Netgedichten

netgedicht (nr. 57.213):

Ik stond aan je graf, en rilde

jij was nog lang niet klaar met leven
bevocht de dood met alles wat je bezat
op die bewuste dag vroeg je je af
' waarom ben jij hier, en jij.. en jij '

in gedachten gooide jij
jouw benen over de rand van 't bed
klaar om op te staan, aan de wandel te gaan

in gedachten

je hoofd wilde wel, je hart had nog zoveel willen zeggen
je oren hadden nog zo graag dat ene nummer willen horen
genietend van een biertje aan het water
met samengeknepen ogen in de zon

maar jouw lijf, jouw lijf had verloren
door de kanker overmeesterd
keken wij met lede ogen toe

wie kon vermoeden dat het einde zo snel daar zou zijn
omarmd door stilte starend naar een groene fles
vol onuitgesproken woorden over gemis en houden van

rilt de wind
weeft een spin een web
iedere dag opnieuw
om de leegte
op te vullen