Alle inzendingen over NAJAGEN BEZINNING RUIMHEID

Men tracht de kundigheid het snelle werken en het stromende geld der samenleving steeds groter te maken met eer en geldingsdrang de enkeling wil zien hoe zijn wensen en eisen naar almaar meer streven de menselijke geest omvat een sterke boom die snel de hoogte zoekt het wolkendek tegemoet een wiebelige top krijgt zijn bast misschien…

Liefde vindt ruimheid van voelen, denken en geest. Haat houdt zich steeds op in nauwe holtes, kruipt voort, steunend, wringend, zoekt almaar.…

De avond voor het duister breekt het zwijgen van de dag omwoelt haar donker denken schenkt bezield die ene lach de nacht voor altijd eenzaam onder het schijnsel van de maan verwoest gesmolten zinnen verdrijft gewonnen waan de ochtend voor het weten tikt zware uren naar het noen op jacht naar nog een leven vergeet zij het verloren toen…

Bezinning kan over veel dingen gaan Bezinning over de relatie met God de Heer Bezinning over ‘t leven geloof en nog meer Bezinning over het heden en ons bestaan. Een tijd van bezinning nemen is goed Om in alle rust onze gedachten te laten gaan Over de tijden die ons te wachten staan Wanneer het nieuwe jaar ons begroet.…

Ze verspeelden voor ons triljoenen Aan het najagen van visioenen, Waarvoor onze hartelijke dank. De zandbank keert Als geld, als water wordt vereerd.…

Ween ik om liefde die niet is weggedoken in de schaduw van mijn smart zal ik de hemel niet najagen want die is in mij nergens anders zoek ik hem daarom loop ik hem nooit mis maar jou wel Het schilderij is een eigen…

dat alles louter lucht is, slechts het najagen van wind, lees ik in ruisende woorden van een wijsgeer die bevlogen waarheid spreekt sla de bijbel nederig dicht, sluit de oude Prediker in mijn rusteloze ziel…

een zweetdruppel perst zich uit de porie mijn vingertop neemt op brengt hem naar de tong papileuze sensatie ontploffing van smaak zo proeft existentie bevochten in krijg met het dagelijkse, sikker strompel ik verlangend najagen sla stenen over…

bezinning is een moment stilstaan de tijd nemen die je eigenlijk niet bezit... bezinning is oponthoud waarvoor je het geduld niet hebt maar waarvan je diep van binnen weet dat 't onontbeerlijk is…

ze vergeet dat wat ze niet vergeten wil ze weet wel wat ze niet weten wil namen gezichten vervagen ze blijft ze al niet eens meer najagen want wat ze wel weet is ze staan nooit meer stil ze kan ze niet goed meer bekijken en langzaam sluipen de dagen dichterbij dat ze voor zichzelf zal gaan uitwijken…

Drie vrijuit klinkende woorden verheffen dikwijls biddend peinzen en zielenpijn, doen ruimheid van Gods bestuur beseffen.…

ik ben een danseres met vleugels donzig wit je warme licht streelt me mooier dan ooit snaren trillen, alles golft ik beweeg op jouw gebaar magnetisch glijdend door dimensies elk moment immens najagend, herdenkend, erend de explosie…

ik zie ze vliegen samen vormen ze vrijheid victorie ganzen laten zich horen lijken te lachen kijk ons ze eens samen dragen en ze hoeven niet eens te liegen victorie vrijheid hoog in de lucht wat jullie beneden altijd zullen blijven najagen…

Als bij een onverwachte stilstand Van een slaande klok het raderwerk wordt geremd Zo voel ik mij het lijf nog door de geest getemd Dan worstel ik met mijn herinneringen Achter mijn bureau Over de loop der dingen Uit mijn jeugd En over tijd en Eindigheid En droefheid die ik op mijn schouders weeg Dan ben ik moe en leeg en toch doet…

Rust en tijd voor mijn gedachten geen mensen om me heen die iets van me verwachten heerlijk even alleen in de stilte heerst ruimte en rust woorden worden niet gesproken ik word me pas van mezelf bewust als een snik de stilte heeft doorbroken ik laat me drijven naar het verleden onderdrukte gevoelens komen voorbij ik wik en weeg de omstandigheden…

ik trek me nu even terug op de toendra in ijzig koud zwijgen in de hoop een afkoeling te vinden voor mijn oververhit denken maar al vlug ben ik onderkoeld de negatieve temperaturen ben ik immers niet gewoon klappertandend, trillend en bevend dool ik over de open vlakte steeds in ijzig koud zwijgen…

