Alle inzendingen over Regen Bergland Morgenzon

's Nachts regent het hard: rotsen en weiden blinken lang in de morgen.…

Meestal is de lucht hier gevuld met zinderend stof behalve wanneer er een westelijke zeewind waait dan kan de verte pijnlijk helder zijn de zon schijnt hier van kleur te veranderen met het wisselen van de jaargetijden en de toevallige regen ruikt naar mos en paddestoelen ik wandel veel door het rotsachtige bergland me verbazend over…

Dwalend over de hoogten gaat het lichaam zijn zwaarte vergeten; vaag herinnert het zich, dat in de spleten halverwege de top kleine roofvogels huizen en hoe de nesten zich vastklampen tegen de steilten; in het dal moeten de huizen staan en vreedzame dieren gaan grazend over de weiden. 'hoe lang zal de heugenis aan het dal nog kunnen…

Ik ben nog jong Ik moet nog rennen In de richting Van de wind Ik ben nog jong Ik moet verkennen Waar zich mijn geluk Bevindt Ik ben nog jong Ik moet nog wennen Aan de mens Voorbij het kind…

Zie de nachtvissers op zee, in de morgenzon de ochtend groeten.…

de hemelsluizen volledig open alles wordt kletsnat zelfs mijn slimme kater schrikt ,verdrinkt bijna , door al dat spoelend water wandelende mensen , schuilen vlug in een portaal of zetten het op een lopen, wippen vlug de winkel binnen om een paraplu te kopen de kinderen uit mijn buurt vinden dergelijk weer wel fijn met gummibotten…

In het stille gebed Van een vroege non Spreidt ze haar vleugels En vervliegt In het stralend licht Van de morgenzon…

in de morgenzon strijkt nu neer op een hoog blad van de teunisbloem de grootste zonaanbidder onder de vlinders en mijn lievelingskapel: het bont zandoogje…

(tanka) Berken op een rij glanzen in de morgenzon, ontvangen telkens een vluchtige penseelstreek: die pimpelmees kringelt rond.…

ik geef geen zier om het natuurlijk ontvouwen van vrouwen in de morgen medusa is er niks bij maar bij haar sterft zelfs de morgenzon die aan mijn zijde schijnend uit haar ogen herrijst…

Goudglanzend weerspiegelt de morgenzon zich in het water een moedereend zwemt lustig in het rond met zes donzige kleintjes in haar kielzog het is een heel gesnater daar zo in en op het water…

Ik waan me in het Ethiopische bergland. Genieten van koffie voelt als reizen, naar een stille oase binnen....onszelf.…

De dag overweldigt de wijd-open ramen met het morgenlichten der zee; berglanden, vloten, eilanden zonder namen, de kersentuinen van Jokohama stromen en sneeuwen voorbij ... ik voel mij gesterkt en tot reizen gereed; vermoeidheid en slaap zijn verwaaid als mist in de wind ... — waar gaat gij heen ?…

Het ruige bruine rund afkomstig uit woest heuvel- en bergland graast lustig met waakzame ogen op Nederlands of Vlaams heideveld onder het bedaarde eten danst losjes zijn geduchte kop waaraan twee lange kromme hoorns steeds naar de bosrand wijzen in dennen en sparren de verstild woorden vatten van dichte warrige wouden uit het verre stamland…

De morgenzon weerkaatst als licht in duizend druppels aan het raam gekleefd. Ik maak er toch geen foto van: het mooiste zal alweer voorbij zijn eer ik terug ben. Zo breekbaar is de tijd en wat intussen kan gebeuren als wij zoeken naar bestendigheid. Maar hebben wij nog aandacht voor die stille uren van de morgen?…

De zonaanbidders klagen het regent. De schaduw-mensen hoor je niet, 't maakt hen niet uit dat je nu een regengordijn ziet. Kinderen spelen binnen, want buiten worden ze nat, voorzien van t.v. boek of ipad hier en daar een p.c. worden ze niet nat. Vakantie in het regenwater, gewoon een buitje en toch: zit iedereen verscholen omdat het…

Vroege morgenzon wemelt in gouden schijfjes op het effen meer. "Koekoek," hoor ik steeds om me heen. Die roeper zien? Speurtocht zonder eind! In het madeliefjesveld ligt paardenbloempluis, verwaaid.…

heel even dacht ik iets te zijn een mens misschien maar ik sloot mijn ogen te vaak en werd een toevalligheid zoals een woord dat in het beloofde bergland naar beneden stort daar de illusie bemerkt; de mythe van het honinghart naïef bij elke boom en elke aalmoes van hoop gewuifd tot vaarwel tot niets in dat heel klein…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

een vogel vliegt gepaard klapwiekt haar schaduw naar de morgenzon ik volg van donker wit naar kleur en proef de ochtendgeur zij ontdekken de bekende stekken het avontuur dat leven heeft en hopelijk geeft…

Zwitserse koeien kuieren lustig grazend rond op bloeiende berghellingen zoek tussen 't hoge gras de allerbeste plantjes die weldra hun melk des te fijnere smaak geeft tot eer van kaasgeschiedenis pittige GRUYERE wentelt zich smeltend om in de proevende mond brengt langs tong en kiezen een door zon gerijpte geurende kruidentuin zoete…

Soms in het donker wordt ik wakker terwijl licht mijn wezen omarm Stoor me aan het daglicht het donker is wat mij raakt Ik kijk maar zie niets En weg is de kracht dan leef ik de dag Tot ik morgenzon weer zien mag…

Stel dat je korting kreeg op regen, dat je zegels kreeg op sneeuw dat je airmails kreeg op wind, dat je een staatslot kreeg op storm? Maar als het droog is, zijn we de nattigheid vergeten! Dus zijn zegels nutteloos! Sparen eveneens.…

Schoorvoetend keert het daglicht weer Verschijnsel dat geen twijfel leidt Morgenzon vroeger uit de veren De slaap niet echt gewreven uit het oog Het geeuwen hoorbaar tussen oude bomen nog niet op groeien voorbereid.…

Het licht van de morgenzon laat mij zien dat er meer wegen zijn die door mijn leven lopen. Je moet alleen open staan voor je dromen in het leven dan droom je zo een eind weg.…

Zou ik de morgenzon niet prijzen: goud en blank schijnt zij de grijze nevels van de heemlen heen en haar goudglans straalt alleen. Zou ik uwe lach niet prijzen, gouden, blank, schijnt zij de grijze nevels van mijn heemlen heen en haar glanzen zie 'k alleen.…

gaan er -naar gewoonte- dicht bij avond Gaan er open bij morgenzon het aanbreken ......van dag Een lach ontwapent me schater-klaterlach van de bakker die er het dagelijks witbrood ..........bakt.…

de rijm stijgt dampend uit de weidse velden dunne sluiers mist onder een flauwe morgenzon ze reiken naar het blauw van peilloze ilussies een beetje verblindt door het licht van een witte morgen die in alle kleuren verder gaat…

En buiten zag ik het eerste wonder vlak voor mij in de wei springen in de morgenzon.…

Het weer in Parijs, voelt aan dat de zon nu met schijnen volop zou misstaan!…