Netgedichten

netgedicht (nr. 27.908):

Slechts een andere naam

Is de concertzaal dicht
dan speel ik jouw sonaten
weet mij even toegelaten in
een afgewogen muzikaal evenwicht
waar de klanken zich gaan splitsen
in een nooit gespeelde noot
hoor ik jou weer aan, ontbloot
door verplichte akkoorden en
alle goed bedoelde woorden
voel ik mij weer verlaten.
Tot in de morgen verleiden
wij elkaar in schijn,pleisters
op de wonden gehecht door alle
pijn, in die scheiding voelen we
ons geborgen, in de smeltkroes van
een fris gecomponeerde oceaan
krijgt die schijn slechts
een andere naam.