Alle inzendingen over Smeltkroes

ik heb de geluiden uitgeplozen die de wind waait in tal van kleine hozen de werveling van hoge tonen komt nooit uit het ruizelen van grote bomen zij dekken alles toe met een groene plasticiteit beletten ons openheid lief en empathisch trekken ambachtelijke sporen hun melodieën door de smeltkroes van het leven daar waar de…

door, zwart en wit in een mondiaal decor en elke tik de wereld verder draagt, de pragmatika van regelmaat in het tijdsbeeld met haar uitgesleten treden, spiegelt zich naar verbeelding op een denkbeeldige trap, geplaveid door lijden en gebeden, verandert alleen de kleur van het raderwerk, bestaat er meer tussen zwart en wit in de smeltkroes…

Dikke mist domineert de ochtendtuin die dichten doet, dichterbij de duinen en in de smeltkroes van emoties slaapt de dood nog steeds in duisternis luisteren de doden steeds opnieuw naar het fluisteren van de nacht.…

praten is moeilijker dan zwijgen onze woorden duiken onder in een smeltkroes zijn niet langer van elkaar te onderscheiden geruisloos pakken we het dode verleden in vullen we kleurloze koffers met bittere bagage sluiten ze voorgoed in vergeefsheid…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

verlangens gesmeed in smeltkroes van ziel fragmenten tastend in naaktheid kwetsbaar in vervoering kalm werd zij geboren in elkaar dringend op aarde waarin zij weerklonk in onverstaanbare stemmen pleisterplaats van tederheid waarin de hemel haar doorzichtbaar neerschrijft in de avond van feest oneindig bespeelbaar…

Handen toetsen zachtjes noten vingervlugge romantiek virtuoos kruiden de klanken de ganse kamer met muziek Ragfijn trillen alle snaren geen notie meer van tijd ratatouille van gevoelens om wie ik de meester zo benijd Gedachten zweven plots in broosheid tranen paar'len in het licht diepe smeltkroes van emoties de hemel leek nog nooit zo…

met neergeslagen wimpers bewaar je het afscheid onder je lijfgewaad en ik een beetje lucht blauw, breek in de wind je voedt me met gebarsten kruiken waaruit vogels nog gulzig de ochtend dronken badend in voorbij stromende ogentroost en op mijn jurk kruipt je tong weg naar woorden de smeltkroes in mijn schoot je…

Een smeltkroes van geuren, het lijkt wel een droom. Oncidiums met lieve dansende bloemen. Dendrobiums in alle kleuren van de regenboog. Witte catlleyas, waar bijen omheen zoemen. Mijn orchideeën, een lust voor het oog. Maar dan, alsof niets meer telt, verdwijnt mijn lach voor een traan. De tuin lijkt op een slagveld, Stomme leguaan.…

Melkweg rondeborstige planeten ontwikkelingskracht, magnetische velden, grote beer en kleine beer sterrenstelsel in winterrust kernfusie in mistbanken winterslaap die wakker wordt smeltkroes van graven beginnen te praten straalstromen van geluk ieder opgelucht zielsverwanten die opstijgen heelal verblijven lichtflitsen duisternis…

Gedachten dansen door mijn hoofd Honderdduizend flarden Zoveel en zo vaak dat het me verwarde Mooie denkbeelden en slechte dwalen in mijn brein Wat een drukte wat een warboel Zou dat moeten zijn Smeltkroes van ideeën Borrelen de hele dag S'nachts is het rustig als ik slapen mag Beelden in mijn droom, bizarre fantasieën Geesten…

Mijn atelier vormt de tempel waarin de muze woont Mijn tekentafel als altaar waar ik jou mijn ziel verbeeld Voorbij het mogelijk waarneembare der zintuigen De plek waar alleen nog rust, liefde en inspiratie geldt gelegen in de binnenstad waar de haven zijn verbrande schepen telt In een smeltkroes van culturen en waar de honger…

snauwen de lange zinnen weet hij in te houden zijn aandacht is vereist voor het verkeer voorin is het gebleven bij het oude hier klinkt de taal van thuis en van weleer men zegt: de tijd van toen komt nimmermeer en klaagt over de prijzen en de koude de taal centraal is kleurrijk of gebroken een klankenbal, een vreemde woordenbrij een smeltkroes…

ik heb de jaren voorbij zien gaan in jouw smeltkroes van edele metalen en nog glinstert filigraan haar bijna eeuwige jeugd om te ontsnappen aan de vrijwel alles overheersende zwaartekrachtboog schitterend hebben de diverse smeltpunten de puurheid laten zien op het toppunt van hun verschijnen in eigen kleurlijnen daar waar…

De wereld is een smeltkroes van cultuur ieder heeft zijn eigen zegen Gemaakt in een perfecte architectuur werd ons bestaan vorm gegeven Iedere gemeenschap staat op zichzelf maar zijn wij niet allen gelijken Als je goed kijkt, zie je het vanzelf dat we allemaal niet veel afwijken Maar de mens is verdeeld in kleuren en geloven Menigeen heeft…

