Alle inzendingen over Onmin

't Vluchtig woord, dat van de lippen Af mocht glippen, Wortelt niet in 't open hart. Laat het vlieten, laat het schieten, Dat de borst zich uit moog gieten, En ontlasten van heur smart! In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld. Maar, wanneer, met loerende…

Onmin: als een koe in striemende regen staan -- je kont naar de wind.…

nog erger dan het sterven is bij leven verlatenheid erven en chaos je zuigt in een kolk waar de ziel likt aan een scherpe dolk *dans le paradis du coeur* het touw naar de hemel lijkt gebroken de opperherder is, onaangekondigd, ondergedoken ik hoef niemand te vertellen hoe mensen mensen pellen *dans le paradis du coeur…

Ik sloeg de deur dicht. Alles trilde. Als jij niet vertrekt, dan doe ik het. Buiten zinnen graaide ik mijn koffer vol. De vraagtekens bleven liggen aan zijn voeten. De voegwoorden verdunde ik, met liters tranen. Ik had je lief, riep ik, van het moment dat je blindelings bij me binnensloop. Iedere ader verbond ons in het echt. Iedere cel was als…

naarmate de tijd verdaagt verdooft zij ook de oorzaak die vaak dubbel is gelaagd als het denken dan uitgeput vertraagt begint de eenvoud aan zijn werk; het snoeien in een verwilderd rozenperk maar eer het hart zich weer opent moet men zich ook ontdoen van opgestapeld ijs ervaren wij meestal het noodzakelijk ontdooien als…

Zo wil ik niet ik zijn. Nu nukken bezit van me nemen als waren het krijgshaftige Moren aan de kust van Gibraltar.. kijk ik naar haar lichaam en zie heupen schreien, schouders die kromtrekken en boze voeten, die willen gaan stampen op de koude keukenvloer maar dat vooralsnog niet doen. Later wanneer ik naar huis ga, en in het park onder…

'Wat staat dat pak je lelijk, vent!' De timmerman, die voor z'n vak gekleed was in een spijkerpak, kreeg van z'n griet geen compliment. 'Je blonde krullen zijn verdwenen! Wie heeft je toch zo stom gekapt?' vroeg zij. Hij voelde zich getrapt op alle tien z'n hamertenen. 'Je bent een slet, een hoerentrien,' zo zag-ie tot een weerwoord…

Een saggerijn uit East-Winsconsin piste te zacht tegen de wind in met de wereld had ie het al gehad leeft nu ook met zijn lid in onmin…

Ik blijf altijd in jouw buurt misschien zal je het niet merken smaakt je hart wat bitterzuur na het lezen van mijn teksten Durf jij je nu al meer te uiten na je menig peer te laten stoven laat de weinige kansen toch ontluiken om terug in ware liefde te geloven Je ogen, mijn liefste, dienen om te kijken je hart om te beminnen, alles aan…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Alto Adige, augustus 2012…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Val di Pur, augustus 2012…

Het was een huisartscrisis in acht delen Een worsteling met de moderne tijd Een psychiater en een jonge meid En echtelijke onmin-taferelen Voor kijkers was het leukste ongemak Dat eenheid in de tijd en plaats ontbrak…

Rugdekking biedt soldaten zekerheid die in de strijd het pleit moeten beslechten, een ondersteuning tijdens de gevechten bij onmin, tweespalt en vijandigheid, al is 't effect daarvan zeer discutabel wanneer dat plaatsvindt met de blanke sabel.…

Diep vanbinnen graaft in mijn hart jouw hand Op zoek naar verloren tekens Gedrenkt in bloed, laat de een na de ander zich weer zien Heel erg veel verdriet dat in warmte wil worden gekoesterd en vertrouwd Niet per se daar ik dit wil echt alleen door onmin…

Mijn Wetenschap en mijn Geloof, Die leven saam in onmin, Want de ene houdt, wat de ander doet En denkt en meent, voor onzin. Intussen, beide heb ik lief, Juist e v e n trouw en innig, En toch vind ik mij–zelve niet Onreedlijk noch krankzinnig.…

De vrede vliegt te pletter op het glas van de volksgezondheid de salarisschalen de huisvestingsvooruitzichten het democratische gehalte van onze onmin de nieuwe natuur. Oorsuizingen? Hersenletsel? Oude natuur? De vrede vindt de moker die hij nooit is kwijtgeraakt.…

