Alle inzendingen over Magisch realisme

heb kleuren gemengd met muziek uit de hemel door zwart wit in schokkend effect schaduw en licht gecreëerd vormen gestolen in magisch realisme uit het diepst van mijn ziel maar de flessen zijn leeg zij hebben hun geest al gegeven ik droom wel de rest van mijn leven…

waar mystiek met torens openlijk naar de hemel wijst zoekt magie het donker op en eist in onverklaarbaarheid haar macht wierrook kaarsen en gebeden brengen geesten uit het heden in contact met het verleden aarde weet zijn wetten wel maar in het magisch realisme kent één speler slechts het spel lichaam en geest zijn onderscheiden…

ik zie de imposante rij het lijkt magisch realisme maar de bomen ruisen blij waar in een verre horizon licht en nevels schoonheid figureren leren witte wieven hun theater in het bos zoals elven feeën en kabouters dansen op het maanverlichte mos en kobolden smeden in hun grotten verder op nooit is de mens alleen er leeft in veel dimensies…

weef ik als een Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een…

ik heb de polsslag van het leven zien vibreren in de stilte van jouw magisch realisme de ingehouden adem gevoeld van de explosieve krachten die jij met machtige penseelstreken bedwong in karaktervolle diepte passeerden ongekende perspectieven die hun mystieke ladingen in schaduwen verborgen in jouw kleuren contrasteerden meerdere…

De eenzame schilder schildert met magisch realisme de dood van inwendige ziel slooft de hele winter zijn verstand letterlijk uit zijn handen wanhoop staat altijd voor hem klaar als bron van inspiratie vallen de lijken per dozijn uit de kast op canvas kan je alles tot leven krijgen zelfs de vele gezichten van de dood en…

De eenzame schilder schildert met magisch realisme de dood van inwendige ziel hij slooft de hele winter zijn verstand letterlijk uit zijn authentieke reumatische handen wanhoop staat altijd voor hem klaar als bron van inspiratie vallen de lijken per dozijn uit de kast op canvas kan je alles tot leven krijgen zelfs de…

Dat werkelijkheidsbeeld verscheen, Toen een tyfoon de Filipijnen raakte Maar de magische fantasie Besloot om af te haken.…

‘…Hoe realistisch zijn die zware luchten Mathilde, Wilma doen mij magisch zuchten!’…

strak dreunen slagen van de hardhouten tijd het donkert boven de toren waar weerlicht zich spreidt het bronzen getingel van carillon en klok komt vrijwel niet aan bod waar uren splitsen met veel kabaal als zij na laden onverwacht aarden dit grote magisch realistische doek doet het goed in de kunst waar de kippenvelfactor…

purperblauwe gedachten zwenkten met hem mee toen hij onverhoeds in de Lethe tuimelde de bodem bezaaid met glinsterende blauwe stenen zijn ogen lichtten op hij hapte naar adem boven de rivier een vlucht van duiven in de koepelblauwe lucht iemand vroeg: heb jij onlangs de man gezien je weet wel die met dat witte…

ik heb de wind niet eens gevoeld maar de strakke aanblik die jij biedt is magistraal het dreigend wolkendek verschiet waar jouw profiel oprijst tegen het felle licht van de brekende bui zoals cheops torent in piramide met magische ruimten zijn wachters wereld zien verstil jij in mystiek omdat jouw stilte praat met de verste planeten…

veel wijn gaat het schilderen mij zwierig en wat gladjes af het ochtendlicht verraadt in een gedegen overpeinzing dat vorm kleur en opzet hebben gefaald de toets der kritiek niet is behaald toch begint mijn kater langzaam zacht te spinnen en diep van binnen keren de kleuren terug van het gouden licht in de verstilde schoonheid van een magisch…

het huis tekende witter tegen donkerende wolken een monument van onverzettelijkheid nog licht zon de kracht van muren uit schuint het dak in fel contrast vastgelegd op foto opgeslagen in herinnering het huis waar ik eens leefde met zoveel liefde binnen ging…

Gestadig pompt je hart je bloed bloed is leven, blijven leven, je voelt het ruisen in je slapen als je soms sluimert in de vroege avond, het schemeruur waarop de hond weer weet dat bij een wolf was die met de wolven door de steppen joeg niet enkel klaaglijk builde naar de maan. Maar wie ben jij ? Droom je soms weg, wellicht heel even ?…

een markante kop het lichaam iets gebogen ogen gecharmeerd van licht de hand op schilderstok het vaste ritueel in lange vingers het penseel een vlotte streek op het grote doek realiteiten doen het goed maar uit het wit van extra licht gaf hij zijn vormen perspectief hij schaduwde dimensies uit de mist was onze laatste magisch…

