Alle inzendingen over GLANS

De glans van ongekende stilte was het feit van getrooste golven vol gelach waarin de kwetsbaarheid van het gesloten hart eindelijk werd geopend door de stralen van onafhankelijke woorden.…

hoe, dit te evenaren een gratis kunstwerk in miljoenenvoud kleurstelling en vorm in volkomen harmonie als natuurlijke gratie juist vergankelijkheid geeft extra glans aan deze dag…

hij bereikte de diepste bodem in de jungle in alles wat het einde in zich draagt kiemt een nieuw begin de stille maan was getuige van de glans van zijn ziel…

Alles wat leeft kan glans geven. Bij dingen duurt dat altijd maar even. Een mensenhart dat voor jou klopt, geeft de glans die nooit meer stopt.…

Zij is met de glans die haar omgeeft, voor mij een ster in schittering. Naast haar verbleekt de mooiste roos, dat zij nog lang en gelukkig leeft, naast de man, die zij ooit zelf verkoos.…

nu dat dit kindje dan geboren is bellen losgebarsten zijn in - wat men noemt – de stille nacht sta ik mij het wachten toe een straffe wind slechts in de rug maar niet als steun of zacht de dreun komt achteraf- zeggen ze nou ja – wellicht - richt alles op zo’n laatste dag zich tot de weerschijn van het vuur dat werkt in mijn gezicht…

Het graf ligt voor mij open maar ik trek mij dat niet aan ik loop er gewoon niet langs voor nu grijp ik mijn kans en ga feesten mijn leven vieren blij dat ik er zijn mag in een bootje de oceaan op varen de wereld verkennen hij is zoveel groter dan de achtertuin laat ik het glas nu heffen op een leven zo kansrijk en op een gaan even…

in dit rode vulkaanlandschap op de diepste bodem in het leegste landschap de genadeloze hitte wezenloze stilte alleen maar vlakte en in de verre verte bergtoppen deze genadeloze ruimte zo diep zo leeg zij bood hem een nieuw begin de stille maan was getuige van de glans van zijn ziel…

Vanmorgen stond ik Onder water Onder water Van de douche Ik vond er Wat te lezen Wat te lezen Op een fles Geconcentreerde shampoo Extra glans Geeft haar extra glans Herstelt de vochtbalans Ik dacht aan haar Geconcentreerde aandacht Extra aandacht Geeft haar glans…

voelen we weer dat het zomer is de wind ruist het lied van de hoop dat zingt in parelmoeren schelpen op het rulle strand het verliefde paartje al wandelende op de vleugels van het Woord gaan hand in hand zegevierend voort kinderen spelen hun spel bouwen torenhoge zandkastelen Geest van liefde die altijd blijft stromen gouden glans…

Een oog van glans telkens bij die lach, toch denk ik thans wat ik eerder niet zag. De glans verdunt, door mijn blikloze blik. Het is me misgund, omdat ik glans vertik.…

Elk licht verliest aan glans breekt de zon in twee koelt de hitte in de cel werpt een schaduw vooruit Elk licht verliest aan glans zet mijn ogen in traanstand trilt je lippen tot een kus heft mijn handen ten hemel Elk licht verliest aan glans bleekt de sterren in de nacht loopt dood in wolkenstraten verdampt hoop in mistflarden Elk…

je hart gaat kaalgespeeld rondzwerven van het verdriet overreden kampmens overhangende familiefoto op kaneelbruine kleerkast met bamboe- boeken scheefgegroeid…

Koel en donker is de avond. Vanuit het niets komen ze tevoorschijn de naakten en behuisden. Een voor een glijden zij hun trage dans schijnbaar zonder maat, zonder doel. Voor het eerste zonlicht weer opgegaan in de natuur, slechts glinstersporen achterlatend als teken van bestaan.…

ik zie het dons zweven in de ochtendzon wanneer het licht zich over je huid verspreidt ik wil je minnelijk raken, voel al warmte opkomen in mijn lijf samen met jou zal ik de eerste lentezuchten slaken de winternacht met mijn ogen bevechten als ik de schaduw nog sluimerend aanwezig uit jou verdrijf…

regentranen paraderen strelend langs jouw wang in de kille lentewind heel bijzonder net zoals toentertijd dit daagt uit tussen wilde zanden loop je weer door de regen in de spiegel van nat overzilverd glans geen geweeklaag stijgt op als de adem vrij en natuurlijk vloeit op moeder aarde…