Lees die laatste zin 'Onmin is onzin' Ruzie dus zinloos. Laat ons als volwassen mensen, groot zijn in de daden die wij dagelijks (moeten) verrichten Laten wij klein zijn in het grote en daarentegen groots in het kleine Laat ons communiceren bovendien, minstens zo belangrijk dus; respecteren (Verzoening)…

Tranen kan ik laten Tranen om verloren tijd Afgunst en aversie Onmin en agressie vochten mee in deze strijd Tranen kan ik laten van verdriet die niemand ziet Maar tranen zal ik laten van blijdschap die ik een ieder toon omdat ik weet dat ik het beste deed en dat nu achter liet Ik begin opnieuw heel doodgewoon!…

oogst ontheemd dien ik u van repliek want mijn verzen zijn vervreemd van bezigheden die een mens van goede doen niet kan bevatten mijn ingetogen wereld is groter dan de buiging voor trots, het behoud van inborst adelt mijn bloed naar alle kleuren, het land van de wereld ligt aan mijn gedragen voeten wat u zegt heelt mijn hemelrijk in onmin…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij vierde En de verdraagzaamheid Verdwenen was, en het Naast de rommel vooral De heimwee was die Ik bij je achterliet inspiratie: prof.…

Haar borsten prikkelen Haar mond, intens, verblijdt Haar 'gevarendriehoek' meestal in onmin met veel tegenzin Soms schampert haar schede en sombert tot later zijn later zijn Daar de leugen niet waar is; bezijden waarheid Puur naar eigen inzicht slechts wordt geprikkeld daarna ontwikkeld De kuil was gegraven jij, dom en onnozel…

Laat je niet leiden door slechts emotie 'k Tel na het rivierzwemmen, de druppels op gebruinde huid Na een uitmuntende barbecue hout in de vuur-korf Samen doen, samen zijn, nu slechts woorden Stort onze vriendschap niet in 't blauw kleur de hemel gelijk zon in mogelijk diep, dieper, diepst rood Onmin is onzin…

Ik verschiet in woorden als ik een vreemde tocht verneem die aan mijn been blijft hangen en ik in kilheid versteen jij zegt maar spreekt ook buitengaats dat onze reis zich verlaat maar lieve zeg me nou waarheen jouw gepraat gaat slechts achterwaarts aan mij voorbij en stapelt rotsen op de helling waar we staan wankele tonen schuren…

volmondig spui je vitriool dat ook je ingewanden heeft verbrand vlammen ogen in een desperate koorts bij het zien van het minste soort nooit was er die uitgestoken hand wel de hitte van een grote brand de reden is nooit uitgesproken al in eerst ontmoeten zagen jullie wederzijdse spoken maar niemand laat zich zien in het bespiegelende…

ik hoor de woede in je stem ken ‘t klappen van de zweep en voel de striemen in mijn hart de schaduw van jouw ijzigheid ontneemt mij alle lust…

In potpourri zon net verlaten kleurt zeis plaque romançero chanson bouquet in paradeau onder balkon couplet Cantate Ballades rijgen aan den late tot jalousie en tante Teau onmin uiten in potverdeau en steken legen over `t blaten Rond deelt zomers Cologne eau in potpourri zon net verlaten.…

een laatste strofe draagt het gewicht van bovenstaande vaak een open eind of er wordt, tenslotte, iets van de sluier opgelicht maar als het doek gaandeweg gesloten blijft dan wel de tekst niet beklijft ziet u dan uit naar de laatste zin en geraakt u met de verwachting in een onvermijdelijke onmin bij mijn eerste woorden had u eigenlijk…

Onderhuids Bleef het mooi sores En nul op rekest Dat volgde op de ruis Van de koele onmin En aparte bedden Met weinig te vergeven Door muren onzin En misverstanden. De Puzzel is af. Verstild Het mistig vergezicht Wreed het staren.…

Zij had haar liefde keurig aangeharkt hartstocht op de paden onmin in de schaduw jaloezie binnen de perken Maar het miste perspectief geen verdiepte dieptes met verzwolgen gevolgen De rozen bloeiden zo vroeg dit jaar zij keek met handen maar een doorn drong stekelig in haar vinger witte rozen rood Zij keek naar het pluisje het…