Alle inzendingen over Sentimenteel

Soms ben ik best wel erg sentimenteel, verlang ik plots naar de slapeloosheid van Bloem, "De Moeder de vrouw", de Vuurtijd verwoord door Nooteboom. Een klein smaldeel sonnetten brengt mij in hogere sferen. Ineens ben ik dan in de Dapperstraat, is poëzie een stoere verzetsdaad, wil ik Marsmans "Holland" uit mijn hoofd leren.…

ik ga wat huilen nou ja wat tranen waarvan ik niet weet waar ze vandaan komen op tv zeggen ze iets over het weer of over een verloren liefde of over aangespoelde dolfijnen of zelfs over meisjes uitgehuwelijkt in een godvergeten kamp wat ik niet wil zien terwijl ik luister naar bloed zweet en tranen en een beetje huil terwijl…

Rondom Kerst worden veel mensen sentimenteel, banden worden aangehaald. Ná de Kerst is álles weer als vanouds, wordt dan de tol betaald?!…

Wij eindigen zoals wij zijn begonnen: Kaal en onmondig en sentimenteel. Alles wat leeft keert weer naar de oude bronnen Van 't paradijs. En dan? Ach, weet ik veel.…

Chopin raakt altijd mijn hart als ik hem hoor, Lankmoedig als hij was prachtig zijn werk, Ootmoedig en nederig bij als zijn werk, Vooral zijn nocturnes zijn waard om gehoor Te geven, hij neemt je mee naar zijn wereld, Vol fantasieën en naar zijn sentimentele wereld.…

Duizendtallen oceanen Zijn in 't eindloos wereldmeer Van mijn bittre weemoedstranen Slechts een droppel en niets meer. Honderdduizend eksterogen Doen de zwerver minder smart, Dan het branden van mijn ogen, En het smachten van mijn hart. Tachtig uitgevaste leeuwen Om het leger der hijëen, Kunnen samen nooit zo schreeuwen, Als ik huil…

wekker en dan de huismoeder niet te vergeten, ja ze zullen het weten, zij zorgt voor Pa en de kleintjes voor haar dertigste krom haar leven is niet zo fijntjes als van die dames met hun satijnen lakens dit gedicht gaat de goede kant op nu de boer nog naar het land en moeder naar de keuken zo kan ik dit versje tenminste opleuken niet sentimenteel…

Net op momenten dat je lekker in je huid gaat voelen Treft ook de meest mooie sentimentele wezentjes, zo spijtig. Hard om oprecht te wezen, wees maar zeker Trots dik overboord werpen - niemand is er happig om - plichtsbesef. Dit gegeven de ganse wereld insturen, prioritair Weet beslist dat ik hier lotgenootjes heb.…

Soms weegt alles loodzwaar en dreig je te onder te gaan Heftig zo sentimenteel bestaan. Krijs dan een zo luid heftige neen, met mij niet gedaan Dat doe je eigen toch niet aan! Ik kroop door hete vuren voor ieder wel nooit voor mezelf Genoeg! En rot op. ............................... wat was ik maf.....…

Corona heeft geen liefdespijn co breekt met vid, wie vindt sars fijn en hongerhuid sentimenteel geen boulevardtroep in de mail Eet meer freud, groene komkommer bederft uw ogen niet te veel uw hond en kat zijn zonder zonden wij gaan ook driemaal daags van bail Anno Coronae…

Ik koester Jouw laatst gestuurde brief Een brief Waarin je afscheid neemt Niet lang En zonder sentimenteel te zijn Wijs jij Op een naderend einde Een einde Tussen jou en mij Natuurlijk vloeide er een traan Ontstond er een orgasme van pijn Maar ik begrijp waarom je moest gaan Waarom je niet meer bij mij kon zijn…

Zelfs niet aan twintig euro zakgeld meer kunnen happen Bovenop de heftige sentimentele harde klappen. Geleerd harde noten te kraken Dat zo doorzichtige banksysteem zal me wat maken. Geld nodig om gelukkig te zijn Schone schijn!…

Ik weet het wel, het is een cliché en meestal doe ik daar niet graag aan mee maar nu moet me toch iets van het hart vind me gerust sentimenteel, van mijn part: er ligt toch zoiets moois in het ledikant het is een wonder, het moet in de krant ik kan niet stoppen met ernaar te staren kijk naar de vingertjes, oogjes en de haren ja, het is een wolk…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

Sentimentele gedachten, spelen door mijn hoofd. Gebruik toch je verstand... het lijkt wel als verdoofd. Mijn hart is vol verlangen, 'k zie jouw ogen, voel jouw handen. Nee, geen verdriet, tranen vergiet ik niet. Een gevoel van weemoed, naar wat eens was... De tijd verglijdt, dit gevoel beheerst al mijn gedachten.…

