Alle inzendingen over SA

Mijn woorden en zinnen gaan niet voor een volle lach, niet voor een tranendal wellicht wel voor een herkenbaar gevoel. Wellicht ben ik een van die slome vogels, die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt, stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af. Wil ik alleen wonen in een duin die de zee remt kinderen en hazen verstopplaatsen…

sterfefen alle dy oorloogen ende dy doekoe its sa nowe ja sa nowe no play poempoe poempoe alstet by doekoe ende fielstet sa stang ende dy gaastet sa te spacen benstet dy den oke d tuge fan de riggle ikk denkstet dats nette sa dats nette sa weromme sekstet dy nette dyn crown ja dyn crown ende proberstt te komme ta de groun ta de groun weromme…

Mooi is muziek geluk vinden in een lied van je één twee drie hop - sa - sa - of we dansen de latijns - amerikaanse cha - cha - cha - met gestolde gedachten bevroren tranen scherven van stil verdriet dwalen door winterwouden in woordschalen vergaren poëzie vol hoop geurende bloesem…

O titelroas sa moai giel, wol dei omwuolje, net ofkuolje, yn myn tun sa n tsjep gehiel Titelroas do jowst mei ljocht, yn it betiide foarier, do makkest mei o sa blier, krij fan dy gjin nocht Titelroas ik jow omtinken oan dei, Els foarier wer opnei, Do bist in giele tekken, Gjin ien kin dit ferbrekke Vertaling NARCIS O narcis…

as in frou sa machtich yn syn ienfâld is har grutte sa ûnsjoch lykas in Rubens Ik seach har de skientme fan in soad en alle seine foarmen dat myn gefoelens stoarm har wylde hier meitsje my rûch en mei de spanning fan har blank sheet bliuwt myn tonge stean oan myn droege hoorn mei har djip glasje eagen…

Vertrapt, verstoten… In het hart geschoten. Weg moesten wij van deze plek, weg van huis… Nergens anders vonden wij een thuis. Een lange reis vol verlies en pijn… Waarom zouden ze zo boos op ons zijn? Ramen ingegooid en huizen vernield… Ik weet niet wat die bruinhemden bezield. Oproer en geweld… Is de partij alles wat nog telt? Afschuw…

Sa pause est au creux le plus sombre. Nul n’est plus à l’étroit que lui. L’été de longue clarté, il filera dans les ténèbres, par les persiennes de minuit. Il n’est pas d’yeux pour le tenir. Il crie, c’est toute sa présence. Un mince fusil va l’abattre. Tel est le cœur.…

De koe is groeiensmoe zij loeit zo droef op de veranda, de koe is moe zij draagt er twee - enculée de sa mère. De boer slaat flank, hij roemt haar boezeroen van vlees en wimpers. Donsoor trilt, neus snurkt roze rauw, zij weent en roept teloor in 't stille dal.…

Fiskerssin Sa sêft en blierread iezje ik op dy, skat, lit it wetter kringelje jow dy oan my bleat sjoch de salm springen hjir yn Moddergat Vislust Zo zacht en lichtrood aas ik op jou, schat kronkel water tot kringen geef je aan mij bloot zie de zalm springen hier in Moddergat…

Sa faek ha ik dy warskôge dy ûtlein hoe't it wurket, hoe't de minsken wêze kinne op dizze grutte wrâld. Dou sjochst my nou oan, dyn eagen wiet fan triennen, fylst dy sa machteleas op dizze grutte wrâld.…

hmmmja, sil sa wêze myn poëzy befettet leafde foar lijen úteinlik wol dat op stjerren ta – mar God – ik libje sa het ging niet over … ik ben de vrouw met de gele sjaal het rode waaihaar de zwarte beetle-cabriolet ik heb mijn hoed en zonnebril afgezet kijk hooghartig rond het is hier wat kaal een wesp verzuipt in mijn…

Ik voel me gevangen als een vlieg in een web. Het leven door toevalligheden laten afhangen, ambities die ik niet heb. Keuzes die ik niet wil maken. Op niemands tenen wil ik staan. Niets dat mij nog kan raken. In de menigte opgegaan. Het borrelt bij mij van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat. Maar ik kan geen nieuw leven beginnen…

En ik tink at it oan my leit, bin ik altiten skuldich, of nea, en no wit ik dat God gelyk hie doe’t ik my sa makke want der is mar ien sa as ik, like skuldich as alle oaren en like nei as ik mysels mar wêze kin.…

Frans Timmermans is snel op reis gegaan Hij moet de sjeik en zijn gevolg kalmeren Want Geert wist hen enorm te irriteren Daardoor gaat onze handel er straks aan Mark Rutte en de Shell zijn pas gerust Als hij elk achterwerk daar heeft gekust.…

