Alle inzendingen over Nazomer terugblik Verlangen

Weet je, nog nooit was ik zo gelukkig gelukkig geweest als die ochtend toen wij op een strand liepen, een strand zoals hier Het was herfst, toen het mooi weer was een seizoen dat alleen in noord-amerika bestaat men noemt het daar indian summer maar eigenlijk was het ònze zomer Je leek in je lange jurk op een aquarel van Marie Laurencin…

ik proef de tijd die langzaam verglijdt tot de smaak van vandaag wanneer ik bijt knarsen seconden heel even als eten een klein moment dat het nu tot verleden bestemt soms in gedachten blijft hangen met de nasmaak van verlangen een proeve naar meer met een terugblik in sfeer…

De zoete geur Van de nazomer Zacht gekleurd in nevel In de vroege morgen Heerlijk koel De zoete geur Brengt ons samen In de nazomer Warmen we ons Aan de heerlijke warmte De zoete geur Brengt ons liefde Die wij samen delen In de zachte kleur Van deze nazomer…

Wat wist ik van de liefde, toen ik zestien was, niets, helemaal niets. Wat een geluk, dat jij er was. Wat een geluk dat ik jou vond, mijn andere helft, tezamen één. Jij leerde mij wat liefde is en die duurt voort, ook al ging je heen. Jouw ervaring reikte wel wat verder, je maakte daar geen misbruik van… je leidde mij op het pad des levens…

Verwacht geen mierzoet gefemel over de nazomer Geen etherisch gewauwel van een dagdromer Over herfstkleuren, ochtendmist en vallend blad Die nazomer en nog lang daarna wil ik overslaan Laat de voorzomer maar weer beginnen Dan pas kan de korte broek weer aan…

in de nazomer groeit de natuur van schoonheid tot een meesterwerk…

Ik vertoef in een tijd dat ik terugblik naar de tijd dat ik schreef wat ik nu beleef !…

Wanneer je terugblikt op je leven, dat leven dat je hebt geleefd denk je, kon ik nog maar even, maar dat is zo verkeerd! Terugkijken, ja dat mag wel, overdoen geen optie van goede en foute dingen leer je, een soort interactie op verdwenen tijd. Wanneer je de jaren op aarde geleefd en voldaan overziet denkend aan de niet leuke dingen…

In de nazomer lokt de bosrand met het zoet van wilde bramen…

Ik zie je daar nog zitten, je keek naar het opgaan van de zon. Ik zag alleen maar jou… dat ik zo van jou houden kon! Je hemd was blauw, je ogen blauw. Je voeten bloot, je haren warrelend in de wind. We waren met ons bootje… Gevaren naar het meer. Het was zo heerlijk rustig, ik voel die rust nog weer. Je zat heel stil te kijken, zodat…

Om in de rivier van stromend water te drijven vanaf de bron tot aan de monding van de zee speurend naar die éne traan verloren in het water en bleef hangen in het wuivend riet nu jaren later te kunnen schrijven van wat geworden is uit de rivier van herinneringen droeve en ook mooie dingen een kalme zee die mij hopelijk nog enkele mooie…

Een bruin blad valt neer op een nazomerse dag door een zachte bries.…

verjaren is in dankbaarheid omziend stilstaan bij voorbije tijd die jou gegeven is verjaren is verlangend kijken naar alles wat na het nu de toekomst brengt verjaren is het verleden in heden ankeren en hoopvol reiken naar het leven morgen dat wat die terugblik aan jou toezingt jou verlangen laten mag naar het vergezicht dat…

Twee blikken in mijn wandeltas op mijn pad spaar ik de buit in mijn terugblik wat van waarde was maar ik eet uit het vooruit.…

terugblikkend vanzelfsprekend en herkenbaar het voorbije pad vooruitkijkend blijkt de route in nevelen gehuld…

Ik ben de nazomer nog lang niet moe Zo'n Indian summer is Tiramisu Een zoet dessert na zomerse gerechten Die gouden zonneweelde die zich hechtte - Cliché, ik geef het toe, maar ik verveelde Mij niet, 't is een oud woord waar ik mee speelde - Geen mosterd na de maaltijd die 'k u deelde 't Was eerder de cognac die 'k…

hij heeft zich neergevlijd voor mijn deur bode van weekblaadjes en vogelvoer lamplicht verzilvert het trage spoor van een huisdier, op weg naar morgen aan ragfijne draadjes hangt het leven van een kantklossende koorddanseres en wind die in vlagen zijn plagen stoot veegt onverdroten mijn straatje schoon gehuld in getijdenjas van jaren…

dat ze al weer elf zijn kijk nou toch die lengte en opnieuw weer voller, mooier vind ik zelf hoewel je het één van de tweeling toch wel aan kunt zien dat die meer op de wind.. herinner jij je nog dat ene jaar toen ze te weinig dronken? goed dat wij toch die bolle stevig hebben aangepakt hij is mijn grote trots geworden wat vind…

nu dit seizoen zo voelbaar naar een einde glijdt de avonden zich lijken neer te leggen kom dan, juist dan nog in mijn late zomer en leef met mij bij dagen na een rijke bloei van de volledigheid…

pootjes bloot eendjes snateren over de wateren van de Kromme Rijn diffuus licht vocht in de lucht mensen genieten nog even volop nazomers genieten met een voorzichtig zonnetje op je kop fietsen fietsen allemaal fietsen en dan een klaphek hooo.…

haar zachtheid verschijnt nu daglicht zich terugtrekt onder haar vleugels…

De late zomerzon is zoet en zacht, het licht diffuus, de bomen nog mooi groen na eindelijk wat regen terwijl de laatste vijgen rijpen. De meeste zomergasten weer naar huis een enkeling is nog gebleven, de druiven zijn geplukt maar de kastanjes hangen nog terwijl de laatste vijgen rijpen. De overgang van heet en buiten naar rust en stil…

oh mocht het leven altijd geuren naar mahonia en zoete wijn zo zittend in de zonneschijn ik zou nooit meer ergens over zeuren wat chips muziek en een goed boek twee wespen die mij totaal niet storen ik kom tot rust voel mij als herboren voor eventjes geen moederkloek de klok tikt verder op weg naar vier dan druppelt iedereen naar binnen…

het zomert na: we worden erg verwend die ploert van koper weet voorwaar van wanten en dus beheerst hij elke dag de kranten de warmte is voor velen ongekend een paddestoelenweelde annonceert: de zomer sterft maar herfst is niet verkeerd…

September schittert als een veelkleurig palet altijd weer anders. Op welke wijze tranen vloeien bij rozen waarbij zij in een bui van heimwee zelfs nostalgie herinneringen ophalen over een afgelopen tijd waarin geuren en kleuren zich van hun beste kant lieten zien terwijl blaadjes beginnen mee te stromen op golven van stilte. Dat bomen…

Hoe dan ook, het is het begin van mooie nazomer die mij laat meevoeren naar een wereld vol verandering en transitie Het geleidelijk overgaan naar een nieuwe herfst maar steeds weer met een fantastisch gevoel van verliefdheid op kleine dingen in het leven die mij gelukkig maken.…

Zonnige luchten zomer hangt aan de waslijn als najaarswind waait…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

Onze liefde blijft sprankelend als nazomer welke niet verzwindt eeuwig gehecht doorheen seizoenen diep in ons hart bevindt…

Eeuwige nazomer 't Was reeds november haast Maar -regelmatig toch- Scheen weer de zon Soms was het bijna zelfs Zondereenjasaanweer Wat onberekenbaar Omdraaien kon…