Alle inzendingen over Kaarsen verlichten

Het donkert al vroeg De dag is aangevreten Kaarsen verlichten…

kaarsen verlichten de weg van herinnering ter ere van hen die wij moesten laten gaan ons hart slaat het ritme van de herinnering die wij nooit in met aarde begraven zullen zij zijn onderdeel van wie wij zijn en worden wij slapen ontwaken huilen en lachen samen in het stille zijn wij zo bij elkaar weer thuis…

waar eens het donker lichaamswarmte schaduwde hangt nu de duisternis koud in de hoeken van de kamer onstoffelijke silhouetten besluipen intrinsieke wegen zuchtjes tocht kieren onzichtbaar infiltrerend door de schuiframen kaarsen verlichten nog zwak de opgebrande avonduren de dag glijdt als een geest in de schaduw van de nacht waar…

een grindpad slingert langs het lang niet gemaaide gras naar de saillante poorten van het uitgestorven kasteel waarvan de vertrekken verlaten lijken maar slechts wachten op nieuwe stervelingen om weer historie te kunnen schrijven met kaarsen verlichte gangen openbaren gehavende deuren zelfs gesloten reveleren ze de vervlogen geschiedenis…

Droom maar, lieve meid, droom maar Droom van landen overzee Van een door kaarsen verlicht diner Van zachtjes strelen door je haar Melodieus geluid van een gitaar Van salsa in een druk café En vul daar dan je dagen mee Droom Spaanse passie, gitzwart haar Maar als de zon ‘s ochtends verschijnt En je droom al snel in ‘t niets verdwijnt De…

verlichten je foto In rust mag je gaan Naar het verre wat niet van ons is Lieverd...rust in vrede...…

De smerige vlekken deren niemand soms is het wel een beetje kleurloos maar het dikke bruin gespannen touw dat vreemd gedraaid, oerkracht verbergt slijpt de messen voor het avondmaal haar luidruchtig zuchten begeleidt nieuwe adem en breekt stevige vliezen in nachtelijke uren waar terug naar de natuur door flikkerende kaarsen verlicht…

Olielampen, kaarsen, pitjes die gloeien, kooltjes die branden, sterren die fonkelen de maan die schijnt, de zon, als ze zin heeft, verlicht de wereld, maar: als de weergoden er tabak van hebben ze een schicht in een elektra kast brengt, dan is de mensheid ineens zo erg verwend, dat iedereen in rep en roer is, terwijl: we…

stilte valt vanuit haar ooghoek over onuitgesproken woorden haar blik op oneindig het bestek onaangeroerd naast het bord verlichten kaarsen een te vroege schemering waar weemoed verborgen ligt onder het met zorg uitgekozen tafelkleed voor deze speciale avond schaduwen dansen op de muur…

in de avondzon kerf ik onze namen en open mijn handen til jou over de wolken heen om neer te leggen in een bed van rozen met 160 kaarsen die jouw schaduw dansen…

Het gedicht is kort zo ook zijn het de dagen zelfs bedekt geruchten zijn aan de kant gezet door naakte dingen het dagelijkse kraakt in al zijn voegen bloemen dekken argelozen en kinderen sprakeloos toe omdat woorden maar woorden zijn branden wij kaarsen…

Hun vette tranen zie ik lopen langs hun mooie ranke lijf eerst nog warm en zacht onderaan de kaarsen stijf. Kaarsen met een geurtje vanille, lavendel of een roos een kaars is voor mij genieten niet even, maar een hele poos.…

de kaarsen van de jonge kastanje ze doven al…

Blokhut balkenrond planken vol boeken steentjes schelpen kunstzinnig gesmolten kaarsen vergeelde oude foto`s hun oorspronkelijke lijstjes overleden oom de vagebond oude groetkaarten sommige bolrond gevallen meigewei gekromde rookstoel potloden stapels kringlooppapier olielamp verlicht schrijfplezier zwarte allesbrander schrijfhut warm beschut…

