nooit meer
Nooit meer wakker worden
in de eerste ochtendklaarte
met jou genesteld in de holte van mijn arm
vertederd kijken hoe je glimlacht in je slaap
en wachten op de eerste tekens van ontwaken
om je op de valreep te verrassen
met een vroege zoen van vreugde
intiem omstrengeld samen verder soezen
tot ook de lust ontwaakt
om traag en innig liefde te bedrijven
en dan bevredigd weer te sluimeren
tot het tijd om opstaan wordt.
Nu is ontwaken angstig wakker schrikken
vluchten voor de nachtmerrie
die voortgaat als ik enkel
kille leegte naast me tast.
Ik smoor de droefheid
in de diepte van het kussen
en ook het donkere verlangen
dat telkens weer mijn hart verkrampt:
nooit meer wakker worden.
Geplaatst in de categorie: verdriet