Alle inzendingen over POLDERLAND NEERGESTREKEN LICHTINVAL

Late middagzon valt over zilverreigers: het weiland blinkt op.…

Een oranje welhaast roze gloed glijdt langzaam over polderland. Een nevel kleedt de natte aarde in mysterie. Ganzen klinken in de verte. Ik laat me meeslepen in de echo van de leegte. Van stad naar stad getrokken, maar nu hier, tussen dijk en grasland, neergestreken in het niets. Bij een kolkende maas mijn rust gevonden.…

Polderland kolderland land van venijn altijd wind tegen en bol van chagrijn Polderland kolderland de handen en voeten steeds in de weer van het heilige moeten Polderland kolderland met tinten van grijs weerspiegelt in sloten en soms op het ijs Polderland kolderland met de geur van azijn en doe maar gewoon in de geest van Calvijn…

----------- I -------------- Hier draait een opgeheven hoofd dat zijn atlas kent als trefpunt van ja en nee bewondering. Naar links en rechts neigt voor hoofdelijke aansprakelijkheid. ----------- I I ------------- Boven de adellijk blauwe borst torst een prins onbenoemde cellen. Daar geeft de olifantenhuid de aderen nooit bloot. Herkent…

Mijn top zie je elke nacht, sterk verlicht neerkijken naar telkens hetzelfde dag en dag satellieten vliegen over me heen, zoeken naar iets beters een naam gaven ze mij, zijn ze wel zeker flikkeringen elke keer, over en weer snelheid per seconde, wie weet meer Laat mij even, ’t is hier goed wat daar gebeurt, ramp en spoed kom niet terug lichtinval…

Het donker heeft Gedroomd in mij - Wolken, alleen Maar wolken dreven Voorbij - Nu is daar Uit het niets Het licht dat Zachtjes op mijn Schouder tikt waardoor Ik wakker word - Het is niet donker meer, De avond, de nacht zijn Voorbij…

Ik loop door ’t polderland onder de helle regen; oneindig is het land, oneindig zijn de wegen, die naar de kimmen gaan; in lage hemelstreken heerst tussen zwarte kreken het mistig licht der maan. o, dertigstroomenland, het volk dat u bewoont versombert in krakelen die geld en God verdelen, purper en doornenkroon.…

De eerste april valt regen, schijnt de zon fel. Is het narrenweer? Uit grijze wolken hangen bundels zonlicht neer. Zie de lucht als lens. Omringd door schaduw glanzen lange graspluimen vol goudgele zon. Doffe harspegels gaan glanzen, zacht _ steeds feller: traag rijst de zon op. Het eerste zonlicht daalt langzaam op de vijver:…

Cyclisten vragen hallucinant een Alpencol in hun polderland. Hedwige wordt nog een berg met een trog met in Doel III een waterkracht-plant.…

Liggend op mijn fiets wolkenluchten polderland forten en weiland wilde bloemen de geur van nat gras op mijn netvlies en ik denk aan niets mijmer van geluk…

Een zwarte vogel over haar schouders heen, met vleugels tussen borsten tot aan de navel neergestreken. De heuvel bloeit.…

Een leergierig mugje te Reeken Is laatst op een mens neergestreken Het merkte meteen: Er is er geen één Van wie je zoveel op kunt steken…

hij heeft - ten slot daar neergestreken - toen d'eerste druppels blonken van de nectar die zij bood een enkele gelikt, gedronken. en zij, zachtrose, ontsloot.…

Hele horden hoeren zijn - zo is gebleken, Zeer onlangs in Kopenhagen neergestreken, Om er met hun lichaam en hun charme, Mens en aarde verder op te warmen.…

Dat mensenrechtenschender Erdogan Ons polderland schuimbekkend en bezeten Fascisme en nazisme heeft verweten…. Daar lig ik ’s nachts niet één tel wakker van. Maar noem ons niet bananenrepubliek, Er zijn tenslotte grenzen aan kritiek.…