Wacht, in het kader van de aanstaande avond werd ik gevraagd licht te dimmen in een zee van bloemenregen zonder gevaar, zonder gewaar tegenlicht te overwegen - sentimenteel pandoer volgt organiek mijn wielspin - dodenvleugels kort te wieken sterstof te doen opwaaien in catacomben van het heelal Zolang uniformerende schemer sluipt…

een onorthodox gedicht schrijven is een beroep doen op je fantasie alles wat oubollig is overboord gooien je te buiten gaan aan alles wat je voorheen zó vreemd leek mag er dan iets geks ontstaan dat jeukt en schrijnt dan kom je in de buurt raadpleeg bij twijfel een sentimentele gek één hij geeft je inspiratie of twee hij slaat…

jou of eigenlijk aan ons hoe we samen liepen in de kou hoe wij “plons” in de gracht vielen onze ogen waren teveel op die van elkaar gericht kletsnat waren we eenmaal op de kade wreef je rillend met je handen over je betoverend mooi gezicht maar dat was toen dingen die je nog eens over zou willen doen als je ouder wordt, word je sentimenteel…

Ze was ook sentimenteel : een appel weent onder suiker en kaneel. Dezelfde zakdoek droogde onze tranen van rozenwater en later van azijn. Herinneringen kiest men niet toch niet bewust maar liever dan de pijn en het schrijnende verdriet herinner ik me haar tanden die, na een te brede lach, onder de kast belandden.…

We kwamen elkaar weer tegen en lieten de lust zwaarder wegen dan een weg te vinden in de breuk van de onbeminden vrienden in verraad we zouden ieder naar de eigen bron maar één van ons begon van rode rozen, sterren en de zon te spreken, dus die sentimentele onzin werkte toch en we vonden elkaars lijven en ontdekten dus te laat dat we…

nu lach je om zo'n oude man als ik een oude man met malle dwaze wensen een sentimentele oude dwaas dat heb je met die oude mensen jij lacht je mooie tanden bloot in een onbevangen leven en ik denk bij iedere nieuwe dag, ben ik meer dan gisteren gaan beven jij geeuwt en slaapt je zorgen weg ik peins en ik kijk naar je gezicht en als je…

II Ach, wat blijft me uw afzijn kwellen! Scheiding, ach, een ijslijkheid . . . Doch – ik zal eens even schellen Om Katrijn, de linnenmeid. Diep in droefheid neergezeten, Schrei ik om de dood en ’t graf, - Kom, Katrijn, de kamer vegen! En veeg ook mijn tranen af! Scheiden is niet uit te houên Lachjens, lustjens gaan…

strand Ons zandkasteel met zijn robuuste toren werd weggeblazen door een drieste golf Zoals het schaap wordt gegeten door de wolf Geen mens leeft eeuwenlang, is uitverkoren Burchten tellen meer schietgaten dan kantelen Stormrammen beuken krachtig tegen de poort De tijd tikt genadeloos en verovert onverstoord En laat geen plaats aan ons, sentimentelen…

Ik schrijf je een brief zo af en toe niet meer zoals vroeger fanatiek droeg ik er gedichten in op alleen voor jou verschrikkelijk sentimenteel maar vooral erg veel dat viel jou allemaal ten deel of jij daar nou op zat te wachten dat deed er voor mij niet toe ik zat daar met kille nachten om mijn schouders heen ik voelde mij alleen…

Hartverslindend monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta…

haar contrasten vervat zintuiglijke poëzie van een stroming losse gedachten.. sentimenteel bekeken een beschrijvende kunst, van uitvergrote romantiek...…

Ze gaan gepaard met sentimentele verhalen over pijn en verlies. We koesteren ons in gevoelens van neergang, die tegelijk een geweldige voedingsbodem is voor het uitzichtloze. Wij schreeuwen moedeloos en trachten ons aan een strohalm vast te klampen. Het is net of we verdwalen in het donker, waar het licht niet meer zal opkomen.…

Door mijn nog zo groot verlangen, zijn deze sentimentele gedachten, in gang gezet. Ik zie mijn rimpelige handen, denk aan mijn grijze haar. Ach, ik moet maar tevreden blijven, we waren immers vijftig fijne jaren bij elkaar.…

Werd deze ochtend wakker de rijzende zon in mijn hart een sterrenhemel in mijn hoofd sentimentele vlinders in mijn buik dacht wat doe ik hier in het landschap ik ging die avond slapen de maan naast mijn hart dacht wat doe ik hier in bed in het hotel van de salon moralist lag in de nacht diep te slapen kon niet denken want ik…