Alle inzendingen over Onbehagen

De glans van mijn pijn bederft de eetwaar En de hoop die spartelt in het achterhuis De opstand is te vroeg uitgebroken De meineed nog te vers en onversneden De schildwachten steken de rivier over Het hout is droog, de takken scherp De rovers weigeren zich over te geven Uit hun handen valt een lege vaas Het was midden november en het water…

Feodosia òù-1 Starend uit het raam Zie mijn einder voorbij Grijs de kleur vervaagd Grijpt leed onverbiddelijk Gruis gedoogd doet gelden Gestaag voortgang lotende Gebogen onder schraal Ondergaan het zelde lot Onmacht in deze vereent De kreet uit duizend kelen Ijl en nimmer gehoord Weet onbehagen te verdelen -------------------…

Blijft het bij u ook zo knagen, Het gevoel van onbehagen. U lijdt dan aan het feit Van ontevredenheid Op doordeweekse dagen. Daarom vraag ik U zich op za en zondagen Aangenaam gesteld te gedragen.…

de kou tikt op de ramen hoor hoe de hemel schreit en haar aarde bedekt met witte tranen kil haar gemoedstoestand, omringd door stilte die zachtjes door de pijn snijdt brandt binnenin het verlangen naar immense rust…

het onbehagen verdunt gedachten, verdringt levensgeluk lelijk decor in 't bestaan dwars door het plezier heen het onbehagen schept 'n klimaat waarin een vonk tot vuurzee leidt opstand der Belgen begon na een bezoek aan de opera het onbehagen waarvan de oorzaak doorgaans in de taboesfeer beukt hoog tegen de dijken van natie's tolerantie…

Verstrengeld in onbehagen mijn hart herkent zijn ritme niet meer verdwaald met zoveel vragen antwoorden onvindbaar in een kille atmosfeer Verstrengeld in onbehagen verlamming op een voetstuk constante onrust is aan het knagen een speld in een hooiberg van geluk Verstrengeld in onbehagen leven in een eeuwige ijstijd helder denken is aan…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…

Voorwaar, De strijd wordt onbehaaglijk! Ook wij zijn wel verdraagzaam – maar De rest is onverdraaglijk!…

Het is een onbehagelijk heel slecht gevoel dat je ervaart en tijdelijk heel ongelukkig maakt.…

geen gouden glans van zomerdagen geen late avond met rode gloed maar kou en donker in onbehagen wat is er nog dat ertoe doet…

Bij het woord "Heilige Stoel" Krijg ik altijd een onbehagelijk gevoel. Wordt de stoel als heilig wezen Straks ook de hemel in geprezen, Als u begrijpt wat ik bedoel.…

Leid mij door het vuur van onbehagen... Ontcijfer de code van mijn emotionele kluis... Geef antwoord op al mijn brandende vragen...…

ogen blonken donker je hand streelde het zwart fluweel in licht onbehagen wist de vleug aandacht te vragen het arrogante trekje rond je mond krulde weerspannig om geen afwijzen en vertragen je vroeg vriendelijk of ik het niet meer wilde dragen…

Elk aandeel is doordrenkt van onbehagen De bankenbazen zijn verrekt abject Politieke oppeppraatjes? Geen effect De Damrakjongens allen beursgeslagen Wat is het toch een akelige tijd! Ja, imams geven volop narigheid!…

Voelt zich onbehagelijk, maar volgt de weg die hij is ingeslagen. Zijn adem zwaarder, grauwer zijn gelaat. Zwijgzamer dan weleer, de tijd prangt en hij die eenzaam sterven zal op een dag dat hij er naar verlangt.…

Diep geworteld in mij voel ik een onbehagen dat mij nijpt. Iets waar ik mee ben behept, terwijl ik niet goed op let hoe een roodborstje mij aankijkt en weer wegvliegt...…

En toen heb ik ook maar uit onbehagen Met Zalms beleid mijn eigen vrouw geslagen.…

