Alle inzendingen over Mast

storm maar en bulder ongebreideld door het want touwen strak gespannen zeilen bolle wangen de mast houdt stand tot overdwars een lange roller de balans onderbreekt en onverwacht de mast afknapt de tuigage het begeeft stuurloos in de wind toch vol vertrouwen het casco is behouden…

Steeds is daar weer die eerste keer voor duizend jaren of nog meer een vissersboot, een dorp de haven met de vissengeur steeds meeuwen om me heen we varen uit zes in getal de wind heeft kracht we vliegen voort de storm neemt toe reuze gekraak de mast knapt af valt over boord het roer onbruikbaar nog eenmaal overstag de boot…

Het gevoel hebben Niet meer te kunnen Voelen, gevoelloze Donkerte die gewoon Te diep is, en te lang Duurt, onomkeerbare Somberheid die zonder Pillen levenslang lijkt Te duren, kleinkinderen Die langskomen om hun Verjaardag bij oma te Vieren - en vreugde Die het gevoel niet meer Aanspreekt - hulp die Professioneel gegeven…

Straks blijkt uit grondig Zwitsers onderzoek, dat we de volksgezondheid zwaar belasten door straling in de lucht van nieuwe masten; mobieltjes zijn geen zegen, maar een vloek.…

Bevlag elke mast en hou u goed vast : het allerbeste moet nog komen !…

Het stinkt hier niet naar gewicht van groen geverfde genieën Een dun doek zweeft van half naar heel stok - buiten bereik Plant zelf de mast met de wereldvlag in je navel - wees vrij!…

Ik zag je lopen In mijn droom Je werd wazig Mijn antenne uitgestoken Maar je was te ver weg Geen bereik Ik zocht verbinding Bij de mast van verlangen Drie balkjes, twee balkjes Verbinding verbroken Je was al Over de grens…

Hittegolfdag Het meer is betegeld De lucht is verzegeld De stompe toren Laat geen geluiden Horen De boten hangen Loom aan hun mast De vogels zitten Bewegingsloos vast In hun vlucht Boven in de veerse Meerse lucht…

Ze zijn te krap voor die Ghanese masten Al die Chinese voorbehoedsgeschenken Het deed me aan die ouwe sexplaat denken Van die Chinéés die geen kapotje paste 'Hang Wang', een lied vol expliciete klaarheid Blijkt nauwelijks banaler dan de waarheid…

Geen kat was als jij en ergens ben ik blij dat ik geen andere heb gekend, verwend als ik was met jou ... 'Miauw' verschijnt bijna automatisch op papier. Vooruit, terwijl ik wat moeilijk knipper tegen het licht als iemand die wat heeft, weten alleen wij twee: jij hebt slechts geleefd voor dit, jouw en mijn gedicht.…

Het moet wel donker zijn, want aan mijn voeten strekt zich een meer van zilveren lichten. De schittering zet zich voort tot boven de horizon. Boven mijn hoofd spreiden speldenknoppen een lang geleden licht: de hemel is een flatgebouw vol slapers en wakers ... Misschien zit er ergens achter een ver venster eenzelfde stille woekeraar in oude…

Zie ik de aarde op haar plaats, geen wonder, dat men zich vergiste vóór 1600, toen de nachten alle koud waren en luguber en men schuldgekromd het zware oog van een Heer boven zich vermoedde ... Ik vraag u: wie zou onbevreesd durven kijken in een ruimte, die een blik terugwerpt ...…

Je kijkt me aan en tussen ons is niets dan verwachting, één blik, staal van begrip, een eeuw is ervoor te kort. Ik stort neer en op het moment dat ik je lippen raak voel ik me totaal in je verdwijnen.…

Terwijl de wind zachtjes de plassen laat schrikken en de wolken hoog boven mijn hoofd tussen de sterren schuift ... Terwijl de vogels even niet fluiten en ook de rozen romantisch gesloten zijn ... De vuilnis op straat en de deuren op slot ... Terwijl mijn lippen mijn hart de tong afbijten lig ik in het gras van mijn bed te soezen en denk aan…

Daar was hij en onder hem de massa, de godvergeten, heidense massa ... Verzamelde zich, riep, gilde hier en daar, wachtte in spanning af. Mozes op de berg hief de stenen tafelen hóóg boven z'n hoofd, laadde ze op met z'n woede en smeet ze verpletterend naar beneden. De massa ontweek behendig de tien geboden; de politie haalde Moos…

Laatst was ik in het park op een bank getuige van een nogal verwarrend schouwspel: een jochie van drie werd gebeten door een zwaan, die hij - aan de waterkant - stukjes brood voerde. Hij gilde moord en brand, terwijl-ie wraakzuchtig de hele troep met handjesvol woest geworpen gras probeerde uit te roeien, de moeder toesnellende ...…

