Alle inzendingen over Mijdt

Vijvers groeien dicht van angst, een zee met kroos werd oceaan, koos het diepste van mijn gedachten, zekerheid verder van mij vandaan, wachten vult de mand met vlijt achter wisselende maskers van de tijd, glimlacht voordat ze verder schrijdt, daarin schuilt een wijze raad, mijdt de morgen, anders ben ik de draad weer kwijt.…

Nu mijdt u, muiske meest van al: die blende katte u pakken zal! Het muiske en ha’ geen acht en het, in een-twee-drie, is opgefret 29-08-1897 ---------------------------------- Nalijks: bijna Mijdt u: opgepast Blende: blinde…

Dees lijdt En mijdt. Hij lijdt Gods daad En mijdt het kwaad: Dus mag hem hier geen onrust deren.…

de boer is slim zoals dat hem betaamt hij mijdt het maaiveld hij heeft zijn hoofd te lief en gunt dat anderen niet omdat die toch niet weten wat met die rijkdom aan te vangen…

grenzen overschrijden mijdt hij als de pest daarachter loert het onbekende dat gaat van kwaad tot onderhuids hij wentelt zich in een amorfe deken van woorden sluit dan tevreden af hij zal ze wel eens leren…

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft om een vlinder te mogen zijn…

Een spitse automobilist Mijdt de spits beslist. Dat ergerlijke wachten Wilde hij verzachten, Hij had zijn vrijheid zo node gemist. ‘Mijd de spits’, zei hij kort en bondig, Gedraag je dan spitsvondig.…

Wie zwabbert en wie zwalkt in zijn beleid Weet zeker dat hij consequent zijn mijdt.…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

Lovers, die je nu maar mijdt, het bloed een beetje kouder. Als troost komt dan 't besef: de tijd heelt alle wonden. Dus met nog ietsje lef, worden we steeds gezonder.…

Buiten heeft alles een verhaal, waar wind was of de bliksem, maar jij kijkt of je een misdaad mijdt Nee, aanraking verbetert Gebrek aan zon heeft je zo vaal gemaakt, en al het niksen. Toch ben je een beetje gestreeld door tijd en door mijn blik vertederd.…

Zaak is dat hij de darmbacterie mijdt Die debet is aan (on)gezondheidsklachten. Graag maak ik van dat onderzoek gehakt, Wordt me(s)tworst niet altijd in darm verpakt?…

De mensheid prefereert voorspelbaarheid Wanneer een vast patroon eens wordt doorbroken Wordt zoiets dikwijls níet echt gewaardeerd Men blijft liefst van verrassingen verstoken 't Is beter dat je die vernieuwing mijdt Zo heb je uit ervaring wel geleerd…

Begin februari begonnen met een lach een pril zonnetje een zonnige dag Maar plotseling alles vervaagd een mistige blik die om lente vraagt Het leek zo mooi een nieuwe tijd nu alleen een grijze massa die alle vreugde mijdt…

Voor Jan Haan Roet dat moeizaam Naar beneden glijdt Onbeschadigd zijn gelaat Vreedzaam z'n blik - De mens die toch zijn Medemens het liefste mijdt In herinnering buurman Jan Haan, karakter in J.J. Voskuils romancyclus Het Bureau, deel II…

ze plukt ijsbloemen van de ramen poot sneeuwklokjes in november maar haar tijd staat stil en als ze schreeuwt bevriest haar adem ijskristallen sterren vallen in de nacht maar ze wenst niets ze loopt haar pad alleen in maanlicht mijdt de zonnestralen ze wil niet dat haar hart ontdooit een bevroren hart doet minder pijn…

voel nattigheid en weet het scheve schaatsen woelen ik die altijd recht door zee de lange golven snijdt takkenbos en deuren die bij toeval openen angstvallig mijdt zij trekt mij onweerstaanbaar aan de donkere vlek die mij totaal laat gaan heb het ijs gebroken ben in het wak gedoken alleen de schaatsen heb ik uitgedaan…

