Alle inzendingen over Strijkstok

Zinnelijk haar mond haar ogen half gesloten haar strijkstok haar hand Zubin Mehta dirigeert zij een en al vervoering…

een cello zingt zacht... zijn muziek beroert met kracht en tussen alles door gevoelig in het oor dat luistert naar vandaag ik bied graag mijn centen aan want het wil gaan in opgeheven handen ruist het leven vol verdriet geen mens die naar iets anders ziet wil in zijn kwaad verlangen spreken goed bekeken komt het daar vandaan waar zijn…

aan de strijkstok van viooltjes hangt niks hij strijkt slechts de kleuren uit…

er is een heks gehuurd uit een vergeten macht zij zwaait de bezem in een kippig hoederhok met kracht natuurlijk dik betaald zoals dat tegenwoordig onderhands geregeld wordt want niemand kent het ware woord maar als vrijwilliger heb je soms spijt dat aan de strijkstok van een andere site jouw inspanning blijft hangen zij veegt de paden…

Om strijkstok- en harp- snaren trillen de zielen -- van de luisteraars.…

Laatst zei me een dame op Spangen: Wat ze voor zo'n uitstrijkje vangen Dat is toch te zot Je schrikt je echt rot Wat er aan de strijkstok blijft hangen…

Ik steun de Foster Parents volgens plan, Want al blijft van mijn geld dat zij ontvangen De helft ook aan hun eigen strijkstok hangen Voor mij wordt het er enkel beter van: Ik heb niet slechts een kind geadopteerd, Maar ook degene die mijn gift beheert.…

Dat het podium kraakte ik mijn chanson zong jij van concentratie gebogen me aankeek uit een hoekje van je ogen impromptu dat je maakte Dat blijft als ochtendgloren duisternis van de nacht en de regen samen onder een paraplu De zachtheid van de paardenharen strijkstok over de snaren…

Ik heb een strijkstok altijd met wat anders geassociceerd. Toch verbaast het mij dat electronicaproducenten sjoemelen met onze kostbare centen en er zo miljoenen wordt geincasseerd.…

Herhaaldelijk klonk het uit Coen zijn mond: “We moeten hier de strijkstok maar vergeten. Integer laten we aan ieder weten: De Stichting Alpe d’HuZes is kerngezond.” (“Maar als er dan een manager moet komen, Vind ik drie ton toch lekker meegenomen”).…

als hij de strijkstok teder over de snaren laat gaan bezorgt het timbre mij kippenvel hier in de klankkast worden trillingen gevangen van het zuiverste verlangen probeer het maar met een cd van de grote Casals wellicht geeft het weer wat ik beschrijf in dit simpele versje van vergankelijkheid…

de snaar die ik deed trillen bepaalde niet de klank het was mijn vinger die jou golfde in de toonsoort van mijn hand de strijkstok was geruwd op maximaal vibreren maar in de klankkast vond jouw melodie nog ruimte voor een nieuw proberen ik leg de bladmuziek apart in samen dromen laten wij muziek direct uit onze harten…

Vijf vingers in verbondenheid vier snaren liefdevol omarmt De strijkstok hemelwaarts Ogen die sluiten zinnestrelend is je spel Met fluweelzachte tonen die m'n geest en hart verwarmt voelt het als een deken over m'n naakte vel…

je trilt terwijl ik zacht doch vastbesloten het ritme trommel op de achtergrond vingers kennen al de grepen voordat de strijkstok in vibreren aan de snaren komt je eerste aanzet zo subtiel bepaalt de melodie ik stok en pauken iets omfloerst de finale graag nog even niet…

mijn onzekerheid streek jij trilde al blijheid bij het eerste touche vormde langzaam klanken vulde ze met volheid door een krachtige resonans pas later kwamen de hoge tonen in een esoterisch genieten alsof in onze muziek met zijn dialoog zonder woorden liefde opnieuw werd geboren wij hebben de melodie van sterren gespeeld en het…

ik dicht het lied van de stilte met klanken van niet gekende ritmische noten gedragen door wijdse nevelbanken en zo hemels onverdroten een zonnestraal doorkruist deze vochtige vlagen als een strijkstok door licht gedragen dan hoor ik slechts in het aanschijn van de dampige kilte dit unieke lied over het wezen van de stilte…

sierlijk danst de strijkstok over de snaren de anderen strijken volgzaam niet tegen de haren klinkt er een stem van uit de hemel die je beroert imposant hoe de violist de zanger langzaam vloert zwieren ze innig op de maat van de muziek samen één genietend van de akoestiek geïnspireerd door *~ Josh Groban 'Mi Mancherai…