Hij was een "Koene Ridder" De Rode Mantel Stofferig in de kou Wilde hij zijn lied zingen Ik hou van jou De “Duizendjarige Mijters” Ze bestonden nog niet Verborgen in een nis Lag een gehavende naakte ’s Ridders Sint’ sneed met zijn scherpe 'Zwaard Zijn eigenste "Mantel" in twee warme hoeven Samaritaans ontmoeten ontroeren…

de kat heeft voor ’t laatst geworpen en in de avondkrant staan nieuwe doden Lang had hij reden naar zijn land te lopen zijn kar te laden met wat hooi, maar na de winter komen ze de koeien halen heeft het geen zin meer om dit pad te volgen ----------------------------------------------------- uit: Gebaseerd op de documentaire: Paul dans sa…

foar myn tinken, ik wurd kjel fan alles wat ik nou wyt bygelyks wat ik wyt fan leafde dy’t net slagjen wol of stiloan verdwynt, sa mei in minske dochs net tinken?…

sliepe sil ik joun boppe dyn stêd ne te sjin bin ik oanwêzich ik dream mei yn dyn lea skriuw fersen yn dyn binnenst weachen fan leafde yn romte fan dyn bistean en sjuch troch in wale fan ferwachting of ik dei al sjuch it tsjuster is krekt sa opljeppend as ik sels Vertaling: slapen zal ik vanavond boven je stad ongezien ben ik…

Ljocht tusken beammen fan eartiids ferduste poëzy har yn it hear en fear yn e limoer fan ljocht bruts se iepen trochskinend yn e linen fan natûr fuotstapjend op e wyte wei sa sêft yn sjeandereach wher yn fûgels fleane ûnmerkber hast stil yn it tsjinljocht fan e joun vertaling Licht tussen bomen van vroeger verdrong poëzie…

een blonde fee kwam op mijn pad het was in ’t Fryske Grou in “Oer ’t Hout” waar eens per week op zondagavond de rondleiding de benen in beweging bracht ik was gepromoveerd tot gids ’t ken net gekoppeld aan sa ist mooi weer de avondzon keek toe blonde E.…

Sa, makkers, fris en opgeruimd, het glas aan uwe lippen! Die op zijn kamer koekeloert, En geestversnipp'rend dwaasheên snoert, drink' water als de kippen! Het pijpke dampt in monkelmond, En spreidt wellustig in het rond, studentikoze geuren! Die steeds aan perkamenten kluift, En perkamenten reuken snuift, krijgt perkamenten kleuren!…

twa blaue joggers rinnen mei harren koppen tsjin de hurde wyn lâns de iere Wetterskipdyk, de grize wolken yn 'e loft lizzen as een winterflues oer dit tsjokke, griene lân se sjoggen op harren horloazje, dat eltse fiif sekonden piepet, en se witten, oe sa krekt, hoefolle tiid ferlern is en foarby, sûnder dat se eat sjoen hawwen, fan de…

Het weefsel, waarin mensen rode draden zijn. De stoffen, die wij wisselen. De talen, die wij allen samen spreken. De goede gedachten, die alle mensen samen delen. Het goede, dat ook kwade mensen doen. Stoffen, talen en goedheid vormen het wonderweefsel dat alle mensen samenbindt. Vormen het liefdesweefsel dat G-d in stilte voor ons vlecht…

misschien wordt hij wel een chirurg één die zijn handen warmt voor hij hen legt op naakte huid daaronder zit wat verscholen dat moet er keurig uitgesneden op kweek gezet en beproefd of er enig kwaad in verschuilt Appel Dans Brieuc se trouve un biologiste avec des shorts, scalpel en main et puis couper un ver en morceaux comme preuve de sa…

Honger yn de penne ik sil ferhelje fan de honger yn de penne de kûgel dy't al útsjocht nei eigen hichtepunten at it each rekke wurdt troch wat sa op elkoar liket sjit er krúslings neist hear de gongslach it hert yn swarte inket rint de smoarge grienskyn de grûn skuort fergriemt kerrelierde wa harket nei Dútsers dy't it ljochte…

Rixt, ochearme, dou hast dyn bern ferlern yn in wylde stoarm, dy't raze oer it Amelân, mar wy koene neat sizze ta treast for dy, sa machteleas. Nou rinst eltse dei opnei, ferwyldere oer it sân, wy hearre dou syn namme roppen, lûd, sa't allinnich in mem dat kin, yn folstrekte iensumens, ach leave Rixt, ochearme, mem op it Amelân.…

de moanne skimert har sulveren ljocht bylâns de grize fearen fan de wyn, de wyn dy't hieltiid jaget en skuort oan de tûken yn de bosk dou hearst no gjin sweltjes mear, net mear it súvere lûd fan een geal dy't sjongt en slacht en sjongt, deun by de rûge, giele ekers ik wyt net wat ik sizze moat, dou sjochst sa dôf, hast blyn, dou wolst…

Stedske dame Sa kleve hjir de miggen oan jin skonken, leit it frommis op heupen nei it lân te sjen. In sinnebril falt út de útstrekte hân njonken de sleatten dy’t ik fan it ljeppen ken. Sy is wurch en har boarsten trilje oan de loften, de nippels ynsliten fan waar en stive wyn.…

Ik freegje my ôf: dy fjouwer lytse fûgels, soene dy nou, krekt as dou en ik, ja krekt sa harkjen nei dat heldere sjongen, nei dat boadskip fan alle tiden, dat sjongen fan dizze swarte rhapsode? Ik wyt it net… Vertaling/ Oersetting: De vroege zang van een merel, heeft mij wakker gemaakt, ’s morgens vroeg.…

Ik tankje God foar noch in hjerst Foar it sulveren lint yn myn hier Foar de fersliten skuon, de ôfdroegen jurken Foar in hânfol jiske fan it fjoer fan de leafde Foar de maitiid dy't no sa ûnberikber fier fuort is Foar de simmer dy't de earrebarre nei fiere lannen brocht Foar de siel dy't noch hieltyd net leauwe kin Dat de gloede fan joustermerken…