Alle inzendingen over OMSTRENGELD

Het is niet meer wat het was, vaak ben je er niet, niet bij mij liefste, dat is niet goed want je houdt van mij Jouw ranken groeien dicht op mij tralies om mijn vrijheid, liefste dat is niet goed voor mij niet goed voor jou Jij wilt wel aan mijn hand de wereld ontdekken, trots de prinses laten zien die jij leidt aan jouw vaste hand,…

Trossen hangen neer langs omstrengelde palen blauw is de regen…

zie het glippen door vingers die je eerder behoedden voor een lijf dat je liefdevol omstrengelde rilt verlaten aan de flanken van oeverloos stroomt het net zolang totdat het al haar kleur verloren heeft…

de schoonheid van haar glimlach kleurde prachtig bij zonsopkomst hij kuste de rijp van haar wimpers en genoot aanzienlijk waardoor haar hart smolt na een lange winter die de tijd had stilgezet, vergroeiden ze richting lente die hun zijn omstrengelde…

verbaas mij over vloed van treurnis in poëzie alsof levensvreugde is vergaan kan het niet rijmen alhoewel mijn leven zich gekerfd heeft in de huid behoor ik tot de minderheid die zichzelf met eigen armen liefdevol omstrengeld uit pure zelfbehoud?…

Zijn handen strelen mijn snakkende zones geen enkele plek onaangeraakt Omstrengeld genot van huid tegen huid als zijn hitte in mijn warmte dringt Niet willen blussen de brand die verteert het hemelse stijgen onbegrensdheid nabij…

zij plukt zilver van de bladeren en draagt schelpen in haar haar betreedt het onontgonnene blootsvoets licht dansend op het ritme dat de zon haar toedichtte toen zij nog zichtbaar was omstrengeld door immense schoonheid straalt ze als nooit tevoren ©MarjonvanderVegt…

Gesluierd schuilt de droom in haar schaduw zoek steun bij de geur van huilen wordt stil van je tranenregen je lijf vol als de maan rijp als de nacht omstrengeld de kilte een zekere macht raakt langzaam maar zeker ontkracht.…

Over de bosbeek ligt een boom: klimopslingers wiegen in 't water.…

Omstrengeld door de band van onze vriendschap kan ik aan jouw boezem rustend komen uit de tijd.…

Zomaar ergens in het gras lagen zij omstrengeld of er nooit liefdeloosheid was hemelsblauwe akkoorden speelden een minnedicht twee mensen die het hoorden fluweelzacht kussende zinnen streelden hun gezicht rozig door beminnen zomaar ergens in het gras omarmden zij de liefde omdat het er zómaar was..…

Zij die zich aan niemand wil binden onderverzekerd voor haar eigen wijsheid Reflecterend in haar glimlachend gelaat stralen ogen duizenden mogelijkheden Zwevend op Beatles en Elvis Costello verwikkeld onvermoeibaar in een marathon Nieuwjaar omstrengeld onopgemerkt voorbij ons vuurwerk harder en mooier dan ooit…

Rotsvaste muurbloem bloeiend hout aan de zon verbrand breed omstrengeld verwarmd het goed bloemkelk in kleur geschoond aan de schaduwkant vals herinnerd mijn gebrekkig loopvermogen stampvoetend verschijnt een blos op verbleekte wangen nieuwe geur verspreid zich als stuifmeel door de lucht loopvermogen kentert in een laatste vlucht.…

langzaam bovengekomen gooit hij zijn wilskracht over de balk uitgeredeneerd de letters opgegeven tot het maken van een woord schijnt de opgedroogde horizon door 't uitgekauwde spinnenrag levenloos naar binnen zuigt al het leven uit hem als door de leegte omstrengeld in 'n vage mist draait z'n laatste peuk neemt 'n stevige…

zelfs nu begin ik weer te gloeien proef nog je warme zoete mond ik ben de stam en jij de bloesem het mos op humusrijke grond jij bent klimop en ik de boom twee en toch één en toch steeds twee omstrengeld in een liefdesdroom zo heb ik mij in jou gevonden in jou voel ik me aardverbonden en in mij maan en warme zon als levend water een genot…

Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand. steeds dichter komt de rand laat ze maar komen de golven Laat ze ons overspoelen laat het toe, laat ze haat ze, maar laat ze komen Het zout vermengd de tranen hou ons vast Niet meer voelen Nooit weer........…

innig omstrengeld veertig jaar later mokte jij naar huis te willen omdat jij de maan zat was wij niet de eerste waren die erop landden? halverwege de herfst dook je vroeg het bed in met jouw ijs kouwe voeten treiterde, warm me effies op jij liet me links liggen toen ik hetzelfde vroeg ! © Laurens Windig…

en gaan wil ik met jou heel vast omstrengeld door dat wat zachtjes tot mij komt gewaaid wat zich behaaglijk in mij ingegoten heel nietsvermoedend van wat naar jou gaat wat ook geen sleutel heeft noch eender welke omweg geen poort noch brug maar enkel ongeveer gewoon daar vloeit, aan het verlangen afgestaan jou raakt wat van mij komt gestroomd…

Prachtgroen lichtloensende ogenblikken aan de andere kant van de bar Omlijstend de warrige haren een gezicht Mona Lisa gelijk, mysterieus Knieknikkend wankelde ik op je toe woordeloos nam ik je in mijn armen ‘k streek een pluk uit je warme snoet opkijkend naar me, toegevend, lachend Heftige zoenen, hevig omstrengeld, warmte mijn hart ging…

doet huiveren en leert dat liefde louter, zuiver existeert in deze ravissante, troostrijke droom Laat mij verdrinken in uw vrouwelijkheid Verdrinken in uw elysische zaligheid Droom, laat mij in u overvloeien en consistent bestaande zijn Bitterzoet opnieuw de pijn Verstoken van bekoorlijkheid Omstrengeld…

Wachtende tot de dolende reiziger kwam die met haar zachte vingers mijn schors lezen kon en omstrengeld vergroeid en gezamenlijk zucht…

Maar altijd dit weten: in smal gelaat twee grote blauwe ogen naar mij geheven; een glanzend bloeien van een jong leven, waardoor mijn moeheid schoon omstrengeld staat.…

Nooit meer wakker worden in de eerste ochtendklaarte met jou genesteld in de holte van mijn arm vertederd kijken hoe je glimlacht in je slaap en wachten op de eerste tekens van ontwaken om je op de valreep te verrassen met een vroege zoen van vreugde intiem omstrengeld samen verder soezen tot ook de lust ontwaakt om traag en innig liefde te…

de evolutionele daad… met apotheosisch ontploffende orgasmen …zacht wegebbend genot eindigend arm omstrengeld in de eerder voorgenomen zachte liefkozingen, ogen blikken en fluisteringen ….. oh….ik hou zoveel van je…….…

Omstrengelde gedachten aftasten van wat wel wat niet wat mogen jij en ik van elkaar verwachten de mate waarin je elkaar doorziet?…

vluchtig Kus ik je mooie mond En eten we eens lekker geef ik een stukje vis dat zuig je langzaam van mijn vork of het iets van mijzelf is Port drinken doen we op your way En iedereen zal kijken En na een aantal glazen zal Een van ons bezwijken Ongeremd beminnen als resultaat Keer op keer genieten Uiteindelijk vallen we in slaap Omstrengeld…

Hoeveel kusjens ik verlang, Als ik, van uw arm omstrengeld, Door de zoetste min verengeld, Hijgende aan uw boezem hang?…

Dan, nauwlijks klieft hij zwemmend door de vloed, Of voelt zich plots omstrengeld door twee armen, Zo wit als sneeuw; hoe ook hij tegenstreeft, Hem immer vaster klemmend, immer vaster... En reeds verzwindt de vluchtende in het loof...…

Dorpen omstrengeld in het begeren van de wind, vergeten neergesmeten na het genot; losse, zachtgestreelde korenhaardos van de beminde. Eeuwig land, nooit genoeg bemind en nooit genoeg genomen, voel hoe de wind uw lijf rein maakt van verlangen.…