Met kaarsen die de weg verlichte. Ik was er lang nog niet aan toe. Reisde ik naar ver en vluchtig, Nog voor de rits het reizen al weer moe. Nu, met natte brokken op het laminaat, Heb ik dan de rust gevonden.…

meer dan duizend kaarsen het orgel speelt een lied van ongeschreven regels die partituur vergeet ik niet…

ik wakker werd was er geen haardvuur en geen kaarsen...…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…

onderweg naar het bovenzinnelijke over gewijde grond en oude ethiek het gegeven relativeren beproevingen doorstaan verlichting in een trance door ontleende krachten op het pad van de sjamaan…

verlicht ben ik vandaag even sterker dan de zeis hou op tijd mijn hoofd omlaag heden ben ik wijs zie eens rond naar allen, zoals ik wat zijn we toch gewone mensen dacht ik soms het edele te vinden in verklaarbaar gedrag ach het gaat mij niet anders ook ik maak van mijn onvoorspelbaarheid gewag verlicht ben ik vandaag…

nu ik ouder ben niet meer gedrogeerd door de natuur niet meer opgefokt gaten sla in ijle lucht ben ik vrij geen knecht meer maar ’n gelukkig verlicht mens enige verlichting die er is…

de toortsen branden langs de paden van het verleden er is geen verloren tijd wel een verlichten van het heden wat ooit geleerd werd mag nooit meer vergeten de weg van harmonie ligt open de zachtheid leren zien tussen de regels van het harde leven voeten op de grond altijd op de grond…

Dit jaar stond in de tuin van onze buren een volverlichte kerstmissantenkraam. Een bord met “vrede” stond er voor het raam. Uitnodigend voor wie er wilde gluren. Ik wou net rustig het tableau verkennen, toen plots hun doberman eraan kwam rennen.…

zie je die mooie vrouw met dat grijswitte haar zij bezit mijn hele hart met de mooiste glimlach verlicht zij donkere dagen als miljoenen kaarsen doen met ogen die overal zien wat vrolijk of verdrietig is blikt zij haar liefde rond met het goudste geduld strooit zij raad met daad voor wie dat nodig heeft ook als wij niet samen zijn…

lockdown in het licht van de kaarsen - een toekomstvisie…

zon gaat onder kaarsen geven licht wijn wat warmte fles geleegd kaarsen gedoofd dansen plots glimmende lichtjes overal om ons heen vuurvliegjes ze beamen dat het goed is natuurlijk de natuur benadrukt ...…

Toen die actrice dat aroma rook, Deed dat haar denken aan haar eigen schede, Aan iedereen deelt zij die geur nu mede, Als kaars, ik dacht meteen: dat wil ik ook! Dus wát heb ik mijn vrouw cadeau gedaan? Een kaars die ruikt naar mijn geslachtsorgaan.…

Geen kaarsen voor mij vandaag: ze zijn hun vlammetjes al lang verloren Geen arm om me heen die me even wat warmte kan geven Geen lieve woordjes me toegefluisterd gewoon omdat je er niet bent Dit wordt de meest eenzame Kerst overladen met pakken vol verdriet Vrolijk Kerstfeest!…

Dansen in de wereld dromend in jouw armen warm onder de wol kaarsen die branden in mijn hart brandend verlangen. Dansen in de wereld in een waas van liefde waar ik nimmer uit wil waken kaarsen die branden mijn hart in vuur en vlam bevredigd verlangen.…

Wanneer licht je tuin verlaat schaduw je huis omsingelt wind tegen je voordeur slaat waar lang niet werd geklingeld Wanneer mist je raam beslaat je aarde is bevroren hagelsteen je pad bestraat waar lang geen weg van sporen Wanneer vorst je gang opgaat je kamers doet bekoelen neerslag bij je binnenslaat…