Het oneindige verlangen Rust is geen gegeven Door belevenissen bevangen De eenwording is het streven Zoveel meer dan alleen het leven Een gegeven zonder rangen Een wereld zonder belangen Onvoorwaardelijk blijven geven Een verloren strijd Een gevecht zonder eind De waarheid die men mijdt Gedrag steeds ondermijnd Tot elke compromis bereid…

je klimt met mij je schouder vlamt als ik mijn vleugels spreid en jij de stenen mijdt die achter ons het pad markeren soms lost er een en slaat herinneringen stuk in een lawine van gedachten geen afgrond vangt jouw blikken meer weidsheid doet je ogen zeer de wereld vlakt tot mogelijkheden in een maagdelijk opnieuw betreden…

Wat is geluk als je beste vriendin je mijdt. Wat is geluk als je niet kan eten of slapen. Wat is geluk als je geen moeder hebt om mee te praten. Wat is geluk als je hoort dat je een longziekte hebt. Wat is geluk als je financieel heel moeilijk zit.…

je stond wat achteraf te spelen met je handen een vleugje wind verwaaide in je haar je ogen lachten ondeugende gedachten ik wachtte terwijl ik naar je vingers keek ze openden wat dromen en sloten stukjes tijd ik zag herinneringen komen die je nu liever mijdt ik vang je blik mijn handen op je huid we openen een wereld die anderen…

je stond wat achteraf te spelen met je handen een vleugje wind verwaaide in je haar je ogen lachten ondeugende gedachten ik wachtte terwijl ik naar je vingers keek ze openden wat dromen en sloten stukjes tijd ik zag herinneringen komen die je nu liever mijdt ik vang je blik mijn handen op je huid we kijken naar een…

je stond wat achteraf te spelen met je handen een vleugje wind verwaaide in je haar je ogen lachten ondeugende gedachten ik wachtte terwijl ik naar je vingers keek ze openden wat dromen ontsloten stukjes tijd ik zag herinneringen komen die je nu liever mijdt ik vang je blik mijn handen op je huid we leven in een wereld die anderen…

Slechts één vraag rest: Wannéér komt de tijd Van het voorval dat ieder zo mijdt, Wanneer het finale oordeel wordt geveld. Waanbeelden nemen mij in hun ban. Wordt mijn ziel al naar beneden gesleept, Of is dat slechts mijn gedachtengang? Nog een oorverdovende knal, En nog één.…

Merk dat je me met schrome schreden mijdt Ieder nieuw gesprek opnieuw vermijdt. Onze vriendschap lijkt plots heel beroerd De herinneringen laat je onaangeroerd. Ik moet deze gevoelens kwijt Je bent een man, een rariteit. Onze vriendschap lijkt meer op durven en kunnen Maar merk je dan niet de verschillen?…

je stond wat achteraf te spelen met je handen een vleugje wind verwaaide in je haar je ogen lachten ondeugende gedachten ik wachtte terwijl ik naar je vingers keek ze openden wat dromen sloten stukjes tijd zag herinneringen komen die jij nu liever mijdt ik vang je blik mijn handen op je huid we openen een wereld die anderen voor…

ochtendkilte tot winterslaap in smeltende stilte Tussen veren in het nest van hoge dromen broeden verlangens in de loop van uitgestelde woorden Halen eksters hun snavel op voor dof mits-en-maar metaal zij verstaan de kunst van het wissen Welke pen blijft schrijven in tijden van missen als talige verbeelding de pijn van hoge distels mijdt…

Toch denk ik vaak aan vroeger, die zorgeloze tijd, en mis ik mijn vader, die mij moeiteloos mijdt.…

van vrijheid beroofd Achter gesloten deuren komt geen bericht De ogen gesloten, niet langer verlicht Het waakvlammetje langzaam gedoofd Geen actie die nog looft Geen uitgang waarvoor je zwicht Gevangen in vergetelheid Van je eigen schaduw het spiegelbeeld Niet langer gewapend voor de strijd Is dit leven ingebeeld Het verleden dat je mijdt…

geluk is de hond uitlaten je houdt hem in de gaten die zwangere wolk die nattigheid wil loslaten maar de hond moet weet het – het gaat gebeuren hij is nu te uitgelaten geen weg terug jij schat in waar hij zich zal ontladen en probeert hem te ontlopen geluk is iets wat je ten deel valt of het ongeluk dat je mijdt en jij moet maar…