Alle inzendingen over Leegte om te vullen

in tijd is er geen leegte om te vullen; het ene moment hangt gewoon aan het andere zo simpel kan het zijn en met of zonder mij slingeren de feiten zich door de geschiedenis van nuttig naar nietig zo vertelt mij de bodem van deze fles…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

ik gooi mijn eigen ramen in en dans op de scherven vergeet de scherpte; pleisters komen morgen ik pluk de klaproos in mijn tuin en zie haar blaadjes vallen vergeet de doornen; die heeft ze nooit gehad ik leg me in mijn lege bed en knuffel met mijn kussen vergeet de leegte; mijn dromen vullen mij…

te vullen want zelfs Parkinson kent geen pardon en maakt zijn leven leeg…

we hadden niets meer te verhullen het vuur ontstak door lichaamstaal wanden weken, leegte liet zich vullen kwartsext-akkoorden op ons manuaal de warmte was omhoog geschoten waarden ontstegen elke schaal circuit was even niet gesloten een zucht ontluchtte integraal de vlam ging uit was onbewaakt nu mis ik de hitte van je huid en warm…

Wat kan ik doen om de leegte op te vullen. Niemand weet het antwoord. Mijn hooft wil iets doen, mijn hoofd wil iets zeggen, iets wat jij niet snapt…………………………………….. iets wat ik niet snap. Mijn hart weet wel wat het wil doen of zeggen, maar dat laat niks los. Mijn lichaam weet wel het antwoord, maar dat durft niks te zeggen. Ik wil iets.…

Vraag ik je, Nu jij mij je Gevoeligheden openbaart, Was dat genoeg Om de leegte op te vullen Die in jou leefde, Waarna jij vertelt Dat je de beslissende Keuze maakte, de shit Liet staan, om volop Voor haar te gaan, In wie jij zonder Meer de moeder van Je kinderen zag staan…

Je probeert de leegte op te vullen en dat lukt natuurlijk niet, ondanks het Christusfeest heb je toch wel veel verdriet. Een ding houdt je dan nog op de been, de gedachte volgend jaar ben je misschien niet meer alleen en dan kun je kerstmis weer samen vieren.…

Tijdschokken van voorbijgaande aard, stuwen beken bloed door de beddingen, slagaders in hun strijd, we plaatsen merktekens die zullen eroderen door de jaren om die om te zetten in woestijnen van zand, gerangschikt in de archieven van het hart, mijlpalen hebben woorden nodig, hoe vaak zeer ontluisterend om de ontstane leegte in te vullen…

Wat zeker was, is veranderd in onzekerheid Geluk lijkt beangstigend en onwerkelijk Pijn, gemis en verdriet Is alles wat ik voel Dagen gevuld met leegte Kruipen voorbij In alles wat ik doe Zoek ik naar iets van jou Iets om de leegte mee te vullen Iets om het beter te laten zijn al is het maar voor even Voldoening vind ik nergens in…

Ik wil die leegte zo graag vullen maar de beslissing dat wij zullen stoppen met wederzijds beminnen zal een nieuwe toekomst laten beginnen. Moed en vertrouwen moet er zijn dan verdwijnt de ergste pijn Tijd heelt uiteindelijk iedere wond en geeft ons weer de vaste grond.…

Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege? de trapgang toont slechts duisternis voor zover ik durf te kijken.…

Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege? de trapgang toont slechts duisternis voor zover ik durf te kijken.…

op te vullen…

Oneindig groot de leegte, die achter jou is gebleven. Geen traan, geen troost om dit gemis te dichten. Steeds hoor ik je stem en snel draai ik me om....maar tevergeefs. Zelfs je schaduw is geschiedenis. Mijn hart, mijn hart vindt alleen de juiste woorden. Om jouw plaatselijke leegte te kunnen vullen. Mam, mam, mam!…

Mensen vullen hun leven met het vullen van leegte…

Ik heb iets bereikt, en nu voel ik een leegte -- die ik wil vullen.…

Hij zag zichzelf in jou en niet een ander, dat is waarom hij zo vreselijk overdreef, onuitputtelijk zijn leegte trachtte te vullen.…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

Wie de ruimte in de leegte van de ouderdom weet te ontdekken of laat ontdekken of gewoon overkomt zoals met de liefde nieuwe liefde, nieuwe verliefdheid nieuwe verbondenheid, lotsverbondenheid die heeft weer adem heeft weer lucht heeft weer levendigheid kan weer leegte vullen net zoals het vullen van een leeg fotoalbum en/of een lege…

Alsof ik de leegte kan voelen, de leegte in mij. Een leegte die ik wil vullen ook al heb ik niets. Het doet me verdriet dat ik mijzelf dan zo zie. Want de leegte is zichtbaar en daar iets aan doen kan ik niet.…

En niemand kan de leegte vullen, die zij achterliet bij mij.…

in elke lente schuurt een leemte een leegte die zich niet vullen laat…

Opvullen De leegte in je hart zal zich vullen met patat Kroketten en frikadellen, je kan ook de pizza-lijn bellen, Maar zeg nou zelf, Helpt dat?…

de leegte, jouw leegte kan ik niet vullen die is te diep en zo oud kan je slechts met een warme deken omhullen al blijft de pijn echt en koud reken mij niet aan als ik daar even niet ben kan nog zo zeggen ben met je begaan al leg ik je in rozenbedden etmalen lang ik ben niet het wonder dat alles voorbij laat gaan…

wagens opgeladen met tijd gereed om uren en dagen mee te vullen dusdanig rondvliegend onbeweeglijk trillend zij kennen geen pauzes en siësta’s zij voeden het beeld van elke gebeurtenis lang verwacht als wijsneus laat het zich rondrijden in ruimtes van levendigheid waar mensen haast geen tijd meer voor elkaar hebben…

hoe je de dagen kon vullen gezelschap plande het alleen zijn schuwde (door de blauwe einder breken grillige wolken vol verhalen maar zoveel uren in een dag tegen jezelf praten verveelt al vlug ) hoe je ook na het afscheid ging en toch bleef nooit zo nabij geweest was of hoe een bevend kaarsje uitdooft in een spetterend vuurwerk…

(toen de lucht zich terugtrok in amber en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was) geef me je hart- gééf het laat de aarde achter in zijn werelddans voorbij de glans van klatergoud en overschot schuddebuikend ligt de dag achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu verlaat de avondval en witte vogels draaien rond een nieuwe maan…

Op willekeurige plekken midden in een zin ineens van regel doen verspringen Vullen van de kale leegte met een vage metafoor Rijmen doet het nergens Noem het een gedicht…

Warm goudgeel smaakvol en rijp een aroma dat iedereen verleidt achter deze korst vullen holten de leegte met onfrisse lucht deze rotte boel zo doorprikt onbegrijpelijk dat je toch nog toehapt…