Alle inzendingen over Madeliefjes

Madeliefje lief je bloempjes schitteren als sterren in het gras en zien er uit als was je blaadjes helderwit met hartjes in zonnegeel glans je in de stralende zon als een juweel madeliefje lief je bent een hartendief…

Ongemerkt vaak gekomen Zien we ze soms plots staan En net zo stilletjes Zullen ze weer gaan Met velen zijn de madeliefjes Kleurend de jonge voorjaarswei Och bekijk ze toch eens beter Van heel dichtbij Wat zijn ze in wezen In hun alledaagsheid Simpel wonderschoon Ze zijn de eerste tekenen Van de ware lente en maken Ons met hun fraaie…

in de vroege zon toveren madeliefjes een teer sneeuwtapijt…

Door de zure grond zijn er in Gouda overal duizenden madeliefjes waarop het lijkt alsof het sneeuwt in juni. Als kind reeg ik die lieve bloemetjes aaneen door met mijn nagels een sneetje in het steeltje te maken en er dan een andere madelief door te steken.…

Vandaag zag ik al wat kleine madeliefjes; gauw komt de lente. Haiku…

't Valt mij dit jaar op 'k zie de madeliefjes in het gras niet al te vrolijk staan 't is hen ook te koud…

Geluk is hoop hoop is toekomst toekomst is liefde handen vol madeliefjes kleine voetstapjes in het gras…

als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

een menigte van gevoelens Geen sterveling zou het begrijpen hoe ik verlang naar een boeket van tedere rozen en fluwelen madeliefjes, ruikend naar de zon, bespat door de kleuren van een regenboog hoe ik verlang naar jou...…

verstoken van slaap nuttig ik rauwe wortelen en kransjes van chocola lieve baby’s en madeliefjes help mij verder op weg naar het volgende kerstfeest ik kan niet geloven dat er nooit vrede komt…

Oevergenesteld met voeten die spitterspatter het wateroppervlak uiteen laten springen in flonkerende druppels een boerenzwaluw scheert voorbij de rode roos klapt voor het koor der blauwe bloemen madeliefjes lachen in de wind omarmd door grassen en bloemen botergeel zwartpootsoldaatjes bevrijen elkaar en het koninginnekruid…

Dansend op de stralen van het maanlicht zoekt mijn hart naar jou Niets wetend slechts voelend stuur ik opnieuw mijn gedachten waar ze jou ontmoeten kunnen. Alle woorden zijn verdwaald ze kwamen zonder antwoord terug Hoe zou ik weten of je wacht achter die toegesloten deuren die nimmer eerlijk open gaan. Ik voel verlangen in je blikken…

de regen was geen spelbreker maar tekende allure op je lijf koelde zacht de eerste zonnebrand gaf onverwacht je vormen prijs een waternimf in het natte gras met madeliefjes om je heen ik nam de foto die niet mocht je lachte met de regen mee…

de wegen open laat ze kiezen verder sjokken of gaan dansen liefst met mij het kind in mij speelt buiten zingt en springt voor twee de madeliefjes zijn z’n maten mag uw kind ook komen praten en genieten in hun bloemenzee…

Zij ziet in`t veld Madeliefjes staan In het gras dwarrelen Bloemblaadjes Één voor één afgeplukt Hij is misschien geweest Zij houdt wel of niet En Zij plukte voorzichtig Zuchtte diep Hij houdt wel of niet.…

hij wist zijn eigen lied nog niet toen de koren zomer zongen speelde met madeliefjes als een griet terwijl jongens zich al om de bal verdrongen heeft de noten toch gekraakt een schitterend zomerlied geschreven ik ben mezelf gebleven…

Heerlijk, languit in het gras Tussen bloemen en madeliefjes Heerlijk languit, zonder jas Overdenk ik mijn memoires... Zacht verwaait de wind mijn haren Zoemt een bijtje door de lucht Heerlijk energie vergaren Heerlijk in de buitenlucht...…

Ik tel de bijen, buiten op de bloesem de wonderen van het verspreiden van getijden en geuren in hun kleuren. De natuur, we kunnen echt niet zonder. Hoe reizen we de tijd en dag door, waar staan we voor als we onwetend van druiven en hun ranken wijn proeven. Zouden er nog boekweitvelden bestaan. Kennen we de smaak van echte honing stappen…

hoe schrijf ik gedachten nu de zon gestorven is en woorden ballast zijn hoe deel ik zinloos zwijgen uit de achterkamers van het brein met een sprekend boek hoe vind ik grond van gisteren waar onder het naakte blauw nog madeliefjes dansten in het gras…

pak puntjes gras om het groen te strelen te voelen hoe het was met kleine vingers spelen die madeliefjes regen als ketting weg te geven wolken en wat zon kleine spatjes lenteregen dagen uit een hemels kinderleven…

wat spijlen uit een stalen hek een ledikant en lappenpop ik heb het op een vloerkleed voor de deur te koop gezet met madeliefjes uit de tuin in retrovaas naast een konijnenhok met kippengaas ik doe dat weg omdat ons afscheid al genomen is alleen het heeft nog niet de juiste plek…

dag malle liefjes dag vol madeliefjes dat mag op zo'n mooie roze kaart met rode hartjes en gezoem van bloem naar bloem met rode lippen en gezoen van toen, van toen mijn lief, mijn lief toen ik nog wat jonger was en hartendief…

Madeliefjes en margrieten, boterbloemen, fluitenkruid, het is lente langs de wegen en dan trek ik erop uit. Jonge grutto's in het grasland, een rij pijltjes in de vliet. Als de zon schijnt, ga ik fietsen langs het moois, dat lente biedt.…

Het gras is vrij, het groeit welig,tiert volop tussendoor steken de madeliefjes de kop op. De maaier is met vakantie ‘t gras staat twee kontjes hoog, van mij mag ie nog wel eventjes wegblijven.…

Ze voelde zich bevrijd had zichzelf het kleine meisje van toen kunnen troosten door los te laten wat zo pijnlijk herinnerde aan wat niet haar schuld was de wind streelde een warme deken van liefde om haar heen vlocht troostwolkjes als madeliefjes door haar haren de wind draagt haar fluister ademlang…

En weer komt geen passend antwoord in me op precies zoals de dag voordien toen hij me toeriep bij het maaien de madeliefjes te sparen.…

mijn terugreis draagt dromen en fantasieën wanneer het leven moeilijk is in je ogen dan denk ik aan vlinders je ziet ze in gedachten fladderen en dansen boven een grasveld vol madeliefjes die betovering dat houdt mij wakker rondom een geborduurd bed met zachte kussens herinner ik mij dat tere als vanouds……

je vlocht madeliefjes in een heksenkring het leek alsof de schaduw van drie witte berkjes om je hing heel voorzichtig stapten lichte voetjes over paddenstoelenhoedjes je lachte zon en danste vlinders met de krans oranjewit je straalde zomer maar uit de berkjes viel de eerste herfst op je gezicht…

gebroken glazen waar moet ik uit drinken vazen in scherven bloemen vallen uiteen wat ooit ons rotsvast bij elkaar hield blijkt niet te lijmen is breekbaar als steen harten wenen rode tranen vullen de leegte stollen op gras madeliefjes een pijnlijk beseffen dat over is wat tussen ons was…

Lila vlieg je langs het blauw Geuren sporend, die van haar, Trillend met je vleugels Nader je de bloem, die als een vrouw Je welkom heet en blozend Rolt je tong naar nectar Duizelend stil je dan je honger Op mijn rug in het groene gras, liefkozend Streek ik de madeliefjes En sluit mijn ogen, dicht bij jou…