Alle inzendingen over Overwoekering

Voor R. Ogen struikelen over gebroken glas over versleten regels die ooit in onmin het daglicht zagen Mijn handen vouwen je beeltenis samen Met betraande ogen kijk ik richting de overwoekerde tuin waarin de boom een tak breekt Het regent vragen in late uurtjes er wordt druk gespeculeerd vanuit te strakke keurslijven In een terugtrekkende…

waar goudenregen welig tiert dragon haar lentegeur de ochtend siert als zacht geelgroen ontloken blaadjes schuw verborgen in krokus wit overwoekeren blaadjes rozemarijn als dauw van de zee lavendelvelden…

als jij mijn geest zou zijn zou je verdrinken in het onbegrip van anderen zou de verwarring die zuiverheid zaait je overwoekeren en achterlaten als een verlept en verdroogd icoon geslachtofferd door het onkruid dat zich mens noemt als jij mijn geest zou zijn zou de zuiverheid verwarring zaaien in jou…

het pad bevat, links en rechts, opgeschoten fluitekruid overwoekerend hebben beschutte plekken het zicht onttrokken, geen prachtschubwortel meer te zien een verloren ooghoek schittert takkenstralend nerveus een bosblauwtje ja, kleine vlinder ik heb je gezien de zon doorbrak het bos, bekende kleur en ik vervolg mijn pad…

de wilde struik is weer gesnoeid en staat nu braaf te zijn tussen de andere borderplanten van dertien per dozijn hij groeit snel de kleine bloempjes zijn intens en fel laat zich gaan door overwoekering van alles in zijn strijd om het bestaan hij heeft nog één kans gekregen om naast saai weer extravagant te leven…

resten van de nacht overwoekeren de stad gespuis en hoeren kruipen richting donkere tijden hebben hun levens aangepast aan de zinloosheid van het bestaan sirenes verstoren de stilte gordijnen bewegen ik sluit mijn ogen uit pure gewoonte en drink me zat tot dat men mij vergeten zal ik heb geen antwoord op de vragen, nee, die heb ik nooit…

geen wanen omdat werkelijkheid anders toont in bizarre lucide dromen die toonladders beklimmen met onbekende muziek van de ziel waarom zou jij boos zijn met het vertrekken van de trein je hebt niet anders dan een verlangen zoekend, troostend zielsverwantschap, vriendschap en het zijn op zich geen daden omdat dromen de werkelijkheid overwoekeren…

Hij staat aan de top van een alles overwoekerende geestelijke macht. Zij ligt op de bodem van een eindeloze, onmenselijke en machteloze uitputting. Hij put zijn kracht uit haar tranen en verspreidt die met een gewetenloze veelvuldigheid, waarvan de dominerende en beestachtige stank mij overheerst.…

De diepste kern van steenvruchten vergroeid met tijdsbeelden als harde pit te kraken, ongenietbaar, verdicht tot hij de ogen sluit wordt hij uitgespuwd, op het geopende land om z’n overwoekering vrij te maken ontstaan winterharde pijnbomen, de ziel stijgen boven de kruinen uit, iconen sluipen het gedroomde binnen, van de lente,…

Vergezicht vanaf een stille binnenplaats: bloesemgewijs vloeien overwoekerende paden uit tussen het graan. Dit Silezië ruikt naar appel, de velden rondom Praag, dorp na dorp de trage tred van zomers' land'lijkheid. Sleurt er zich een zuchtje wind door het hitte-trillend-groen? Ik sluimer in de schaduw van een eeuwenoude laan.…

Bemoste treden prikkelen buiten mijn bereik mijn fantasie Hier is vergeten een koning gestorven, een geest heeft hij niet achtergelaten, een schat misschien maar je zou alles moeten afbreken om dat te weten te komen en langzaam gaat het zo ook wortel voor wortel, spriet voor spriet, druppel voor druppel regen, zon…

Kluwen planten haken zich - ze valt - grijpen, klauwen zich, verslingeren, overwoekeren wurgend, - het net sluit zich - verstikken het vlees. Wormen en bloedzuigers verslinden maken het af. Weer is iemand verdwenen. Zonder spoor en haan die kraait...…

Zuster moet je kijken, mijn dijken breken door, de varens en de distels overwoekeren het spoor. Waarheen nu nog te lopen,ik dreig gauw te vergaan, er is geen ander baken dan het schijnen van de maan. Broeder kom me hoeden, de sneeuw bedekt mijn daken. Het tocht in mijn vertrekken en de zoldering gaat kraken.…

In welke stemming ik ook ben Als ik in je ogen kijk voel ik me opgewekt Overwoekert me jouw liefde voelt mijn wereld zich perfect In welke stemming ik ook ben Als jij je mond open doet verstevigt zich mijn zelfvertrouwen Overwoekeren me jouw lieve woorden die klank maakt alles goed In welke stemming ik ook ben Als jij je arm om me heen…

vinden we allemaal Maar waar ligt de grens tussen te ver en normaal Een bescherming tegen de pijn of een vernietigend oordeel van elkaar De reden van de leugen ligt vaak diep verborgen Dit opnieuw naar boven brengen is soms te zwaar Maar er komt een moment dat je er klaar voor zult zijn Terug naar je verleden en door de pijn Zodat het overwoekerende…

Was ze maar een waterhyacint, waarop een prachtige bloem stond drijvend op het waterland enigszins in bedwang gehouden, wilde ze niet verschrikt reageren en het wateroppervlak overwoekeren was er maar een snelle vermenigvuldiging die haar vormde tot een tropische omvangrijke plant.. drijvend, maar niet vergeten aan de oevers.…

Deze betweterige, omhooggeschoten, giftige klimplanten overwoekeren het liefste de zuivere zielen, omdat ze daar jaloers op zijn. Deze psychische en rampspoedige criminelen rusten niet totdat ze de ware liefde totaal hebben uitgehold. Zij stelen van de armen en de zieken. De minderbedeelden hebben het nakijken.…