Alle inzendingen over Ironie zelfspot

Ik lach in de glorie van mijn verderf, als een koning van puin, met een rijk zonder erf. Mijn spiegel toont enkel een dwaze lach ik knipoog terug — alsof dat niet meer mag. Ik hef mijn glas op rook en het spel, mijn verderf is mijn grap en mijn eigen hel. Toch blijf ik dansen, en struikel ik weer, als een hofnar die buigt voor zijn eigen…

Mijn eerste grijze haren, De eerste rimpels in mijn gezicht: Die komen met de jaren, Ook het extra gewicht. Ik kan dit figuurlijk nemen, Maar letterlijk is het een feit. Dat kan ik makkelijker vergeten Totdat ik in de spiegel kijk.…

Wat zijn gevoelens op papier? neergeschreven en weegegeven hier ! Geladen woorden vol venijn geluk, leven en angstig zijn? Vol leven zonder geluid stil omsloten - open voelend vollopen soms sterk gekruid Is het voor hem? voor haar? voor Het Antwoord? De stem, de lach om wat komen gaat? Of omdat iets niet meer bestaat?…

Als goed en kwaad samen konden gaan zou deze wereld bestaan uit voorbeeldige mensen en crimininelen die rijkdom en armoede met elkaar zouden delen...…

Volop in het nieuws: het aantal zelfdodingen loopt terug, echter in slechts 1 week tijd, plegen drie mensen zelfmoord. SBS presentatrice Ariana, Joost Zwagerman en een onbekende knul, die dinsdag van een flat sprong. Maar: het aantal zelfdodingen loopt terug!…

De culturen, die we verslagen hebben. De vijanden, die we hebben gemaakt. Oorlog. Hebzucht. Slaverij. Waanzinnig geraas. Mensen die eerder leefden, konden het niet weten, Mensen van vandaag, snappen welzijn wèl. Gelukkig en helaas. Wij zijn zeer bewust geworden. We weten zoveel meer dan toen. We zijn veel wijzer vandaag. Wij weten…

ik weet niet wat mij overkomt het lot gaat met mij op de loop men raakt hier toch van verstomd als je het overzicht verliest ja, mijn denken geraakt in de knoop heb ik nu werkelijk zo hard gefietst was me niet bewust van enige demarrage ok, het was even voluit maar dat heb je met een talentvolle lust het is niet zomaar dat men halverwege…

ach, was ik maar een poweet die zich mocht scharen onder de crème de la crème zeg maar de haut culture der edele dichters begiftigd met elitaire snaren die het aangezicht van taal verstillen als het zazen in zen maar de Schepper heeft anders besloten: "Gij, Julius, zijt niet slecht maar een liefhebber gelijk een zondagschilder, wees…

het is me weer gelukt, daar in ruime mate de genade opnieuw mij ten deel is gevallen; een volle aflaat is mij verleend zeg maar dat mijn ziel blij is en opgetogen, zelfs in hoge mate verrukt een vermeende afgang mijnerzijds als dichtend kunstenaar, alsof ik van enige kundigheid zou zijn gespeend, blijkt door moderne technieken ongewenst…

Als ik via thuisstudie Mij als god zou mogen bekwamen Met LOI de schepping mocht beramen Dan zou ik met de franse slag Een vrouw creëren in één dag Zo zou ik haar voor het gemak Geheel kneden in een apenpak Ik keek niet op een tietje meer Een hangbuik of een tong van leer Haar handen had ik weggelaten Zo ontstaan er ook door geld geen gaten…

De wereld gaat en gaat, als lang na dezen Mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen Wij werden voor ons komen niet gemist, Na ons vertrek zal het niet anders wezen. Uit: Rubaiyat…

"Helden sterven staande in hun laarzen”, dacht hij nog grinnikend en schoot zich voor de kop, gezeten in zijn zetel met enkel witte sokken aan.…

het is niet zo dat ik alles beter weet wel lijkt het, nu en dan, een rijkdom als ik blijmoedig mijn schaduw kant vergeet…

het was altijd frappant hoe haar lach opening gaf aan gedachten ze de vrijheid liet zich te uiten op alle gebied tegendraads zonder beperking waar haken en ogen verschenen was men geneigd stemverheffend gelijk te claimen dan parelde haar lach de agressie kapot met vileine stukjes zelfspot…

lachende ogen puberale ironie de zon houdt haar in tegenlicht de rivier verglijdt net als de tijd veel toekomst nog talent wellicht wie zal ze zijn belofte…