De huizen zwijgen een halfverlichte straat donkere klokken breken het asfalt in twee. hij is in schril contrast naast een boom de zware steen in zijn trillende handen. de vleugel vliegt tegen de wachtende maan verliest zich later stervend op het trottoir. hij die met gebogen tranen knielt kent kwelling en geluk in gelijke mate…

hoe geduldig het wachten kaal zo verzonken hoe langzaam de dagen lengen in kruin en tak…

Toen braken de dijken en dreven de lijken… Een mensheid in nood… Hun graf was gedolven; in ‘t spel van de golven Klonk ’t lied van de dood… geschreven nog gister’ in ’t levensregister, doch toen was het boek opeens vol hiaten. We zwegen…gelaten… De rede was zoek…! De ogen geloken; de banden verbroken… aan ’t leven ontrukt getild…

Wie heeft er nu nog even tijd Voor begrip van de eeuwigheid Wie heeft er vandaag nog even Voor het begrijpen van het leven Lees ik het werk van Beets Dan denk ik immer steeds Waar is bezinning gebleven Nu duurt die steeds maar even Carpe Diem gebiedt dwingend de toon Serieus gedrag ontvangt veel hoon Memento Mori is even gevloden Net…

is het tijd om te bezinnen. Kan ik zo verder gaan ? of zou ik herbeginnen…

Een stil moment den vaderland getrouwe: een generaal die krachtig salueert, een majesteit, diep triest geprogrammeerd, ministershanden vroom en droef gevouwen… Maar straks weer schudden zij tirannenhand; want dat is economisch goed voor ’t land.…

Een nieuwe dag brak aan waar zich de stilte hoeden liet niet in verlangen nog naar meer maar in tevredenheid met alles reeds gezegd en al het goede reeds gedaan alleen de tijd tikt langzaam voort en spreekt het stille leven tegen dat ongezien steeds verder glijdt een zeker einde tegemoet daar scheiden alle wegen.…

Een moment van bezinning laat ons weten Dat we niet alleen bestaan Om het leven dat we leiden Aan ons voorbij te laten gaan Het is ons gegeven om te leven In de juiste zin van het woord Zodat de mensheid kan groeien Totdat het beloofde hen gegeven wordt…

Ieder mens verlangt zo nu en dan naar bezinning en rust in de hecktiek van het bestaan ons vaak niet van stilte bewust doe dan de ogen dicht laat alles gaan laat alles los wat wit is en zwart en daal eens diep in je hart loop in gedachten door een sprookjesachtig bos ga met jezelf in dialoog ontdek de kleuren van je eigen regenboog…

Na de schrik en Begenadiging, Onder ’t snikken Van verzadiging, Na de feesten Van het vlees Keert de geest en Rijst de vrees: Deze extase Keert niet weer. ’t Licht doet dwaas en ’t Leven zeer.…

Kerst...tijd van bezinning Feest van vrede, saamhorigheid Is dat zo? willen we dat wel? Vrede op zich, geen kleinigheid Als iedereen dat zou willen zou er dan zóveel ellende zijn?…

er was eens een schrijver van boeken de kunst kwam hem aangewaaid hij hoefde er niet naar te zoeken en heeft menig scholier genaaid want 'te deksel, waar vind ik dat uittreksel' de aanslag op de hemel was een ontdekking geweest men zou boekenschrijvers moeten verplichten om een en ander eens te dichten te laat voor deze ijdeltuit…

met geur van zachte handen komt eenzaamheid alsnog naar binnen rakelt verdwaald verhalen op vanuit een veelbesproken tijd terwijl ik me had voorgenomen mij op mijn woorden te bezinnen het zwijgen toe te laten als in de nacht een stil besluit jij leerde mij dat kracht kan liggen in 't niet benoemen maar laat me nu dan nog ontdekken hoe…

Gebeier van klok roept weer op tot bezinning waar een kerk voor staat.…