Alle inzendingen over Huisgenoot

Dat is een huisgenoot waarvan je alleen kan dromen: Mijn lieve cyperse kater!…

Zij was mooi maar echt niet te stuiten Hier binnen niet en ook niet daar buiten En telkens kwam zij dan maar weer thuis Met volle buik van haar borst tot haar kruis Voor de derde keer in haar prille bestaan Had zij zich maar weer eens laten gaan Kijkt mij aan likt zij vriendelijk mijn hand En weer installeerde ik dan haar mand Haar streng…

Even flakkert de emotie op zoals toen hij zich bemind voelde en niet zomaar een nummer op de lijst van de straatnamen dan ziet hij weer die schittering in de ogen van zijn huisgenoot altijd op weg naar zonneschijn maar met zijn onderbuik in de goot hopeloos op zoek naar een ander niemand die ik mag zijn.…

Die gestoffeerde huisgenoot is al heel wat keren genòmen, 14 stappen òp, 14 naar benéé, je zal toch maar met zo'n huisgenoot in één huis samen wonen! Sluipend, om maar niemand te hoeven storen, bij een doorwaakte nacht, 14 treden àf!…

honden uitlaten moet voor beiden verfrissend werken helaas niet voor alle prachtige honden is te merken sommigen moeten naast de fiets van de verzorgende keihard rennen langdurig achter elkaar meer lijkend op een aanstaande dood raadpleeg uw vriendelijke dierenarts aangaande deze kwestie ten goede van uw trouwe dierlijke huisgenoot…

kleine is snel gemaakt maar dan begint het pas Wie gaat bij ’t minst geluid meteen de sponde uit Wie geeft het de fles Wie brengt het naar de crèche Alle twee natuurlijk, altijd bereid te gidsen naar volwassenheid Daar bent u hopelijk mee klaar over 20 – 30 jaar Het kan ook tot uw dood want in dit land vol woningnood blijft uw kind lang huisgenoot…

Dan wordt het echt stil, in het trappenhuis mager beschenen door de sikkelmaan hoor ik het ruisende ademen van de huisgenoten, elkeen tuigt zijn dag af, dat weerbarstig vehikel.. Hoe teder is de nacht die ook mij gauw lokken zal en balsemt wat alleen de dag zo striemen kon.…

Ze kijkt me aan, maar weet niet wie ze ziet, of hoe haar andere huisgenoten heten. Als ze het merkt, gromt ze wat verbeten dat ze ‘t geheugen heeft van een vergiet. Maar vaker kleuren haar ogen van verdriet, als wij haar moeten helpen met het eten. De wereld schrompelt in tot een moment. Ze heeft geen straks meer en geen toen.…

'Amen,' roepen de huisgenoten. 'Zo'n bloem die zich te buiten gaat, uitbundig de boreling bewierookt... Christmas-amaryllis zal hij heten!'…

het lijkt of heel m'n hoop in dat glanzende schermpje ligt besloten hebben zij dan toch gelijk, mijn minder gelovige huisgenoten ...?…

vanaf het moment dat we begonnen onherroepelijk te zijn zal onze passie vroeg of laat neigen naar huisgenoot, gaat kindertijd verloren in een gewichtige positie, zal de bakker onbelegd brood aansmeren, gaan klinkers in de straat wijken voor betreden paden, is er geen weg terug geen ogenblik meer om onbehouwen emmers met een onschuldige…

En zullen we elkaar dan eens wederzien Onze kinderen, bekenden of huisgenoot? Weten we zeker dat God niet bestaat? En dat er na dit leven niets meer is Geen hemel, en ook geen verrijzenis Wanneer wij zullen sterven vroeg of laat?…

En zullen we elkaar dan eens wederzien Onze kinderen, bekenden of huisgenoot? Weten we zeker dat God niet bestaat? En dat er na dit leven niets meer is Geen hemel, en ook geen verrijzenis Wanneer wij zullen sterven vroeg of laat?…

En zullen we elkaar dan eens wederzien Onze kinderen, bekenden of huisgenoot? Weten we zeker dat God niet bestaat? En dat er na dit leven niets meer is Geen hemel, en ook geen verrijzenis Wanneer wij zullen sterven vroeg of laat?…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