Wanhopig staat hij daar Schuddend met zijn hoofd Als leraar onbegrepen Zijn woorden niet geloofd Hij heeft dit stille meisje Alles drie keer uitgelegd Maar als hij vraagt: Begrijp je? Wordt er niets teruggezegd Hij is nu moedeloos, Een lam geslagen hond Negeert ook achteloos Het kaartje 'DOOF' daar op de grond Hij recht nog maar zijn…

vuur spuwt uit je ogen wanneer ik je herinner aan iets dat je wel zei maar niet nakomen kon zacht gesproken telt de waarheid niet mee je sprak me woorden die belofte blijft schuldig…

In de nacht zwijgen alle mensen als brood dat ligt te schimmelen onder donsdekbedden. Kruimels die kietelen – zij een saucijzenbroodje hij een croissant – zullen ze elkaar ooit vinden? Ik denk van wel want in de bakkerij van het leven bladert deeg de boeken gist altijd het bloed rijst lust de pan uit poedert meel als sneeuw spat…

Op de menukaart van de Titanic die nacht stond ijs als dessert…

Ik heb nooit kunnen zeggen Dat ik voor jou zou kiezen Geen kans gehad Om dat te doen Je zult het nooit weten Je nam de biezen Ik had voor jou gekozen, toen Ik kreeg geen tijd dat te bewijzen Ik kreeg geen kans te laten zien Dat jij het was die mij zo raakte Ik bleef hoop houden, heel misschien Je was verliefd en zo onzeker Je was zo jong…

Het volk heeft gestemd op een geweldige vent een moord president…

wanneer ik er niet ben- kruip je uit je hoek en spuugt wat draden vuil langs witte muren hangt nu een gordijn vol dode vliegen rond de glimlach van een dwaas verrijst het spiegelbeeld van goed fatsoen de opgepoetste norm verhult slechts zelfgesponnen onschuld die niets anders meer mag doen dan eeuwig vaster liggen, in de zomen van…

de vaart in rustig vaarwater werd een dollemansrit ik hield mij staande en stootte mijn aangezicht ken uw grenzen terdege…

mijn vingers zijn al afgebeten stompjes schrijven poezie ze kauwen lang op mijn geweten slikken doen ze echter niet mijn teksten blijken geniaal te zijn alleen hun geesten weer te klein ik schrijf met bloed in ieders hart, dat voelt vertrouwd en heel apart ben de blauwe bloem in het koren, ze maaien maar die kleur gaat niet verloren…

een schim op de ruit te zien een grijzende vent een beeld dat nooit went ~~~~~~ lopend langs de ruit loopt die grijsaard met me mee samen één wij twee ~~~~~~ weerspiegeld zie ik wie daar staat en valt me op hoe snel tijd vergaat ~~~~~~ we treffen elkaar in winkelruit en lachen ons met zelfspot uit…

De bouw zag vele werknemers verdwijnen Dus situationele ironie Ontvouwt zich: Israëls economie Gaat zonder Pale- naar de filistijnen Het is onmogelijk iets op te bouwen Met mensen die je niet durft te vertrouwen…

Verteert! dicteert de zelfbenoemde dichter zijn perplexe publiek Opdat ik u ongevraagd meer en meer ijdele spinsels dwangvoeder & de ziedende dichter wierp een misprijzende blik op zijn ondankbare toehoorders op de wachtenden in het tramhok lethargisch bijeen als lusteloos vee…

glinster in zijn ogen de zon brak even in hem door hij deed een bombastisch loopje uit het niets overviel mij de drang mijn passen te vergroten zo deed mijn vader dat omdat hij daar zomaar zin in had antwoordde hij op de verbazing in mijn ogen de grijns trok weg en hij ging gebogen zijn rug om niets gestriemd met een riem was hem zelfspot…

Commentaar van Signor Berlusconi: “Die Duitser snapte niets van mijn ironie!”…

Grootmeester Van de Weemoed Of toch fenomeen Van de lichte Ironie Zo vaak heb Ik je al gelezen En nog steeds weet ik 't nie Opgedragen aan schrijver en dichter Willem Elsschot (pseudoniem van Alfons de Ridder).…