Op de keien liep ze. De lippen strak als haar rok; de rest gekreukt als haar bloes, hand in hand met het resultaat van een - onverhoopt geslaagde - seksuele inspanning. 'Papa boos?' vroeg die kleine, blonde schoonheid naar boven. Onmerkbaar knikte het hoofd, maar wij zagen het, de blonde en ik. Zij vroeg niets meer en ik begreep…

Het is nu drie minuten later en daar loopt een man. Verbaasd denk ik: daar loopt een man, terwijl ik toch, zeldzaam natuurlijk, maar toch, seconden tevoren had kunnen zweren, dat de schepping was gestorven, zó stil was het toen, vanmorgen, dat ik dacht: ik heb gisteren iets belangrijks vergeten. Te sterven misschien ... Tot zwetens toe…

Wat weet ik van al die gebieden van lachen, wensen, schrijnen, smelten, wachten, hopen en geruisloos kwijnen, die in liefde samenvallen. Niets, behalve dan, dat je er hopeloos in kunt verdwalen en dat nog romantisch vindt ook ...…

Het paste zo goed bij elkaar: dat wijde, blauwwazige grasland, lichtgroen geurend, bedekt met vroege morgennevels waaruit in de verte zich een vurige, oranje bal losstoomde, ondersteund door klaterend vogelgeluid in takken van machtige stilte en wij ... We pasten zó goed bij elkaar, dat - ondanks het feit dat onze eerste zomervakantie-dag…

Werpt de eerste steen en werpt zich meteen daarna voor de leeuwen. Lacht om orde. Lacht om recht. Lacht om gevoel voor begrip: heeft gelijk. Denkt niet meer aan anderen. Denkt niet meer aan pijn. Denkt niet meer ... Levert elke morgen hetzelfde verbitterde gevecht, als-ie voor de spiegel vergeefs probeert de wilde haren te kammen…

En? Hoe gaat het? Wel goed ... Twee paar neergeslagen ogen werpen blikken weg in het water als brokken brood, geen eend die het ziet. O. Alles OK? Alles OK. Onwennig nerveus en met dezelfde klop als toen, maar: je bent niet veranderd. Jij ook niet. Geen spat. Een zwakke glimlach die niet alles wil weggeven maakt plaats voor een…

Bang voor dit: de herhaling sta ik op en schrijf het neer wel wetende dat: een cirkel zonder begin is, de tijd geen seconde stopt, één voet de andere meesleept. Weg uur en stap zijn mijn deel, oog in oog met het naderende. In een nog donkerblauwe morgen doorklieft een zoemen de stilte op zoek naar de wakkergetrokken slaper met de…

Meer vlak en stil flarden van mist om de waterwortelende bomen langzaam staan ze op uit de spiegel een beweging slechts zichtbaar voor eeuwen Lang zat ik er in de boot worstelend met lege uren lege jaren zonder Over de bootrand keek maar één gezicht Met voor de boeg niet meer dan kabbelend water een flits in die beweging van…

De ploeg gleed door de aarde als een naald over een plaat, maar de trillingen kwamen niet verder dan de boer en die sprak dialect.…

Hij liep over straat achter een fles aan te slingeren. Moest af en toe van een straatlamp een liedje zingen. Wist bij God niet waarom hij waar dan ook was en plaste huilend een plas in een plas. Ach m'neer, riep-ie lallig naar een meelevende spar; één hand in z'n haar zonk-ie neer, in de war, in de tuin lag-ie languit z'n verdriet…

Soms is het zó stil om me heen, dat ik opsta om te kijken of er buiten nog wel mensen lopen. Soms geeneen en dan denk ik: ze hebben groot gelijk, het is er veel te stil. Soms één, die ik vang in mijn blik en volg, waardoor hij een onbehaaglijk gevoel krijgt en schrikt van z'n eigen voetstappen. Soms legt een spitsuur een knoop…

Hij stond aan de kant en op de golven dobberde Marie en hij riep maar: Stop! Hou ze! Hou ze tegen! Keilde stenen voor haar boeg. Maar ja, wat wil je, na zeven jaar windkracht tien was haar ankerketting geknapt, zwaar aangetast door roest. Daar dreef ze verder weg even ontroerd als blij. Hij bleef snikkend achter op de wal en werd schouderbreed…

't Is nog vroeg. 't Zwakke ochtendlicht staat op het punt zich in mijn oog te openbaren, mijn wereld weer te vullen met gevaren en een oud begin: een dag in delen, geen gezicht, geen wollen donker, dáár is het gezwoeg.…

Mijn leven: een boot meeuwen schuimende golven ruime sop tijd voor iets Jij dook op uit het niets maar wél aan boord geen land mee te bezeilen ... Toen werd ik door jou gekust.…