In de glorie van mijn verderf

Ik lach in de glorie van mijn verderf,
als een koning van puin, met een rijk zonder erf.

Mijn spiegel toont enkel een dwaze lach
ik knipoog terug — alsof dat niet meer mag.

Ik hef mijn glas op rook en het spel,
mijn verderf is mijn grap en mijn eigen hel.

Toch blijf ik dansen, en struikel ik weer,
als een hofnar die buigt voor zijn eigen sfeer.

En als het doek valt, dan blijft enkel die lach,
een echo van leegte... mijn laatste gezag!

... Eigenspot met alle kwaaltjes waar ik mee te maken krijg door leeftijd zekers? ...

Biografie van deze schrijver

Ironie zelfspot

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 9