelijk onderstreepte hij tot het punt waar een ouder wordende horizon de regen wilde opvangen: “als een zon breekt tel ik de bloemblaadjes…

Ik moet, ik wens ik huil en denk elke dag, is warempel volgens velen een geschenk maar: het zit nooit ingepakt!…

Ik mis je wijsheid, je kracht maar bovenal je aardse bestaan, dus als ik wegdroom en aan je denk, dank ik je voor dit geschenk.…

Er zit een vogel op mijn hand van bloed en zon en blauwe veren. Hij zingt en dwingt mij in te keren, hij doet mij denken aan het strand, een wezen uit een ander land afkomstig en uit hoger sferen. Ik moet hem dieper kennen leren, zijn stem is aan de zee verwant. Zacht trillen in mij mee de snaren en ruisend komt opnieuw tot leven het doodgewaande…

Waarom blijft een mens verlangen, bij het verstrijken van de tijd. Naar iets wat hij mist, of nog niet heeft ontvangen. Het is moeilijk te beschrijven en overbrugt de werkelijkheid. Verborgen diep van binnen. Het laat zich niet verdrijven. 't Wordt door het hart gevoed, in stille uren van de tijd. Tussen droom en werkelijkheid, alsof…

Moederlief, zie daar een roosje Van uw Coosje Wijl gij heden jarig zijt. 'k Heb vanmorgen al gezongen En gesprongen, Zo verlangde ik naar die tijd Maar ik kan geen rijmpje dichten, Moet ik zwichten Voor mijn broer in poezij Neem dan, moeder, slechts dit roosje Van uw Coosje, 'k Heb u toch zo lief als hij.…

I Hij trok het schuifken open, Het knaapje stond aan zijn zij En zag het uurwerk liggen: 'Och, Grootvader, geef het mij!' - 'Ik zal 't u wel eens geven, Toekomende jaar misschien, Als gij wel leert en braaf zijt,' Zei de oude, - 'wij zullen zien.' 'Toekomend jaar!', zei 't knaapje, 'O, Grootvader, maar dan zoudt Ge lang…

Dat ik het hart van de mooiste vrouw mocht veroveren lag niet aan mij maar jouw bonzend jou degene, die zich overwinnen liet met glinsterende ogen blikkerende tanden als vlijmscherp ijs dat maanlicht ontmoet aan de zachtheid die jij met duurzaam draad verweven hebt om mijn uiterlijke schijn…

Ze trokken God aan zijn mouw: 'Dat geschenk van je, de liefde, wat was daar je bedoeling van?…

Je koos ijzerwerk hard materiaal produceren dag in dag uit bejaarden in fabriek mocht je vrij kiezen werden mogelijkheden aangeboden was dat jouw wil koud hard en kil je werd innerlijk armer maar de productie nam toe hoe onverschillig objecten -dingen- je vormen is dit het geschenk van een schepper sterker dan je eigen wil tevreden…

Dit zit goed vastgeplakt. Wel mooi papier. Een lint met krullen. Doen ze met een schaar. Ik weet niet wat jij hiervan vindt, of jij dit hebt, dat ik het ruil, dat jij dan wacht op mij, dat ik dan onderwijl wat anders voor je koop, of, want, tenzij, dat jij het houden wilt of bij vergissing denkt dat jij het toch al had, maar niet dus, of niet…

Ik schenk mijn tranen aan het zonlicht opdat zij ze rijgen zal tot donderwolken die plaatselijk zullen plenzen op al degene die mij vergeten zijn wie loog dat bloed dikker was dan water…

Een geschenk van de Schepper, die dit heeft geschapen. Wereldwijd is de sluipmoordenaar, het coronavirus, aanwezig. Elke dag komt het ter sprake. Heel soms moet je je er even aan onttrekken en er niet aan denken. Dat lukt in die prachtige, mooie, mysterieuze natuur.…

Op welke wijze ik kan genieten van een schoonheid in rust en ruimte waar ik mij steeds weer afvraag hoe kan het dat ik haar niet eerder heb gewaarworden tot waargenomen met al mijn zintuigen Iets om te bewonderen, niet alleen maar om met hoogmoed, hebzucht of wellust te bekijken. Bijzonder gevoelig voor de mooiheid van haar lichaam waar ik…

wat schenkt ons de grauwgrijze winter ze laat ons even in ons geheugen wegzinken net niet verdrinken en laat ons voelen hoe het straks weer kan wezen en laat ons uit de opgeslagen kleurrijke herinneringen lezen zodat we wat komt ten volle zullen waarderen misschien is dat wel het geschenk dat door haar is gegeven die grauwgrijze winter…

Van alle dingen klein en groot Van alles wat op de wereld leeft Is het leven dat ooit ontsproot Een geschenk dat GOD ons geeft Het grootste geschenk van hierboven Is dat wat een moeder draagt in haar hart Een innig vuur wat nooit kan doven voor het kind wat zij heeft voortgebracht.…

Zondagmorgen: geschenk onthaasting: krakende broodjes…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…