Realisme kleurt het in.…

Onder de tafel loopt niemand met reuzenschoenen in de weg mijn wereld kan er bestaan – tot aan het avondeten de huizen, wegen en bouwprojecten met al de gedachten van de mensen die ik lezen en beantwoorden kan – met nieuwe plannen 's Zomers staan er tafels in de tuin met klemmen op de lange lakens die wiegen in het licht van de wind –…

Dat magische oehoe geroep het raakt me telkens weer. In die aller diepste stilte van de winter nachten hier, is het zo vreselijk indringend en ook haast irreel beangstigend en toch ook mooi. Het klaagt, vind ik, het huilt. Ik weet, het nodigt uit, verschrikt het kleine wild of roept : “dit is van mij”.…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

verlaten in landschap bijna vertrektijd voor dichtslibbend licht al achter namiddaglicht waar onbedoeld het Arctisch realisme is met eenzaam dromende berk in wintertooi niet betrapt op roddel of botte achterklap over het zelf als eenieder niemand hier…

je bezitsdrang was de gom waarmee ik je uit mijn leven w i s t e heldere plekjes wit waar jouw voetstappen ooit hadden gestaan de contouren van kubisme vervagen ik aquarelleer ze tot absurd realisme ~…

Gevangen in dromen tast ze haar gedachten af vindt daar de pen van inzicht en realisme daarom schrijft ze zinnen logica in stijl ze twijfelt niet al hapert soms het moment stilzwijgend hart wordt levensmeer het is heerlijk zwemmen met dit mooie weer…

Op een magische manier, voel ik nu je handen, voel ik ook je lippen, die bij de mijne aanbelanden. Op een magische manier, voel ik wat je zegt, lijkt alles wat je schrijft, wonderbaarlijk levensecht. Op die magische manier, die alleen jij kent, lijkt het nu voor even, of jij echt bij me bent.…

omschrijven Waar men zich niet mee kan identificeren Want een leven moet simpel blijven Zelfs als dit betekend Dat gevoel compleet verloochend wordt En de gevolgen (voor sommigen) vanzelfsprekend Zeer ver de diepte instort Niet meer terug te draaien Maar dat is slechts egoïsme Hun woorden zullen ze verfraaien Doch dat heeft niets te maken met realisme…

Links en rechts vallen ze neer. Ja, het leven is geen sprookje, meneer! Voor jonge mensen is het begin vaak wel leuk, maar ook zij krijgen een deuk. Thans zei tante Jans: "Op latere leeftijd heb je minder sjans." "Ach wat maakt het uit," zei de koe,"Jansen is nog lang niet moe!" En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons…

jij hebt dat magische van zwemkampioenen zij klieven door het water dat zich sluit om hun huid met een rust en in ontzag over zoveel mystieke kracht waar zij passeren sluiten golven in verbazing het oppervlak dat alleen nog in diepte verplaatste kolken laat zien waar jij binnenkomt is die bewondering ook te bespeuren in…

Warmer dan de middagzon Koeler dan de airco in een hittegolf Kleurrijker dan de regenboog Alles is meer met jou Leven met jou is altijd meer Blauw wordt blauwer Diep wordt dieper Leven wordt lichter Liefde wordt hemels Aards bestaat niet meer In het diepe blauw van jouw ogen Ik zweef en laat me meenemen In de magische…

het kon gebeuren je werd door een fascinerende foto op het verkeerde been gezet zoals bij deze foto begin jaren zestig in de hal van Rotterdam CS toch had het ook zomaar een schilderij van Edward Hopper kunnen zijn een puur stukje realisme dat wij van hem kennen van pakweg begin zestiger jaren doch fraai gevangen in de lens van…

would be of quasi maar intens diep van binnen Een kindje, een meisje van amper drie jaar zat in de winkel ik keek toen naar haar liep haar voorbij ze zat wat opzij ik liep even door draaide me om keken elkaar aan precies tegelijk zag twee gitzwarte ogen zich boren in de mijne de mijne in haar Een paar sekonden dat magisch…