Kreten in de kelder een wit paard verschijnt zie nu ineens helder als het donker verdwijnt Geritsel in het wilgenbos uilen huilen overal glinstering in de ogen van de vos dauw breekt de lichtinval Gejoel van massa-mensen visoenen uit oude boeken dat ze dit verwensen - de menselijkheid vervloeken Stilte in de kelder vocht druipt van…

de vlinder en de bij zijn op de bloem van mijn hoop neergestreken en zonder het amper te weten hebben ze de stamper weten te bewegen en na haar zachtjes te hebben gepeld gezorgd voor een prachtig bloeiend bloemenveld…

Wit is de kleur van bevrijding Verlichtend op deze donkere dagen van wintertijd Beschermd door een engel, neergestreken in vlokjes op deze aarde Met de liefde nog zo intens Alsof zij nooit gebroken is…

Dansend door het leven Vind het leven goed Ben vrolijk van binnen Kijk uit naar wat komen gaat Heb geen ruimte voor depressies Of ravenzwarte gedachten Wil zo wel oud worden Zing een positief lied Huil tranen van geluk Heb veel sores overleefd Eigenlijk ben ik een winnaar Blijf niet steken in verlies De horizon is helder Als een mooie lichtinval…

Over het bij vlekken zongeplengde dak hangt de beuk zijn loof van dieper rood Raamkozijnen glimmen groen en vatten terracotta bloemenpotten daarin geraniën groeien van het esmeralden blad met doffe kring naar meekraplakken bloemen Op de dijkweide weidt zijn zwijnen een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde okarino speelt De klanken…

het oogt strak, doch de lijnen zijn star en het grauw verandert de ijzige stilte in een mortuarium waar de doden opgestapeld blijven hangen in de kou van zekerheid het zwijgen van de wind krijt het landschap in een zonderlinge rust, de getijdenstroom doorbreekt de nuances slechts tijdelijk en laat een blatende horde achter op het culturele…

Aan de buitenkant is de hand van mijn vader een polderland met riet en pluimgras blauw gezwollen beken en hier en daar, verstrooid, wat zonnebloemen. Aan de binnenkant is de hand van mijn vader een stafkaart met snelwegen en wandelpaden.…

De koningin in Zeeland neergestreken En dus wordt elke tegel, boom en struik De brievenbus en mijn oranje pruik Met spiegeltjes op narigheid bekeken Zo zegt men straks na afloop van het feest Tenminste niet dat zij er is gewéést.…

In Zwolle is hij onlangs neergestreken Een sperweruil, die zelden wordt gezien Hij bleef nog dagen zitten bovendien Terwijl talloze spotters naar hem keken Maar als ik zelf naar Zwolle was getogen Dan was de vogel uiteraard gevlogen…

Een steen, een stem, een lichtinval en wolken die wat regen gaan beloven; is dit het één, is dit het al dat mij 't geluk plots kan ontroven? Of moet ik verder kijken dan dit klein bestaan en naar de mensen die zoveel verloren?…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

verborgen achter lijkwades verklaren ze les amants elkaar de liefde intieme vreemden neergestreken op een verstild beeld patina op een oud verhaal niet zomaar een verhaal altijd meer geliefden zonder woorden…

in gedachten ben ik aan het strand en schrijf met mijn vingers jou naam in het zand dan komt een golf en spoelt het stuk jouw naam is weg maar niet uit mijn gedachten geen golf doet breken jouw naam die in mijn hart is neergestreken…

Polderland, raaiend gras Dotterbloemend glooiende oever Ruisend riet Waterkant lonkt naar mij Mysterieus watergekringel Luchtbellen vermoeden leven in dit nat Schrijvertjes schaatsen gedogen Onder dit oppervlak echter Vergalt de bittervoorn Stekelt de baars en wordt Amoebevormig bloedgezogen.…

ongeschreven wereld – ze ze raast over mij heen boeken leeg van letters het valt als een giftige droom op kleine plekken – werden ze gestold -- gegroeid in drang van zinnen neergestreken -- waarheen gelukkig niet ver weg maar doodmoe ……….…