Alle inzendingen over Katjes

in een winterjas liggen katjes te slapen bovenop een tak…

zijdezacht vertrouwd verbind ik mij met katjes zachtgroene lente…

op de sponstril onzer katjes zo vele jaren reeds bezinksel onder ons…

Het is maar goed dat katjes groeien, en niet voelen, zo zijn zij voor wat vorst nooit bang.…

Pluizige katjes groeien in hoge bomen spelend in de wind…

Katjes in de wind bruine blaadjes verwelken winter ademt stil…

nu al bungelen ontelbare katjes in het plantsoen vrolijk word ik er niet van een wereld vol druiloren…

verzopen katjes in druilerige domstad warme zussendag Scorel, Brunamuseum visjes met een wit wijntje Tanka…

Want wie mijn twee katjes beziet knijpt ze zelfs in het donker niet.…

verhalen over de verrijzenis van lichaam en geest pas later krijgen katjes groene blaadjes en spruiten hun wortels wereldwijd uit…

Wie moet de katjes in het donker knijpen? Niet de imam, ook niet de dominee, Maar de pastóor mag niet van hupsakee, Hij moet zich aan de misdienaar vergrijpen. Toch treft hier de priesters geen enkele blaam, De Heer zei toch zelf al: Neemt, dit is mijn lichaam.…

Katjes zilverglanzend in de zon tegen ’t hemelsblauw en ook madeliefjes komen nu al ras in het verse gras vele zeilende witte wolken volgen dan ook al gauw al zijn ook de hyacinten en narcissen er nog maar pas.…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

twee katjes in een wasbak dat is zo'n mooi gezicht ze zijn zo lief en o zo mak zacht snorrend in het keukenlicht. ik wil graag water in mijn glas mag ik er even bij? en als ik nu mijn handen was? blijf je dan liggen zij aan zij? oké ik ben al weg ik zoek een ander kraantje hoezo...waarom heb ik nu pech?…

Er bloeien veel sneeuwklokjes de waterwilg zet katjes uilenballen onder de conifeer De krokussen zijn uitgepikt door de reeds baltsende mezen die hoge pootjes sexy vinden Vlaamse gaaien schreeuwen de zangvogels stuiven uiteen het is oorlog in de tuin -------------------------------------------------- uit: 'Ommekeer' (in Verzamelde…

Nog eenmaal kijkt zij achterom plant gedachten in koude grond en geeft hoop aan lange dagen als het schijnsel van de maan licht spiegelend rimpels raakt speelt regen ritmisch met het zicht haar ware aard zal weer bloeien wanneer katjes in de schaduw rusten…

Betula lenta, kinderzang en katjes aan de bomen, het voorjaar weer gekomen en wij zo zonnig blij.…

en donderdagen wachten op de wind die onweer zal razen wanneer Thor hem vindt ‘t is tijd voor kale takken zwiepend langs de muur het splijten van spanten in de schrankende schuur knetterende ruzies in de zwaarbeladen lucht kokhalzende meeuwen holbewoners op de vlucht platgeslagen helmgras gezandstraalde brillenglazen verzopen katjes…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

durven was een openbaring waarin ze eindelijk zichzelf begon te vinden maar zij wilde meer dan gewoon gelukkig zijn in een hopeloze poging tot zelfbevestiging verdronk ze haar gevoelens als een nest jonge katjes in een teil water en het laatste dat nog niet dood wilde werd doodgeknepen pleinvrees kortwiekt de holle vrijheid…

Ik had moeten weggaan, zei ze Toen het nog kon Maar er was altijd wel iets: Te laat, te vroeg, te koud, te donker Ik had moeten weggaan toen de dooi intrad en het smeltwater in beken stroomde naar het dal Waarna de katjes van de hazelaar Kwistig met hun stuifmeel strooiden Ik had moeten weggaan nog vóór de zwaluwen weerkeerden uit het…

is tot nu toe echt geen winter het waait als de herfst er wordt nauwelijks van de mezenbolletjes gegeten de natuur loopt weken voor sneeuwklokjes laten al tijden hun kopjes hangen in de regen katjes vallen massaal van de bomen eenden paren er op los zag al meerkoetjes bouwen aan hun nest met zoveel miezerig grijs ben…

Zijn stukgeslagen hand knijpt de katjes in het donker Toch blijkt hij niet somber onder het toeziend oog Zijn zacht gezalfde wond is als een verre pijn die kronkelt Toch springt de gewonde man bij laag en bij hoog te trotseren waar hij eerst bang voor was “De zonde gaat vooraf aan de wonde!”…

in de frisse ochtendlucht zweven lichte klanken lieflijk, helder hoog als blauwe regen ranken kringelen zij omhoog over het stille water suizelt een lentewind bespeelt de lange stengels van het riet, en zingt zacht deinend, een wiegelied hoe zoet vlijt de zon zich rond de ranke berkenboom speels zijn de jonge katjes hangend in de groene…

pluk de dag, doe wat je niet laten kunt, heb lak aan goede raad, pis tegen de wind in, spreid je armen en vlieg van de berg, leg zout op alle slakken, stoot je voor de zoveelste keer aan dezelfde steen, grijp die kans, vlieg tegen de lamp, zoek een kluitje en loop het riet in, spring over de maan, knijp alle katjes in het donker, schreeuw…

wij zijn hele leuke jongens die elke dag op het plein druk bezig met niets doen dan zo koel mogelijk zijn wij zijn leuk met de katjes en met de ober van het terras al zou het een stuk gezelliger zijn als hij net zo vriendelijk was wij leven van de bedelstaf maar dat is geen probleem er is altijd wel een bot of been of doppertjes met winterpeen…

Katjes, bloesems botten uit Ik probeerde op de naam te komen van een kruid at van het blad, kwam er niet uit De zon scheen door een open plek in het wolkendek In de horizon lagen roze strepen Een kaarsrechte smalle sloot kruiste ‘t weiland ‘k Had geen mobiel voor foto's Waarom nu, nadat je weg bent, de beelden als een collage…

reizen kwam de tijd in hoog tempo los: vlak landschap, luchtige lente oevers met zacht walsend riet geknotte wilgen als stille getuigen gebalde vuisten, scheve boosheid in strenge slagorde langs rustig water takken slordig vergaard en gestapeld afgesneden van de ouderlijke stam om eigenzinnig in bloei te komen tot ontelbare zilverdonzige katjes…

ik weef met zonnestralen lente in patroon niets is nog gewoon kleuren zijn als nieuw en voegen zich al beeldend naar mijn droom hoogpolig wordt het grastapijt waarin de madelief en paardenbloem gedijen de els dropt katjes als haar kleine bruine schatjes met pluisjes wol komt dadelijk de kastanje vol als zij haar kaarsen toont in…

Katjes donzig en zacht hangen mooi aan hun tak De sneeuw legt een laagje wit fluweel als een kraagje Het woud lijkt een sprookje paddestoelen verborgen Onder takken in het bos her en der in het groene mos Bladeren zijn geel en bruin en geuren verwaaien in kleuren Als een prachtig schilderij vogels spelen en frank en vrij De vossen…