onmogelijk
je kwam onverwacht voorbij
veel te vroeg zo bleek later
met twee handen nam ik je aan
had geen weerstand tegen een onvermijdelijke kater
als het eerste bloempje in de lente
als de eerste warme zonnestraal
na een oorverdovende winter
en hardgrondig vertrapte moraal
waaraan heb ik jou verdiend
mijn God ik kon wel zweven
is dit wel normaal
week op week jou weer beleven
genieten van het allerhoogste soort
lang verboden toch gedaan
heerlijk eens verzorgd te worden
dit kan alleen snel over gaan
onzichtbaar ben je machtig
onaantastbaar ben je top
ik kan tegen jou niet liegen
het komt niet eens bij me op
de rem kwam stilaan boven drijven
als een grendel op een poort
ook bij mij kon het stemmetje bezig blijven
bekend maar enig in zijn soort
schuchter zei je drie keer nee
we moeten dit heroverwegen
wat bedoelt hij nou
mijn stemmetje heeft gelijk gekregen
opstandig bleef ik achtervolgen
hardnekkig als altijd
verstand wissend als kokend ijs
wat was dit een geweldig fijne tijd
weer rechtopstaan kin omhoog
en gauw de ogen droog
daar komt ie aan 'wat is het leuk'
alsof ik mezelf bedroog
teleurgesteld toch maar opgegeven
dit had nooit gekund
heel jammer maar helaas
ik had het mezelf verdomd gegund
woede heeft ook niet gewonnen
verdomme wat ben ik boos
ik ben wel heel erg de weg kwijt
wat is er met me loos
verdrietig zit ik in een hoekje
voel me gemeen gebruikt
maar weet dat verstand
altijd naar waarheid ruikt
kan niet waar zijn nooit van mijn leven
je hebt gelijk ik kan jou niets verwijten
kruipend van pijn weet ik
wat zal dit me spijten
nooit zal ik me zo meer geven
was veel te kwetsbaar en vrij
of ontvankelijk mij om het even
zorg van nu af aan voor een schild om mij
ook nuchterheid slaat toe bij een idioot
tijd maakt van een desillusie een leermoment
was niet schoon tussen de oren
hij is niet van jou stomme vent
doorgaan met wekelijks genieten
maakt vriendschap volwassen
volhardend in waardering
blijf je me verrassen
waarom laat je me niet links liggen
vriendelijk zie ik je ogen opslaan
met zichtbare waardering
moedig je mijn eigen weg aan
ik ben wel iets aan het vinden
klinkt verrekte onbekend
voel me naast jou best klein
maar met jou te veel verwend
de gekte is nu over
mijn vriend mijn kanjer
bijna losmakelijk verbonden
blijft bij me als Bernhard's anjer
gereserveerd sta je naast me
genietend als altijd
mijn armen strek ik uit
issie weer net als in die korte tijd
jouw plaatsje zal er altijd zijn
toch moet mijn vent ooit nog komen
al laat ik je nooit helemaal los
kerel van mijn dromen
in tranen zit ik dit te schrijven
je wilt niet maar doet het toch
Ton wat maak je bij me los
nee het was over weet je nog
dan nu nog klikken op verzenden
de emoties vertrekken in een veeg
koud zegt het ding voltooid
en mijn glas is ook al leeg
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
korte liefde
1.657
Geef je reactie op deze inzending: