Alle inzendingen over Rotterdam-Noord Waaien Water Bomen

De lange Molenlaan geniet milde lichte schemer onder wijde hoge bogen van reusachtige platanen die opgewekt hun geur blazen over de huizen van Rotterdams weeldebuurt tot ze terug gestuwd wordt door vochtige vrijheidszuchten van de grote Bergse Plassen lover- en wateradem zorgen voor verlicht toeven en gezonde levenslust binnen…

Rotterdam voor dag en dauw. De bruggen zijn verlaten. De geldpaleizen gloren in het Noord-Atlantisch licht. Winst en verlies staan in de onbehouwen ziel gegrift van deze warse stad - alleen met wind en water. --------------------------------------------------- uit: 'Vermiste stad' (2004)…

Met knikkende knieën gingen z'er heen en leerden in Noord-Brabant meteen te tellen tot tien zoals nooit voordien. In Rotterdam klaagt men nu steen en Been.…

Als 'noord' beslist over 'zuid' dan krijg je democratie anno 66 politici die niet willen leren dat juist in een lange crisistijd spelen het allerbelangrijkst zijn!…

De Maas blijft doorstromen, het water gaat haar eigen gang keert een laag zelfbeeld om naar herwonnen kracht.. Ik zie trotse schippers en hun historische boten In de oude haven liggen, masten vol scheepstouw dragen een collectief lichtsnoer doen het erfgoed belichten, verenigd met Rotterdam..…

De Maas blijft doorstromen, het water gaat haar eigen gang keert een laag zelfbeeld om naar herwonnen kracht.. Ik zie trotse schippers en hun historische boten In de oude haven liggen, masten vol scheepstouw dragen een collectief lichtsnoer doen het erfgoed belichten, verenigd Rotterdam..…

Wedden dat de privé-tuinen en balkons van de Rotterdamse bestuurders en aanstuurders elke dag water krijgen! Kwestie van klimaat of 'n kwestie van mentaliteit?…

Te vroege lente de bomen en de vogels zijn het noorden kwijt…

Gedachten waaien over stille wateren Naar het verleden.…

Dat waaien, altijd dat waaien de bomen in onze tuin die heimwee hebben naar het bos de lente die in grauwe wolken over het lege landschap jaagt altijd naakt, altijd -------------------------------------- uit: 'Droom in blauwe regenjas', 2004.…

Voelde winden waaien tussen bomen en over buigend riet terwijl zon scheen op zinderende aarde met onrustig golvende spiegeling waar water bruiste tussen oevers bekleed met ondoordringbaar struikgewas.…

waai maar wind takken vliegen van de bomen zij breken eigen winterdromen ik zie ze vallen hun herfst is gestorven de oogst al lang geborgen zij knapten in gebreken de kou had hen geen nieuwe buigzaamheid gegeven waai maar wind en schift de bomen uit dood hout zal nooit meer de lente komen…

noord naar zuid daar voel ik je adem wanneer ik de stilte sluit…

sterren nog niet geboren boven zeeën, geblinddoekt wanneer de bomen van morgen waaien alsof de wereld, verlaten van onschuld zich neerlegt in monden van zondaars en als uit het water mijn adem weer zichtbaar wordt rood in een lichaam dat nooit werd geheeld neemt de wind de rivieren mee, mijn aders verschrompeld tot steen…

op, tegen de lente is niet alleen alles opgedroogd, maar komen de bomen ook weer in de knop!…

de maan zal blijven staren als ik niet meer zal zijn in duistere zwarte nachten is het gele licht niet mijn de wind zal blijven waaien door de bomen, over het gewas de krakende zwiepende takken vertellen hoe het eens bij mij was het water zal blijven vallen uit de donkere wolkenlucht het leven duurt maar even in gedachten waarvoor ik…

Men zegt wel eens "hoge bomen vangen veel wind" Ga ik er voor staan waai ik bijna omver Ga ik er achter staan waai ik bijna uit mijn schoenen mensen kunnen soms toch de meest onnozele spreekwoorden bedenken (met dank aan Eli het buurjongetje)…

Rotterdam-Europoort vallen de eersten bommen en de Verenigde Staten van Noord-Amerika kijken toe, omdat Nederland nog niet tot 2 kan tellen Deze kreet is een doordenkertje, een doemdenkertje maar ik droom niet meer omdat bij het wakker worden op wat een hele regenachtige zondag zal worden die smartelijke werkelijkheid mij opdrong Poetin…

Ik ben een weergod vol sadisme ik werp mijn water naar omlaag zie ik een feestje uit de hoogte dan draag ik hagel en ik plaag Ik waai de kersen uit de bomen ik kraak de bomen en het riet. En staan er bloemen op te komen dan doe ik dat liefst snel teniet.…

Veel winden doen water waaien slopen kust na kust in branding voor de duinen breken daar de rust verstoren gelijkmatige deining overspoelen ’t blanke strand.…

bomen waaien heen en weer de ekster stijkt zich zachtjes neer wachtend op een lekkere buit maar helaas de jongen vliegen nog niet uit.…

ZENNE'S ZWAANZICHT GEDICHT ZENNE: culinaire belevenis culturele betekenis historische bekentenis voor Rotterdam Waterstad voor Nederland en Turkije ZENNE: Turkije aan de Maas voor 't Wereldmuseum een wereldzaak van a tot z van adembenemend tot zinderend voor zuid, noord, oost en west ZENNE: echt in, echt open, echt uit het mooiste…

laat mij maar waaien de wind neemt me wel mee over land en over water op zijn lijnen door de lucht gewichtsloos tevreden in vogelvlucht…

de vrije wil van de aarde is het vloeien van water de vrije wil van het water is het waaien van wier de vrije wil van het wier is het glijden van vissen de vrije wil van de vissen is het licht in de lucht de vrije wil van het licht is de vreugde op aarde…

de stad, stel ik mij als dichter het "Toekomstplein van Rotterdam" als volgt voor: Toekomstplein van Rotterdam Een plein is pas een plein als 't een plein is met 'n fontein als je je handjes en je voetjes kan laten voelen zacht en zoetjes in schoon springend spetterend water meimerend over vroeger, heden en later als je met acceptabel…

hoge schuimgekopte golven razen razend naar de kust Ja dit is het ware leven in de ochtend of de nacht waaien, blazen om het even lekker hard en soms wat zacht in het oosten of het westen om de zuid of om de noord niets kan mijn humeur verpesten mijn stem wordt overal gehoord.…

Herfst De bomen roesten in het zachte zilv'ren licht dauw op de naalden. Afstand in stilte Geluid van water verder dan de horizon gebroken golven. Hondenweer Na hevig onweer verdwenen zelfs de katten maar de liefde bleef. Versmolten dagen Het jaar snelt voorbij weemoedige uitlopers waaien de uren om.…

Herinneringen vliegen ver waaien waaien over over zee naar wie kust en wie bemint. De hemel tussen lippen rood vermengt met blauw het water wiegt zich in slaap wordt wakker, wordt geboren in een andere werkelijkheid.…

Nooit meer Rotterdam. Mijn veilige haven is het niet gebleken. Nooit meer Rotterdam, met zijn zwaaiende platen zijn potlood en zijn zwaan. Nooit meer Rotterdam Ik laat me vrijwillig terugzakken in zee. Nooit meer Rotterdam De portal tot Europa is voor anderen.…

Zand leeft van waaien De bomen tonen van binnen de aarde het groen Aan zee drinkt land los schuim, een witte egel, hunkerend, stekelig.…