Alle inzendingen over Pyjama

je rommelt wat in marges van nacht & noemt het dromen tot woorden het handschrift vormen van vader - die dood is dat je het eindelijk lezen kan & wakker wordt alsof clichés in pyjama ineens wel draagbaar zijn…

Wie is er niet wild van de nonchalante pyjama’s in zijde. De monochrome exemplaren In rijke kleuren, als diepblauw of smaragdgroen. Ideaal voor een zondagse brunch. De bloemenprints vind ik onweerstaanbaar. Draag ze casual met instappers of een flink paar hakken. Een oversized zonnebril op je neus voor dat kleine beetje Beyonce gevoel…

Jou zie ik niet met je pyjama in een bedje op de bank. Jou zie ik geen pillen slikken, of zo'n vieze doktersdrank. Nee, jou zie ik bloemen plukken. Buiten, in de zonneschijn. Hele armen voorjaarsbloemen. Nee, jij hoort niet ziek te zijn.…

Achter het bed begint de muur aan het zoeken van contact met de kozijnen van de wereld ik kom bij je in mijn nachtpyjama om de zielsgordijnen te sluiten betekenisvol ondanks verleden in mijn dromen vertolk jij liefde via jouw dimensie van tederheid vind ik de weg terug naar het alfabet op een maagdelijke bladzijde in stilte schrijf…

Morgenrood in oktober Ik nog met pyjama aan Ik wens me te verwarmen Aan je dij, je lid, je naam. Maar je bent niet meer mijn naaste Zoveel zeeen ver van hier Dus ik troost me met het vouwen van stapels werk en scheepjes van papier.…

nog altijd die beelden op het netvlies van het dehumaniseren van de mensheid stoffelijke overschotten in gestreepte pyjama's schuifelden doelloos rond hun ogen dof nog nooit waren bevrijders zo in shock, of toch omdat men zoveel gruwel niet behappen kon…

Ik twijfelde tot vlak voor carnaval: Zou ik als Rutte, Poetin of Obama, Als Dominique Strauss-Kahn in z’n pyjama, Als Bertie of boer Geert in overall? Ik ging tot slot in Mark Verheijen-kleren, Zo kon ik alles lekker declareren.…

dat ’t niemand opviel Haar spijt kwam aanstonds, daarna automutilatie eist als vampier, bloed ‘t Elke dag weer terugkerende thema dat haar alsmaar bloed wenen doet Haar pyjama zag als bloed zo rood ‘t bloed dat ze zelf had laten komen Nu bloed haar pijn een uitweg bood zou ‘t vaker uit haar armen stromen…

Mijn ouderwetse pyjama, is van superzacht flanel. Ik wil zo graag naar bed. Dag wereld, dag, vaarwel. Ik heb geen benen om op te staan. Mijn wereld is tot bed verworden. Oude kippen zijn al lang op stok. Morgenochtend pas kraait de haan. Ik rek me sloompjes uit en gaap. Zal ik nog wat zorgen maken? Nee! Ik draai me heerlijk om.…

Ik las laatst dat arbeiders in hun ondergoed slapen de burgers in pyjama en hoger slaapt men naakt. Ik wil vooruit - daarom slaap ik nu voortaan naakt! Maar ja ... kan ik nu eigenlijk nog wel in de wasbak pissen?…

Laat de woensdag nu maar komen haar jurk van dinsdag als pyjama Vandaag wordt het helder blauw Bij het douchen spoelt zij af de zonden van gisteren en haar goede en slechte daden Er zijn nieuwe in de maak maak je dus geen zorgen, eens wacht een eeuwigheid van tijd…

Ik ga naar boven, Mijn pyjama aan, Duizenden gedachten, Die maar niet weg gaan. Mijn lenzen uit, Ik stap in bed, Daar lig je dan, Zoekend op internet. Een goede quote, Die kan omschrijven, Hoe ik me voel, Zonder te overdrijven. De tranen in mijn ogen, Het is keihard, Maar ik heb gewoon, Een gebroken hart.…

Maar weet je ik heb vreselijke zin, je raadt vast wel waarin Ik kom uit de polder en ben een lekker ding En in mijn blauwe pyjama met beren Duik ik in bed bij mijn man al denkend wat moeten sommige mannen nog veel leren.…

‘s Ochtends heb ik moeite mijn bed uit te komen, ‘s avonds om er in te gaan. En iedere nacht moet ik minstens een keer plassen. Ik hou van mijn vrouw, we liggen lepeltje-lepeltje; van andere vrouwen droom ik nauwelijks meer. Schaamteloos draag ik pyjama’s en pantoffels, ook maak ik graag een kuiertje. Ik verheug me niet meer zo op feestdagen,…

Bij het vertrouwde kraken van de treden, nog in pyjama en op blote voeten, leek alles overnachts van kleur verschoten. De kamerplanten hadden nieuwe loten. Ik kon het bankstel in het licht begroeten. Nieuwsgierig liep ik verder naar beneden. Was ik de lamp vergeten uit te doen? Maar nee, daarvoor was alles veel te groen.…

