Alle inzendingen over Lezen mensen wij

Misschien wil men nog lezen een woord dat adem heeft, dat zacht in ’t donker fluistert: “je bent niet wat je leeft.” Een zin die blijft na spreken, een blik die even duurt, een stilte tussen regels waar niets wordt ingekleurd. Wat wil een mens nog lezen?…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

daarvan worden wij zo medelevend dat wij gaan letten op onze lijn…

Op een terrasje zit ik op mijn gemak Mensjes te kijken noem je dat. Ik zie hen stappen gedrapeerd in een veel te groot kleed, een hoed die helemaal niet past. Sandalen van over 100 jaar, met van die riempjes aan elkaar. Maar de gezichten dat is iets apart. Ik heb al vele bekenden tegenkomen Een oud leraar die nu wel 120 jaar zou zijn. Zelf…

Dat weten wij reeds lang, dat weten we al vijftig jaar. Logisch, want volgens Socrates, weten mensen niets. Mijn vrouw en ik, passen helemaal bij elkaar. Dat is de kern van ons bestaan. Dat weten wij sinds kort. Logisch, want volgens Cornelis, voelen mensen elkaar gevoelig aan.…

Stel dat je zelf een zaadcel was een cel die wou ontkiemen en daarvoor huis en haard moest achterlaten om als een zalm stroomopwaarts in het gezelschap van miljoenen lotgenoten op zoek te gaan naar iets al weet je zelf nog niet waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten waarmee je ooit zult samensmelten en of uit die unieke unie…

Ik zou zo graag, en juist in deze tijd, al die mensen een eigen plekje gunnen maar tot mijn grote spijt mag ik het land niet runnen. Ik weet het wel; niet ieder kan hier wonen maar laten wij als mensen voor hun leven wat meer eerbied tonen. dat is één van mijn wensen, leven , en vrede op aard ieder leven is het leven waard.…

wij mensen zijn een en al gedicht soms iets te kort soms iets te lang soms met iets te weinig doorzicht omdat we als lezer niet alles weten wat er aan ten grondslag ligt soms denk je iets eraan schort of ik begrijp het niet ben ik bang ach de mens blijft een gedicht soms gegoten in een rare vorm soms biedt het genoeg of te weinig inzicht…

Lezen moet men leren Eenmaal geleerd leert men echt lezen Zij die lezen en absorberen leren lezend Al lezende leren en weten wij in progressie Het lezen ontdoet u van al het nutteloze…

Mensen schrijven Liever Dan dat ze lezen…

Wat een pracht. Wat een praal. De natuur komt naar ons toe. Neemt bezit van iedere tuin. Dichters komen ogen tekort. Maar al had ik er maar één. Merels zingen het hoogste lied. En ik? Ik spits mijn oren. Reizigers zijn naar elders onderweg. Reis van hier naar hier! In eigen huis en tuin, en nergens anders, voelen vermoeide reizigers zich…

Als je mensen kunt 'lezen' dan is de hele mensheid je 'rijkste' bibliotheek.…

Kom, Dambala, kom teken je spoor in het zand ik wil je lezen tussen de heuvels waarop wij wonen kom, eet de eieren, Papa, kom de blauwe en de bruine Wij zijn groen van het wier uit de diepzee, wij zijn rood van het bloed dat vloeit de witte mensen gaan niet naar de zwarte hemel en er is geen hel Er is alleen het vuur en de aarde…

Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog mensen lezen. Natte wensen druipen smekend van de muren af.…

Om te lezen Om te zeggen Om te kijken Hoe mensen Erop reageren Als de mensen Je gedichten goed vinden Dan ben je blij Je wordt begroet Je wordt beroemd Als de mensen Je gedichten niet goed vinden Dan word je boos Je zegt dan dat het de schuld is Van de mensen -------------------------- van: www.kurtdeboodt.be…

zijn er mensen die nog durven en als klokkenluider feiten als waarheid kunnen turven…

dit moet mijn dochter niet lezen want zij wil mij niet dood dus alles wat je zegt daarover wil zij niet horen we zeggen er niets over terwijl we uitkijken over de oranje daken en het plein natte sneeuw die valt mensen onder paraplu's wij zo prettig binnen terwijl zij zwanger is ben helemaal niet van plan trouwens om dood…

wij liepen als kind al over sporen in het land die ons blij maakten er waren paden straatjes en weggetjes waar je meer sfeer voelde dan anders pas later wisten wij door verhalen de historie van het hoe en waarom in kaart te lezen krachtlijnen hebben mensen al eeuwig gebruikt en waar zij elkaar kruisen sluit ontmoeten niets uit daar…

Vandaar dat straks verplicht in elk boek staat Dat lezen de gezondheid ernstig schaadt.…

Blijven ademen Ze zijn gemiddeld boven de tachtig jaar, mensen die verblijven in onze woonzorgcentrum. Sommigen zijn nog redelijk te been en goed bij hun verstand, zoals ze dat zelf zeggen, maar de meesten zijn zwaar hulpbehoevend en in hun hoofd doemt de mist op.…

Niet langer ben ik ziende blind. Steeds beter kan ik door tijd en ruimte zien, waarom ons leven zijn eigen wetten kent. Leven, dat ik met hart en ziel wil leven. Wetten, die ik zonder ze te kennen, dien. Ik zie hoe liefde blinde haat verdringt. Ik onderga mijn laffe tegenstrijdigheden, in een wereld vol contrasten. Ik zie schaduwen vluchten…

Wat wij Nieuws noemen, zijn uitzonderingen die journalisten selecteren. Wij worden autobiografen, wanneer we zelf leren schrijven. Zodat wij onszelf leren lezen. Opdat wij onszelf leren zien. Zo worden we zelf getuigen van alledaagse situaties. Wat wij via ons Nieuws ervaren zijn misstanden en misverstanden.…

ik stimuleer mensen om te dichten let wel zonder verplichten ik laat ze kleine versjes lezen en wat leuke avontuurtjes beleven misschien krijgen ze nu wel zin om te denken aan een goed begin laat de woordjes nu maar komen waarbij ik wegvaar en kan dromen!…

wind de laatste blaadjes in de luwte heeft geveegd vertellen wij hoe onze dag is geweest…

Wat ze mensen al doende aandoen, is met geen pen te beschrijven. Wat nieuwslezers gaan lezen, moeten ze zelf maar zien. Wat feiten zijn. Wat niet. Wie slachtoffers worden. Wie daders zijn. Schending van privacy is nieuws, dat nieuwsmakers zelf schrijven, maar als lezers zelf niet lezen. Of verstaan.…

In dat besef, niet meer op mijn bangst door al dat te zien wat wij delen: Een klontje ik, een wolkje jij, het kopje erbij. Gezelliger dan toch, om hier te zijn met zó vele Mensen zoals wij. Of nie dan?…

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen en ademloos het blad omslaan, ver bij de dagelijksheid vandaan. Die lezen mogen eenzaam wezen. Zij waren het van jongs af aan. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen, voortbestaan. Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten.…

Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten. --------------------------------- uit: "Niet nog een boek"…

“Maak ik je gelukkig, is er wel een WIJ?” Ik zou je willen vragen, hoeveel je om me geeft. Of je het gevoel hebt, dat je zonder mij niet hebt geleefd. Ik zou je willen vragen, …voel jij “houden van?”. Ik zou het willen vragen, maar ik weet dat het niet kan! Want jij kan mij niet zeggen, wat je gevoelens zijn voor mij.…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…