IJburg Ze heeft nu een volwassen leeftijd ze heeft recht op het echte verhaal vandaag nog voor zijn binnenvaart op IJburg SINTERKLAAS BESTAAT NIET MAAR HET SPROOKJE WEL vandaag gaan we dat zien op IJburg Hij komt, hij komt die lieve, lieve Sint Die GoedHeiligMan met boot en witte pieten vandaag in de haven van IJburg We gaan met veel huisgenoten…

strijd in hun hart De leiders organiseerden het met geheime politie en milities met foltering en verachting en de mensen vonden het goed Het werd avond en morgen de morgen van de vierde wereld van de taboes en de dromen van onbereikbaarheid en hiernamaals Iedereen en alles kan gevaarlijk zijn pas op, wie en wat je aanraakt ook bij huisgenoten…

ik graag wil maar zit nu wel al tijden droog ik weet niet eens of hij wel past toch wel bedankt nog voor je hint’ ‘er is zoiets nog als een kast voor als je ooit de ware vindt’ ‘waar vind ik dan zo’n rubberman ik ben toch wel geïnteresseerd ‘t is niet eens zo’n heel slecht plan heb dit nooit eerder geprobeerd dus kocht ik maar een huisgenoot…

Dan om 24 uur of te wel de eerste minuut van 2025 is aangebroken: toast ik in mijn geliefde Zuid-Spanje op mijn grote liefde, mijn man, mijn groots en sterk liefje, dochter Giulia en haar moeder, op Giulia's huisgenoten en het verzorgend personeel; dat mijn vrijwilligerswerk in haar Woonhuis De Marius Meijboom op Amsterdam-IJburg tot wederzijdse…

het plat het platform van verhalen met het hoofd, het hoofd dat halfrond is de heilige eenledigheid in tweeërlei dimensie op de buis spelen sprekende vogels valse moeders en verwanten die elkaar de les spellen een paar halve octaven te laag en ik ben even baardaap ik merk niet eens die andere wezens die mijn wereld binnen sluipen mijn huisgenoten…

en let op de versheidsdata vergeet de stol niet maar welke is de grootste verrassing voor haar huisgenote die met spijs of die met vruchten en dit is pas het brood, het onderste van de maaltijd, wat doet ze, blijft ze of gaat ze, ze blijft en warrelt door de winkel.…

Hij was steeds zijn puppy, zijn held en zijn waker, zijn kameraad, metgezel en huisgenoot maar baasje negeerde zijn vriendschap steeds vaker wacht hem hier het einde, een eenzame dood?…

Ja verdomd, deze ziekte, lieve beklagenswaardige mevrouw, is een wrede rakker en zoveel is wel duidelijk: er valt niet tegenop te baren, waar zelfs het begrafeniswezen, die intieme huisgenoot, die zeer bekende schenker ook van lauwe melk, op zijn verlengde achterpoten het ter aarde bestellen welhaast niet meer bij kan benen, nietwaar…

Dat haar huisgenoten ook vooral daarvan volop mogen genieten en hun ouders, de verzorgers, het overig personeel, de specialisten genieten, genieten en nog eens genieten van DE TONEN VAN GIULIA In de Gloria, in de gloria, tra, la, la, la la!!!…

- Laat blijven mijn smart tot aan mijn dood, Zij werd mij een trouwe huisgenoot. 'k Weet niet wat ik op de wereld deed, Zo ik niet had mijn hartenleed. Mijn smart brengt me elke morgen klaar, Bij morgenrood en morgenwind, Drie bloemen voor mijn gordellint, Twee bloemen voor mijn haar. En ik zeg tevergeefs: - ‘O lief verdriet!…

er in te houden, van het leven te houden Voor Gis en mij geldt dat ook voor Giulia:: altijd ziek maar vandaag zeker met haar 18e, juist een feessie Want onze dankbaarheid is groot, dus een feessie met velen hier in de huiskamer van Marius Meijboom Met familie, vrienden en het geweldige zorgteam en niet te vergeten Giulia's bijzondere huisgenoten…

De huisgenoten als verdwaasd Komen verbaasd, Zoetjes verbaasd, Al voetentippend binnen; Kijken 't gekomene kindje aan, Voelen iets teders bloeien gaan In 't harte-binnen.…