Alle inzendingen over Sloopt

het maakt je kapot het sloopt je van binnen als je het gebruikt voel je daarna rot weetje als ik jou was zou ik er niet aan beginnen…

(Vrij naar M. Dudok de Wit) Een definitief afscheid zeer zeker een heengaan dat werkelijk immer beklijft Wat is toch de reden dat een jong leven, dat uit de knop geschoten, ontsproten weerwil ondervindt en ziek wordt? Ernstig, meedogenloos zonder eigen schuld, boos Altijd is er dat stille verlangen van nooit meer, steeds echter wordt…

Deze stilte klinkt oorverdovend Machteloos vullen mijn woorden de stilte Bijna roekeloos Jouw zwijgen sloopt me Ontlok geen fouten Mijn machteloosheid vormt geen smetteloos nieuw -En dat weet je! Het wapen werkt…

water polijst steen het ijs sloopt steile bergen de druppel holt uit dwaze moeders op een plein ze zullen overwinnen…

Liefde maakt me kapot Het sloopt me van binnen Ik kan niks Ik ben machteloos Liefde doet pijn…

Een Oranje-hater te Utrecht Kreeg een kater waartegen je U zegt Hij sloopte paleizen Om zichzelf te bewijzen Want 't bitter Oranje beviel hem maar slecht…

hangt op half zeven nu zomer zo sloopt en weer de bui heeft, zo'n slagregenachtige heb ik dat ding maar tot plu omgedoopt…

radeloos en bang vecht ik al zo lang eenzaam en verlaten te bang om over angsten te praten iedere dag en ieder uur sloopt het mij dooft 't mijn levensvuur…

Aan luiers kostten ze me een vermogen, ze knoeiden, vochten, sloopten heel de zaak, als dwarse pubers hebben ze ook vaak het bloed onder mijn nagels weggezogen. Nee, als toen mijn IQ niet was gedaald dan hadden ze de twintig niet gehaald.…

jij.. je sloopt me van binnen.. Als ik je wat wil vertellen, weet ik niet eens waar ik moet beginnen.. Je doet iets met me.. zo onverklaarbaar.. Als ze dit liefde noemen is het soms echt onuitstaanbaar. Jij die mijn gedachten doet afdwalen midden op de dag of in de heetste strijd van de nacht.…

Ze was "het meisje" volgens Helmuth Kohl, maar toonde wilskracht, sloopte oude muren. Als kanselier heeft zij beslist allure. Ik wist niet dat er zoveel in haar school. In Oslo bleek uit haar decolleté, dat zij méér sterke punten heeft; wel twee.…

Voor bruinkool sloopte men de zuurstoftank met grof geweld. Verduiveld! trilt Frau Merkel daarom als een espenblad?…

Wat was het vroeger fijn in de natuur We crosten, sloopten bomen, groeven kuilen We pisten, vingen vlinders om te ruilen We bliezen kikkers op en stookten vuur Nu kun je daar alleen nog maar van dromen Er staan nog meer verbodsborden dan bomen…

Kleine, dappere leeuwin, jij trotse Koningin Je sloopte lachend mijn onzekerheid en gaf mijn bestaan weer zin Je eerlijkheid, jouw recht door zee perfect gecombineerd met een karakter voor mij zo zoet als honing, kroonde je mij, zo enpassant, ook nog tot jouw Koning.…

Zwermen meeuwen witter dan wit Krijsend fel fitter dan fit En ik kijk En ik luister En ik ben bang En ik fluister Maar de wind vangt mijn stem Op haar vlucht als een rem Sloopt mijn gedachten aan wat was En nu snap ik alles pas Ik ben niets meer dan een zucht In jouw leven vol met lucht…

door muren vol weemoed barst ooit het geluk verscheurt jouw angst zichzelf aan flarden tot aan de grens van verdriet en vreugd waar tranen vloeien door elkaar heen zichzelf verweven in armen van troost mijn liefde gegeven die muren sloopt…

Het rimpelen van zinnen geregen door een naald krijgen eindelijk taille de uitvoering wordt bepaald De achterdocht geroken het slinkse iets geproefd in de geest vastgehaakt zodat uitleg niet behoeft Argwaan is geen illusie de afwerking kost tijd het zomen van het leven dat sloopt een mens geheid…

