Alle inzendingen over Kort

Op verzoek dan maar een kort gedicht, ik pas mijn stijl aan, al valt het me niet licht. Kritiek kan ik zeker verdragen, maar ik ga niemand behagen. Ik ga stug door, ik geef niet op! want ooit is er iemand die zegt jouw gedichten zijn top!…

Ik wil niet langer tastend in het donker vragen naar de bekende weg Het lichtknopje…

Het kan niet korter 't is te kort om nog te korten snijd je niet…

Een grasmaaier bromt een lentezon die zomert kort zo zal het gras…

Het jaar is te kort, ik ben nog lang niet klaar, dagen kom ik te kort, een paar daagjes maar, het jaar is niet lang genoeg voelt net als gekrompen sokken, ik kom dagen te kort, hoor mezelf zachtjes mokken, geef me wat extra wat meer tijd, ik wil 2014 nog even niet kwijt, het jaar is te kort!…

welnee Wie dat beweert moet ik flink riposteren Geen voetveeg voor die sterren met hun strepen Laat staan soldaat met bloedstreep, eerste klas Gewoon verbindelaar, telegrafist Die 't seinen van de morsetekens kende Lang-kort is N, kort-lang betekent A Eénmaal lang staat voor T, driemaal voor O In dienst voor Nato en het vaderland Die…

Gouden haar geborsteld door wind en water gewassen door bruisend schuim dansend in de storm koesterend in de zon lonkend met je gele lokken bemind door kinderen blauwe golven verlangen strelen je glanzende vacht plukken aan je pronkende pruik dwingen je door donkere diepten door paarse poelen verblind en laten je nimmer met rust…

ik, jij jij, ik wij steeds meer wij samen jij en ik steeds minder alleen twee ikken samen met elkaar laten we elkaar nooit meer stikken…

weg aan ik ben wel iets aan het vinden klinkt verrekte onbekend voel me naast jou best klein maar met jou te veel verwend de gekte is nu over mijn vriend mijn kanjer bijna losmakelijk verbonden blijft bij me als Bernhard's anjer gereserveerd sta je naast me genietend als altijd mijn armen strek ik uit issie weer net als in die korte…

Zachtjes stroomt het over, Je komt eventjes bij mij. We dansen samen naar hoger, De douchekop... Ik kan er maar niet bij.…

Soms doen woorden mijn gevoel tekort Kijk dan in m'n ogen en hoor wat ik je zeg Soms doen woorden mij laten lachen Kijk dan in m'n ogen en hoor hoe ik lach Soms doen woorden mijn tranen vloeien Kijk dan in m'n ogen en zie waarom ik huil Moeilijk, makkelijk mens? in hart en ziel Kijk dan in mijn ziel door…

Vroeg in de ochtend geboren Geen ouders om hem te begroeten Meteen al zijn jeugd verloren alsof hij voor het leven moet boeten De tijd gaat snel, is beperkt Geen ruimte om volwassen te groeien De tegenslag is niet verwerkt als zomaar een romance op gaat bloeien Hij schrikt van de aanblik 'dag leven' en wordt steeds maar banger…

Het leven is kort Vandaar dat het niet langer wordt Het leven is kort!…

Je bewoog steeds al hoekig in een figuur die je verzon in een mankerend kind vind je jezelf uit, éénmaal of tot het geen pijn meer doet als de dagen korten valt er niet meer zo veel te tellen : aanraking is nodig leerde je het was een mooie gedachte, de laatste van die dag In je slaap vond je geen rust, ook lange nachten voelen de…

Als het lontje zo kort is dat de stem meer dan verheven wordt Is het brandgevaar zo enorm dat de rookmelders spontaan aan het loeien gaan. Als de brand is bedwongen, de lucht is geklaard, vragen we ons af waarom misbruiken we onze longen terwijl we weten dat het lontje hoe kort ook nooit langer worden zal?…

De zon op mijn huid maakt de tranen in mijn ogen meer dan goed…

Zij voelde zich eenzaam en verlaten want oprechte vrienden en vriendinnen had zij niet. Zij ging staan voor haar spiegelbeeld en klaagde " Mijn gelaat behaagt me niet " en zuchtte diep " Ik vind me niet mooi en aantrekkelijk genoeg en niemand kijkt me teder en beminnelijk aan " Behalve die ene jongen, hij hield het alleen…

't is wel handig om een beetje woordjes te kennen anders wordt 't verhaal zo kort.-…

Ik blijf dromen van dat ene gedicht dat alles omschrijft de ziel, de kern die overblijft als alles is omschreven ik adem even diep in en dan verschijnt een klein gedichtje hier op het eens zo lege vel papier.…

Je ogen spreken met liefde en haat. Ik zie het als je met me praat. Woorden zijn niet nodig Als je met me praat.…

Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan het leven te kort…

Moet het kort of moet het lang Dat is wel degelijk van belang. Het is altijd juist de maat Waar het eigenlijk over gaat Want wat komt er in het gedrang ? Het onderwerp heeft mij zo gegrepen Om je er met de haren bij te slepen.…

in het schelle licht drukt het gewicht van uren dagen en nachten de tijd is het rotsblok dat Sisyphus tegen de berg duwen moet de onbarmhartige zeis snijdt links en rechts in noodlottige levens ze teistert het broze weefsel zwaait grillig de hemel dicht maar dan brengt Bach zeeën van licht voor een rituele wedergeboorte je…

’t Is ook ronduit contraproductief, zo’n korte broekdrager op kantoor. Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn, in zijn gedachten is hij elders. In zijn tuin, op een terrasje, aan zee, op Kreta, in Acapulco, eender waar, maar niet op het werk.…

Een waardevol afscheid verdien ik als mens zeker. In mijn hele leven heb ik zoveel mogelijk gegeven. Natuurlijk had ik ook mijn fouten, maar dat heeft ieder mens. Nu ben ik zover om straks te kunnen gaan. Het is moeilijk om dat te moeten doen. Eén ding is zeker: ik heb alles gegeven, wat in mijn vermogen lag. Met…

in de vallei achter de heuvels ligt een spanningsveld daar waar ik niet ben en mijn gedachten wel het betreden heft alle twijfel op, had ik het maar niet gedaan…

Stap voor stap Kom je dichterbij Even lijk je te aarzelen Maar dat moment is snel voorbij Sprong voor sprong Beland je in mijn armen Om voor korte duur Mijn hartje te verwarmen Want na een snelle vlucht Verdween je uit mijn leven Onze liefde, ons geluk Het was maar voor heel even…

In het slapende ogenblik was haar droom een vraag die ze verloor toen iemand dacht dat ze eindelijk gestorven was en de aarzelende dood haar niet meer wakker maakte…

Korte woorden kun je niet beminnen; Geesteskracht scheidde de rode zee. Ik liep door duizend kamers heen, allen hun eigen schat bewaard, Met muren hout tot hard als steen uiteindelijk toch wit gestaard. En ik wilde ze forceren; lopen door de straten van plezier. Deed ik dàt nu duizend keren, dan was ik vast gelukkig hier.…

De aarde verteert onze doden en alles loopt uit. Tweede Paasdag 2006…