Ik twitter functioneel, niet voor de pret En las daar over ‘Fear of Missing Out’ Mij laat de actualiteit vrij koud Tenzij ik werk aan een nieuw snelsonnet Toch, als ik mijn mobiel soms eens vergeet Voel ik me onbehaaglijk incompleet…

Dat Krajicek de baan is afgeslagen En Nederland nipt van Wit-Rusland won Is voor alle Oranjefans een bron Van ergernis en zorg en onbehagen. Maar godzijdank - en dat scheelt echt enorm - Blijkt Balkenende plotseling in vorm.…

Met een vreemd soort onbehagen stelt het leven mij voor vele vragen. Voor even bekruipt mij het gevoel, dat ik niet in vaste gronden woel. Ik voel mij van alle gronden los in het stille herfstbos. Met het korter worden van de dagen knaagt oktober met een nieuw soort onbehagen.…

als er grind wordt gevoeld wanneer edelstenen zijn bedoeld tijdens mijn gesprek met jou, mag ik mij dan beklagen over het stille onbehagen over wat schitteren en klinken zou als geslepen bergkristallen die nu stukslaan op de wallen opgeworpen tegen het woord niet gezegd, door jou gehoord?…

Het nieuwe spoorboek zorgt voor onbehagen Men werkt straks overdag aan de gebreken En wijzigt nu ook met (on)even weken Waardoor zelfs de vervoerders zich beklagen ProRail wil echter niet op het geweten Dat het straks ontspoorboekje gaat heten…

‘Het onbehagen bij de vrouw’ bestaat nog steeds: te weinig vrouwen in de top Ze krijgen af en toe een schouderklop en horen dat die bloes zo prachtig staat De man, hij heerst; de man, hij eerst en dan… maar lekker sjoemelen, als ’t effe kan…

Wanneer ik een begrafenis meemaak, Dan geeft dat een gevoel van onbehagen. Wie volgt, zit ik me angstig af te vragen, Wie van de mensen hier is straks de Sjaak? Voor één keer pas ik voor het langste strootje, Je wint dan wel, maar je legt ook het loodje.…

’t Is flink gereduceerd, haar onbehagen Ze voetbalt stukken beter dan de man Op één TU komt ze al boven Jan Nu is het wachten op méér inhaalslagen Zo neemt ze aan delicten minder deel Op naar de top: maak naam als crimineel!…

’t Is flink gereduceerd, haar onbehagen Ze voetbalt strakjes beter dan de man Op één TU komt ze al boven Jan Nu is het wachten op méér inhaalslagen Zo neemt ze aan delicten minder deel Op naar de top: maak naam als crimineel!…

hier bestaat geen consensus over maar is dat nodig bij landelijke stroomstoring bij aanwezigheid die ter plaatse geldt dieper doordrongen in landschap langer dan miskenbaar verder dan afstand tijdelijk maar reeds voltooid en tastbaar zonder twijfel of onbehagen het staat geschreven in overdrachtelijke zin uiteindelijk…

grenzen vervagen groeiend onbehagen uiterlijk stoer en sterk sleept hij zich naar het werk verdronken in zijn verdriet hij voelt het niet herinneringen verdwijnen verlies van de zijnen zoekend in zijn hart raakt hij steeds meer verward verdronken in zijn verdriet waarom o waarom zag ik het niet?…

Mysterieus wanneer voetstappen klinken hol en leeg sporen die je achtervolgen als je alleen in het donker slechts verlicht door het flauwe schijnsel van de maan geschrokken omkijkt maar van tevoren weet dat er niets is en toch dat onbehaaglijke gevoel langs je rug kruipt lopend door donkere, verlaten straten…

Als een plichtsgetrouwe onmiddellijk present Lichamelijk protest De onbehaaglijke vulling van een onverteerbare werkelijkheid Slikken moet ik Geen keuze Maar jij verteerd me Verleiding met zoetgevooisde zinnen Spokend in mijn hoofd IJersterk verzet tegen dat wat is Verlies ligt op de loer Winst onmogelijk uitgaand van tekort Bestelling…