Zijdezacht golft over de heuvel in een wolk van satijn haar warmte de wind speels blaast lokkend krullen in haar donkere haren zou je haar ontmoeten geef haar dan een kus van hem die ooit haar lippen dronk gulzig en gretig wijl ze hem haar liefde schonk…

Er is geen mooier glans te rapen kastanjes vallen bij de vleet…

afgesleten kunnen zij geen vorm meer geven aan mijn voorgenomen ideaal waar vroeger met joyeuze zwier en snelle streken op het linnen creaties kwamen en weer gingen uit een licht en speels palet schuif ik nu met mes wat dikke lijnen mijn kleuren donkeren bewegen in een vaag ballet houterig zijn de figuren neergezet in een verloren glans…

Vanuit onzalige gedachten verprutsen wij de laatste kans in lange rij met de verdachten die handelen in doffe glans onze waanzinnig mooie ogen sluiten als beslagen ruiten getergd gekeerd en zwaar bedrogen naar een binnen zonder buiten in deze vers gedolven groeve reik ik jou de stalen spade begraaf het duister van ons droeve vanuit voorbedachte…

hoog vloog een vogel langzaam wiekend op de koude wind soms een gouden glans als de zon scheen op een schuine vleugelkam een verre schreeuw markeerde nog gebied een mededinger was er niet wit in blauwe lucht oranje rood het licht op stille vlucht na drukke dagen nooit meer die verantwoordelijkheden dragen in de eindelijk ondergaande…

zie je glinsteren zonnetjes spiegelen tegen de kant in het voorbijgaan koel je de hand die ik naar jou heb uitgestoken jij watert af van grote hoogte helder als een beek betaamt maar in je gaan langs stad en land dooft je sprankelende glans ondoorzichtig en vervuild stroomt het menselijk visitekaartje schaamteloos het zeegat…

het is lust als ik je plagend streel wanneer wij gevoelig onze lippen hun weg laten bevaren over golven van genot zie ik vrijelijk en trots jouw glans verschijnen langzaam met tedere aanraking van borst en tepels glijdend jouw vingertoppen rond mijn mond langs de kier van innerlijk welbehagen ogen verraden intense broeierigheid gevoelig…

Ze reeg ons tot haar mooiste stralenkrans we fonkelden rondom haar maar bij het dragen zag zij ons nooit zelf een lumineus idee ontstond, in een maatje kleiner kwam er een soortgelijke nu schittert niet alleen haar hals in onze nieuwe vrienden zien wij haar ogen spiegelen ze glinsteren ons tegemoet wanneer ze in hen ziet wat…

Ondergaande zon verspreidt brede bundels licht door zwarte wolken; bomen gaan bescheiden schuil in voortglijdende schaduw.…

als de nacht de dageraad ontmoet ontwaakt ze uit een diepe slaap de klok wijst tien voor zeven ze verzamelt haar nog broze krachten en stapt uit bed verlangend hoort ze reeds de uren wachten die ze zichzelf heeft beloofd een gouden glans te geven nieuwsgierig zonlicht door een kier in de gordijnen fluistert: wees gerust,…

Spiegel wat is er aan de hand Zie jij ook mijn buitenkant Ik ben het zat Als ik kijk ben jij mat Is alles dof Het lijkt wel of ik van binnen plof Wanneer ga je weer stralen En kan ik je dofheid weg halen Geef mij een kans Ik wil weer glans…

glans van het leven gepoetst door de gedachten geluk gekozen de tijd danst en danst de beweging staat nu stil en hoe lang is nu de ruimte is leeg beweging vult herhaling stof dwarrelt uit licht de tram is de tijd als een beweging zo stil langzaam tikt de vloer stil in stilte nu hoe lang is de beweging om de hoek voorbij nu…

vergeten dat je niet meer wilt weten maar ontspannen wilt genieten van het goed gevoel om bevrijd te zijn even niet de drukkende pijn dat alles nooit meer hetzelfde zal zijn omdat ook in verlies een niet te stuiten verloren kan sluipen door herinneringen die snelle acceptatie niet toestaan maar jouw lach geeft verlies de gouden glans…

wonder Ik wil zijn in het hemelparadijs Ik hoop niet te vluchten te vluchtig Maar in jouw gouden ogen Laten mij zijn zo luchtig Dat ik bij jou zijde zijn mogen Voor altijd zijn aan jou zij Want voor altijd heb ik je lief de lucht is blauw Zo zijn wij en blij Ik zal je vinden en wel gauw Zo zijn wij zo vrij Zie ik ons in een gouden glans…