Alle inzendingen over Mijn doornen zijn ge

Roos, je leek liefdevol attent charmant maar nu allemachtig de doornen die ik voel doordringende doornen boren tarten mijn levensdoel mijn verweer ‘Jij krijgt geen water meer!’…

En als het over rozen gaat waarom dan al die doornen, stekend in mijn gelaat? Mijn pad is echt geen rozenpad Maar, zou ik dat wel wensen? Want aan de rozen zitten stekels die ik dan toch zou verwensen... Ik zou pas van een roos genieten als die geen doornen had dan zouden ze mijn pad mogen plaveien met alleen maar rozenblad...…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

Want een górdel met rozen, waarvan de doornen niet prikken, is een hulde die je mag vrezen.…

Een doorn in het oog Een geprikkelde bloemist Verlepte rozen…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

ontluikende rozen in de knop stelen bedekt met een waas van groene blaadjes hun scherpe doornen als stille getuigen van mijn stekende pijn…

donkerrode roos pijnlijke scherpe doornen symbool van liefde…

nu vals sentiment blootgesteld aan licht niet langer verblindt scherp als een mes zijn de laatste woorden die de bevlekte doornen uit haar armen bevrijden ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Slotfragment uit De vermoorde onschuld ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

vlinders zijn verliefd de wind speelt met de rozen gaat doornen voorbij…

Achter messcherpe doornen, bramen verlokkend.…

De scherpe doorne geeft soms wonden, Doch waar de scherpe doorne groeit, Wordt zeker ook een roos gevonden Die met de schoonste lachjes bloeit.…

Ik ben als de doorns Tussen de rode rozen Liever niet te zien Mensen snijden me weg Bang om me per ongeluk Zelf aan te raken De rest verpestend Met mijn afwijkende kleur En die uitsteeksels…

Opengevouwen rozenbladeren lokken de weg zonder doorns voor een gespreid fluwelen sensuele lentegeur.…

Ik hou er van tot bloedens toe met scherpe doornen maar van een teder rood en o zo trots dit jaar…

Ze heeft geen lust meer om nog open te bloeien maar doornen heeft ze ik knip ze omzichtig af nu troont ze in mijn slankste vaas…

Afgeknakt ligt hij scherp zijn doornen op de grond door de storm geveld het was te schoon te royaal te weelderig was zijn kroon…

de roos knakt op twee balken doornen etsen de geest de mens hoopt op herleving mijn hart het meest…

Zo rood als een roos, Maar ook zo broos, Met tere bladeren, En stekelige doornen, Zo ben jij. Als jij zonder God, Door het leven gaat!…

o wat zijn de rozen mooi het lijkt wel kunst uit het museum de doornen zijn vanonder afgeschraapt want de conservator krijgt ze voor zijn jubileum…

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

God heeft u lief en schoon gemaakt, Als een van zijn verkoornen; Slechts als men zeekre puntjes raakt, Dan voelt men, roosje, uw doornen. ---------------------------------- uit: Leekedichtjes (1860)…

Wakker worden, in dode lakens, Rozen zonder doornen, kreukelvorm vrouwmens Je bent als pijn, vervlogen over zee, Zonder me te wekken, ging ik met je mee…

als rozenblaadjes dansen op je adem halen doornen vingers open pluk haar niet koester haar gedachte of bloed dood gewoon uit liefde…

Bitterheid verzwelgt de doorn in zijn oog.…

Een roos, die zonder doornen bloeit, Waar mag ze zijn te vinden? 'k Vrees, dat ze in weinig hoven groeit; Je zoekt vergeefs, me-vrinden! En of ze ook al te vinden waar', Ligt dat ze u zou mishagen; Het hoort nu eenmaal bij elkaar, Dat roosjes Doornen dragen.…

Drie maal klonken Paulus’ beden om verlossing van de doorn maar Zijn genade sprak de Heer was hem genoeg die ene doorn licht op in ‘t schemerdonker van een door bloed gekleurde doornenkroon.…

Dit is mijn mooiste pose: die van liefde's acrobaat, zwevend schijnbaar moeiteloos, maar met krampende tenen boven een bed van rozen en doornen. Ik zal je nu beschrijven: kijk, ik teken rozen op je huid en jij doornen op de mijne. Goed, ik ben een acrobaat. Is er een mooiere pose?…

Dus pluk een roos en neem er dan ook maar de doornen bij. De distel heeft geen hinder, ieder gaat hem uit de weg. Hij kan bloeien zo hij wil en hij geniet, samen met zijn mooie vlinder.…

het goede pad te kiezen attendeerde je, je voorsprak iets waar niets loos zo liep ik gekweld tegen Flora aan op goed geluk visionaire roos mij een doorn in het oog…