En vervolgens op hark viool gespeeld, met zaag als strijkstok. Een liedje. ------------------------------------ uit: 'De gedichten', 1998.…

handen zijn geopend palmen naar boven hulpbehoevend de ogen een vragend gezicht richt zich naar het licht van de camera’s het shot is hot gaat de wereld door voor tal van goede doelen giften worden afgeroomd de strijkstok is al vijftien keer gekloond winsten opgestreken het promoteam zal verder gaan zelfhulp blijft altijd bestaan…

Als de bank niet lekker meer zit, niet lekker meer staat, je ineens denkt, ‘k weet niet waar dit ‘zit’ geval over gaat, heeft het kleine financiële gevolgen om de bank te vervangen, maar hoeveel zal er aan de strijkstok zal blijven hangen, als de bank weer met ’t geld belegd en pint, wie er dan nog lekker zit en uiteindelijk wint?…

De bittere genoegens van angst klinken als de laatste noot een symfonie van donker leven maakt je ruimte meer dan groot Kon ik maar de stiltes bespelen de zwijgzame tonen van je hart zou ik de wereld kunnen betreden waarin je jezelf zo tergend tart Ik zou een strijkstok laten dansen over de snaren van je borst met tederzachte strelen…

Die gulle lach op allebei zijn wangen: “Wat blijft er weer veel aan mijn strijkstok hangen”.…

Tegen het verweerde hek stond de eenzame violist ik zag hoe hij behoedzaam de strijkstok op de snaren lei ging eerst met de stilte in gesprek zette aan en hield weer in liet met gemak de snaren trillen zong daarbij een idyllisch lied had het node gemist en met applausgebaren en een glimlach wierp ik een muntstuk in de aftandse vioolkist…

hij leerde mij Lodeizen lezen in het licht van zijn bestaan zijn de helden gek of de gek een held de stenen van de straat om te flaneren in stemmig zwart om dan weer dankzij of voor toekomstig statiegeld bellettrie te gaan oreren geen strijkstok glijdend als Lodeizen maar als een pronte contrabas die in je oren likt nu ik hier…

ik zag tonen van de kleine melodie al komen in je ogen vingers speelden met akkoorden door het strelen over huid in het teder raken lieten zij heel lief het warme voelen ontwaken jij lachte in het lichte klateren van hoge tonen wist mijn illuster bedoelen maar ook de eerste viool kent de strelende pijn van onderdanig aan de strijkstok…

wat in gedachten verzonken luisterend naar de muziek voel ik, hoe in trillingen van de strijkstok op de snaren de stem van de viool melancholisch of frivool een sprei van innige klanken kan leggen over het publiek het zijn de handen vol passie gedreven die het timbre in het hart laten komen gelijk in vogelbomen tonen zich zetten tussen…

Van mij zal men toch echt geen centen vangen Dat geld verdwijnt in de verkeerde zakken van schobbejakken in hun snelle pakken Dat heet zo mooi: verstrengelde belangen Dus stort maar niet op giro 555 want zoveel ribben heeft u niet in ’t lijf…

Zij heeft een snor speelt tweede viool al is het niet in Wenen huilen is er niet bij behalve na het vallen over het vele geld uit Oliesthan: het dorp waar zij vandaan komt pompt papalie veel poen vooral ‘s nacht hangt alles aan de strijkstok en wordt er gezwommen in walsen haar hart is verpand aan Johan Strauss en Andre Rieu…

zij streek muziek maar snaren ontstemden de noten klankkast en strijkstok kraakten ongelezen bladmuziek vaak hebben wij van haar weergaloos subtiele touche genoten maar nu was er geen moment suprême in droevige dissonant geen plezier een symfonie van verfrommeld papier zij heeft zich hernomen in een gepassioneerde prelude…

Hij slaat de maat met zijn strijkstok oefent de meisjes van zijn zangschool schrijft gehaast een lofzang voor het huis dat staat als hij verdwenen is.…