Tot in de morgen verleiden wij elkaar in schijn,pleisters op de wonden gehecht door alle pijn, in die scheiding voelen we ons geborgen, in de smeltkroes van een fris gecomponeerde oceaan krijgt die schijn slechts een andere naam.…

Cultuur luider slaat, z'n zinnen te herhalen, smeltkroes van de macht. Waar hoop nog huilen mag, schoonheid naar ontvreemding, brak de lente uit. Ongeschreven taal, zonder de bewoordingen klinkt stilte magistraal.…

van de wind opent glimlach donkere ogen met een heldere herkenningsblik traditioneel zijn woorden al geteld maar met het lichte loken komt er weer spanning in het veld cultuurgebaren wijzen wegen die voor mij onzichtbaar zijn voel handen wringen in verlatingspijn toch delen we de sfeer de drukte en het geroezemoes van leven in de smeltkroes…

clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd op uit het wervelend gewemel geurgalmen brachten mij in roes en baadden mij in zoemgeluiden ik wentelde mij in die smeltkroes…

maan en maat vol is het seizoen gerijpt en de uren gunstig staan, werk ik een aan een nieuwe symfonie, een universele ouverture, waarin iedereen wordt beloont in de speling van haar natuur de symptomen onderhoudt, compositie uit het slotstuk in mijn repertoire, ontsproten uit melancholie en de mythen van de 'coleur locale', smeltkroes…

Ik puzzel van links naar rechts, van rood naar groen Ik tover in mijn hoofd, ik kan een voorstel doen Ik denk niet na, al is het nog zo vroeg Levenloze dingen zijn niet genoeg Smeed mijn plannen in de smeltkroes Totdat alles draait voor mijn ogen, ga ik in een roes Neemt het gif de overhand Op de tast voel ik, haal mijn kop uit…

Een stad die niet alleen het vrije denken dient, maar een smeltkroes wil zijn van ras, godsdienst en identiteit. Amsterdam is ten lange leste een toeristische trekpleister anders dan gewoon. Historie vindt hier nieuwe waarden; behoudt principes binnen de grenzen van een modern vertoon.…

geprangd tussen oceanen en Evita’s tranen uitgestrekt gerekt slingert je land je lief langs de rand van een continent zo zwanger van tragiek in die smeltkroes van smeulende strijd stromen je woorden als linkse lava strooien in wonden van de kolkende massa de kiemen van Hoop de kracht van Geloof met die oer-natuurkracht maar dan lipzacht…

met wisselend zicht op glanzende kasseien waar culturen raken in samen eigen talen maken gezegende grond die ooit stond voor broederschap en vrijheid waarvan de klank teloor ging in elkaar niet meer verstaan proef het bittere zout van strijd tussen arm en rijk nog zonder confrontatie zo lang de bas het schemer strijkt roer deze smeltkroes…

werd aan de horizon een stip Waar pelgrimvaders zich wilden bevrijden van britse dwang die hen 't geloof bestal daar zet eleutheria voet aan wal der vrije sleutelstad van rembrandts leyden Van founding fathers werden woorden daden maar in twee-en-een-halve eeuw tot nu heeft bloed gevloeid onnodig wreed en cru in wat de grootste smeltkroes…

Er ontstaat een band van tijd tussen de schoonheid en alle individuen die mij voorafgingen in de smeltkroes van de eenzaamheid.…

ontsproten, madeliefjes en sombere vergeet-mij-nietjes krioelen als jonge vaarsen voor ‘t eerst in vrije veld door de verse aarde kuieren het dak van zon en maan; vandaag slechts licht gesluierd laat de meeuwen dansen en ganzen door het luchtruim in een grote V van moedeloos geeuwen het gangpad der eeuwigheid wacht met traag vertrouwen tot de smeltkroes…

onmiskenbaar maar het rommelde en barstte uit zijn voegen door technische nieuwtjes en de opkomst van de media reizen en algemene ontwikkeling ook religie bleek een fopspeen voor de grote massa die de inhoud niet meer slikte een geweldige tijd op elk gebied waarbij persoonlijke vrijheid ruimte gaf voor creatie en ontwikkeling juist in deze smeltkroes…

lijken in afrekeningen uitrazen Zij geven patronen aan ons snedig repliek Wij zeggen slechts: "Blijf ons verbazen" En indien ik tot zondebok word In hun woestijn waar alles schraal is en verdord Zie ik als in een roes de hemel aan mij verschijnen En alle fata morganas in een smeltkroes…

Op de dag van de Constitutionele Vergadering Van het Europese Parlement in Brussels filiaal Was ik in Straatsburg, Strasbourg, Strassburg Waar talen vloeiend in elkander stromen Het Frans, Duits, Engels en ook het Nederlands En ik de smeltkroes van de wereld tegenkwam Veelal zoeken ze elkander nog op en groeperen De Aziaten, de Afrikaanders…