Ik spreek het nachtelijk hart Aan en vernoem mijn slaap In de schotel van het gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende…

het dageind kust mij in haar roze abrikozenvel slaapwel geluiden trekken hun geruite pyjama aan gedaan met twinkeleren, culmineren toten trekken gekken een vogel schrijft een laatste letter in de lucht vlucht en geuren dampen dauw over 't avondgras slaapgas een rijmsnoer trekt de dichter toe moe.…

vader zei me eens: “het donkere verbergt wat het licht niet verdragen kan” de volgende nacht kwam hij stomdronken thuis zijn maag lag overhoop en zijn darmen in de knoop het toilet was getuige van zijn onbezonnen daad toen zei ik: “nu weet ik wat je gisteren bedoelde met het donkere en het licht” hij veegde zijn mond af trok zijn pyjama…

Op sloffen sleep je stof tot garen als een mat achter je aan voeten nooit geveegd de filosoof in jou ziet het als kant legt het wijd gespreid op een hemelbed vergeet je pyjama niet praat je hardop in jezelf maar die blijft hangen waar het hangt zwart wit gestreept in de halfdonkere kamer valt het zwart weg…

Er komt nooit onverwacht bezoek als ik ben opgetut wel, als ik in pyjama loop en sta mooi voor schut. Als ik opgemaakt 't dorp in ga kom ik niemand tegen ga ik snel in slobbertrui is 't dorp van bekenden vergeven. We willen altijd tip-top ogen dàn voelen we ons goed maar is 't niet de uitstraling die er veel meer toe doet?…

Je had een donkerrode pyjama aan met zwarte en witgrijze verticale streepjes. Ik dacht het beeld kwijt te zijn of toch ook weer niet.…

Zaterdagmorgen in pyjama Beneden in de keuken, Op elk bovenbeen een kind In liefde gekregen dat Mee smult van het nieuwe Disneyverhaal dat zo-even Met een hoorbare plof Op de deurmat was geland, En dat de kinderschaar Opgewekt de trap af had Laten rennen op weg naar Een nieuw verhaal, een nieuw Avontuur dat pap en mam zo grappig…

En telkens sta ik weer in pyjama voor het oude raam en controleer de auto's die in die jaren even voor het gewijde uur naar de kant van de weg zwenken en stoppen lijken mijn vader en moeder in zichzelf verzonken verbonden met iets dat groter is dan zij gedachten waar ze goed naar moeten luisteren die het waard zijn om telkens terug…

De oude man, het kind kan mee Mag wonen gaan in een kasteel Met uitzicht op zee en struweel Ze wennen er van lieverlee De kleding is er informeel Pyjama, kamerjas, oké Hij woont nu in de U.S.A Zijn kleindochter is een juweel Hij mist zijn blanke vriend, dat wel Sans Dieu maakte hij van haar naam Ze groeit als kool, slaapt lang en diep…

Daar zat hij, in de stoel bij het raam glazig kijkend, thee verliezend uit zijn rechtermondhoek, weet ik nog in lichtblauwe pyjama, als bevroren kan je me horen -knikje- kan je me zien knik.…

Het is gewoon weer dat fragment van in pyjama zitten schoongeschrobt door mama tandjes net gepoetst Paulus de boskabouter luisteren voor Eucalypta huiveren en hupsakee dan gauw naar bed zie je de draken op de muren vuurspuwend en schuimbekkend happend naar je kinderhoofd dat wegkruipt onder zware dekens waar is je teddyhond gebleven…

Vanavond treuzel ik niet Maar ga vliegensvlug naar bed Ik lig klaar, mijn pyjama aan Heb zijn stoel vast klaargezet Mijn vader gaat weer es vertellen Zomaar, uit zijn blote hoofd Maar dan wel op zo’n manier Dat je het werkelijk gelooft Hij tovert vreemde hoofdpersonen Draait een film in mijn kop En na een klein half uur Zegt hij: het…

Tandjes gepoetst, proper gewassen, Kousjes uit en pyjama aan. Mijn teddybeer zal op mij passen, Ik kan nu rustig slapen gaan.…

zijn tanden verloren mompelt hij aalmoes aan eenieder die hem wil horen het losgeld in mijn zak verschaft een schoon geweten zo kan ik rustig verder gaan met patatjes eten de zwerver is er weer, met plastic tassen de zwerver is er weer, nog steeds ongewassen waar is die swieb die met zijn saar en al zijn malle streken waar wij in pyjama…

tussen orde en overmacht Draag mij weg, ik wil hemels van pastel en grijs na mijn uitjes binnenskamers en op de gang geen systeemplafond Weer thuis, in het licht van mijn eigen ramen tussen de planten, het kastje en de muur van pijn dun behangen met angstdromen waarin ik niet wil ondersneeuwen hoe strak de banden ook knellen In pyjama…