In vreemde ogen zie je meer Dan dat je altijd hoopte De ziekte die je sloopte De blikken doen zo zeer ’t is niet het afscheid dat zo’n pijn doet maar het besef al van tevoren dat je hen in de toekomst niet zult horen en niet hun dagelijkse groet hoe kun je nu dan nog genieten die wetenschap vast in je hoofd lamgeslagen en verdoofd van…

Elke dag weer alleen Geen soulmate Geen familie En geen vriendin Altijd maar alleen Helemaal niemand om mij heen Niemand die me troost Een gevoel dat me dagelijks sloopt Wanneer komt die persoon Wanneer komt die vrouw waar ik telkens van droom Ik vervolg mijn weg Hopelijk naar een betere plek…

je kent mijn woord het spreekt soms lieg ik even om de waarheid te bewegen niet zo hard voor jou te zijn je hebt mij bloemen laten zien een stil boeket van pijn geleden door de ziekte die je sloopt je ogen vragen wie ik ben mijn hand voor jou achter mijn rug gebroken rozen de kleuren heb ik zelf ook niet…

Herken je die muur waar je keer op keer tegenaan loopt, die je intens moe maakt en je helemaal sloopt. Het vastlopen in je eigen brein, het niet echt leven maar er gewoon zijn. Een oplossing die er niet lijkt te zijn, maar die er wel is, al is ie klein.…

vonken omdat er te weinig spanning was om warmte te geven aan nieuw creatief leven ik heb uit duister het diepste zwart gehaald alleen haar subtiel witte hand kon zij mij bieden wij hebben schepping overgedaan hoogspanning scheurde de hemel open elementen vonkten hun regenbogen jouw bliksem weerlichtte in het graf dat wij sloopten…

de ivoren toren wankelt gepeupel slaat zijn slag verwarring sloopt brandschattend heilige huizen de havikscherpe blik fixeert genadeloos de wrijving in de orde talenten voor de bijl bagger rotzooi waardeloos zijn ivorentorenhoog cliché voor alles dat niet past in arrogante beelden van het aantal en de macht angst doet grote bekken…

Wat als de nacht je zodanig sloopt je vurig het licht van de dag wenst Wat als je in de morgen breekt hopend op de rust van de avondzon Jezelf door de middag heen slaat Wensend op de stilte van de maan En je in de avond op zoek gaat Naar het vroege ochtendlicht Wat als je `s nachts niet kan slapen Met de gedachte aan een nieuwe dag…

misschien vind ik het morgen hoe vaak werd dat gehoopt het is het eeuwig morgen dat mij van binnen sloopt ook gisteren was eens morgen dat geldt ook voor vandaag en morgen is misschien dus blijft het nog de vraag ik kan en wil niet twijfelen hoe moeilijk het ook is na al die vorige morgens toen ging het ook steeds mis toch blijf ik…

Je moet nu wel gelukkig zijn Een heel jaar zonder mij Je leven terug Gezonde rust En bovenal weer vrij Misschien lukt het gescheiden wel Samen maakten we er niks van Ik haat je niet Wens je geluk Je weet dat ik dat kan En ik, ik raap de scherven op Recht de rug maar weer Met werken aan een nieuwe start Het sloopt me Keer op keer…

wat men mist in dit land zijn de poorten naar voorbije tijden in eeuwige ruïnes onafgebroken tekens voor onze nederigheid het besef dat vóór ons reeds van alles werd en was gebruikswaarde is voorwaarde voor het voortbestaan van bouwsels als kastelen men sloopt geschiedenis als voorbije onwaar hooguit is er restauratie tot iets wat nooit…

Over de verre heuvels zal hij komen en de maan rust in haar ogen in een nacht die muren sloopt. Met taal en tekens blijft hij zegt ze, een man die vreemd is in afstandswoorden.…

Toont in den zoomer trots uw blooten bast Waar twintig liter Heineken in past Spuwt geel en groenen fluimen op den vloer En scheldt de spelersvrouwen uit voor hoer Verheugt u in wat Jahweh heeft verbooden En maakt den Amsterdammers uit voor jooden En heeft uw voetbalploeg weer geen succes Dan zwaait u gans vervaerlijk met uw mes U sloopt…

Socrates sloopt naar Agora Speelt elenchus apiora Preekt vragen als geloof Defineert een filosoof Vooraf zijn helden gekken Wijzend door bestaande hekken Idolaat in avontuur Borst beklemd op dodenkuur Gewoon is de duivel van de logica Woordelijke vorm bij esthetica Volgers zingen hun geweten Het is moeilijk niet te weten Ik schop Nietzsche…