Alle inzendingen over Tijd voor elkaar

Gebeurtenis en tijd door elkaar Nu eens veraf, dan dichtbij Niets op een rij Alles door elkaar Almaar...…

Door tijd uit elkaar gescheurd, het verdriet dat met iedere seconde wegebt uit de niet zo eeuwige schreeuw om liefde.…

Stroop zijn de dagen, uren, minuten, seconden, zij glijden moeizaam In mijn lichaam Zij is weg Kon ik maar het Suikergoed oppakken En zo het verleden herschikken Zij is weg Ik hamer met gedachten De tijd in elkaar, maar Zij is weg…

we verankeren ons schip slechts voor korte tijd dragen elkaar door de slaperige mist zie onze gezichten omhoog zwerven naar de wolken we omarmen de sterfelijkheid als het beste gedicht…

Haar leeftijd, start van haar winterreis nadat herfstdagen voorbij vlogen een zucht in de tijd. Haar lentewereld een te kort seizoen raakte verloren in zomerleven. Tijden in elkaar vloeiend meanderden tot het NU. Gebundeld verleden verpakt in dat hoopje heden. Tijd flirt met het leven.…

het rauwe geschors van het mes rond de appel - zij luistert naar vo met zijn oogappel chilt vo de namiddag rond - niet één twistappel de wangen van zijn oogappel - pratende schillen nanoen op het hof - een appeltje tijd voor elkaar…

De te grote afstand en de lange tijd van elkaar niet zien. Jij hier en hij in dat verre land. Jullie hebben 't geprobeerd. De liefde was er wel voor elkaar, maar door allerlei omstandigheden werd 't toch te zwaar. Voorlopig nog geen vooruitzicht om bij elkaar te kunnen zijn. Dit konden jullie niet aan. Het deed teveel pijn.…

dat ieder elkaar mag blijven zien horen ook en begrijpen zal bij het doen en laten dat ook zonder woorden iedereen houvast mag hebben door er voor elkaar te zijn dat aandacht en tijd voor elkaar de kersttijd en het nieuwe jaar bij en voor eenieder mag brengen dat ieder zo zichzelf en de ander of je nu jonger bent of ouder betekenis…

aangekomen aan de rand van het stille leven kijken we ontroerd naar de dans van de spreeuwen in de schemering opgetild uit onaanzienlijkheid waaiert de zwerm uiteen verdicht om dan weer open te vouwen bestaan in geleende tijd vanwege elkaar in de stilte schuilen we boten varen aan ons voorbij wie zal ons in verlatenheid kennen onze…

Streven naar meedogenloos geluk en nauwelijks tijd voor elkaar. Ach waarom ook, onder druk wordt alles vloeibaar.…

Neem dan toch even de tijd, om elkaar eens vast te houden. Anders raak je misschien kwijt, wat jullie samen ooit opbouwden. Een zoentje lief en zacht, zelfs een knuffel duurt maar even. Maar het geeft je zoveel kracht, om weer door te gaan met leven.…

De jaren, de uren samen konden niet lang genoeg duren de momenten waarin wij wanneer we thee dronken het verdriet met vreugde weg klonken... alles wat maar te drinken was: thee met een vleugje van vervlogen dromen konden we dichterbij elkaar komen.…

Vrede op deze aarde niet alleen deze tijd, laat elkaar in de waarde en raak jezelf niet kwijt. Het leven is te kostbaar om aan voorbij te gaan. De mens is te belangrijk om in de kou te laten staan. Je kan menigeen ontdooien met de warmte uit je hart. Zolang je maar open bent, al klinkt de waarheid hard.…

op elkaar zal kunnen bouwen…

vriendschap is het wat ik van jou verlang maar wat tevens zo moeilijk is te realiseren we kennen elkaar al zo lang dat we beiden niet durven te investeren vrienden waren we, maar ook partners en minnaars nu al tijden uit elkaar, en veel is er gebeurd onze liefde die uitging als een kaars heeft ons denken gekleurd maar we waren altijd vrienden…

mijden elkaars ogen bang daarin te zien wat ons hart niet wil geloven…

wij elkaar zullen geven…

De tijd ontbreekt in ons haastig bestaan geen tijd voor elkaar, geen tijd voor vrinden de rust die je zoekt is moeilijk te vinden materialisme staat bovenaan toch komt bij iedereen op een bepaald moment het besef van dit jachtig gedoe een ziekte, een sterfgeval of dreigement en je vraagt je af waar hollen we naar toe?…

in mindere tijden dichtbij elkaar blijven wij ook nu door de gevonden vriendschap die zich steeds weer vieren laat in de knipoogjes die jij geeft met een kaartje of digitale kus dus hoewel je niet dichtbij bent ben je tegelijk dichterbij dan ooit als ik mijn wens voor jou schrijf dat ook de komende jaren weer wij dichtbij…

de dagen worden korter na de herfst, de zomer en de lente komt de winter aangewaaid en de deuren in haar straten worden weer op slot gedraaid het wordt weer tijd van elkaar tot in elkaar behagen en warmte vragen konijnenkousen op de schoot en hete grog op tafel dicht bijeen weer lekker knus de boeken in de kast staan op springen hun…

Wij stonden daar, een tijd tegenover elkaar ... daarna was er geen tegenhouden aan: Onze energieën wervelden, draaien om elkaar heen, ... door elkaar heen... tenslotte, hadden wij elkaar lief zoals op aarde niet kon: wij wezens altijd bijeen in beleving: dáár, dichtbij de levensbron... ik wíst niet, dat dat nog kon!…

Laat ons nu genieten heel even alleen bij elkaar, dit cadeautje van tijd, voor ons twee samen, zomaar.…

Hadden ze tijd om elkaar aan te kijken en wat zagen ze dan, hadden ze zicht op het leven beneden en wat spraken ze nog uit; welke woorden houden stand als alles valt, wat is het alfabet van tegenwicht, eindtaal die verzacht en zagen ze wat op de grond groot is vanuit de lucht klein wie van elkaar verwijderd leven zo dichtbij zo schijnbaar…

de een gelooft het vol zin de ander vindt het onzin ik geloof er eerlijk gezegd niet in maar het tegendeel werd me al snel bewezen jij kwam in het licht en de hemel zij geprezen de eerste dag zijn we de hele tijd bij elkaar gebleven we konden de hele dag nauwelijk van elkaar afblijven en langs de waterkant blijven we ook nog even drijven…

Mensen kijken niet echt naar elkaar, ze kijken om je heen en groeten maar Regen of de tranen men ziet geen verschil, de wereld is vaak hard,koud en kil. Ze zien enkel van het masker de glimlach zodat ze denken, die heeft een goeie dag. Mensen vergeten tijd in elkaar te investeren, Zodat we ook van een ander kunnen leren.…

bent geweest, wel dezelfde ogen maar het licht is breekbaar zoals een ent in de vorst zeg me dat je me begrijpt, wil je de morgen nog ontmoeten of laat jij de nacht in jou verstijven, het opslaan voor de eeuwigheid waar stilte geen zonde is geef me dan voor we slapen gaan een laatste knuffel, je weet wel, zoals altijd onze hoofden lange tijd…

We zaten lange tijd bij elkaar op school je wist het niet, maar jij was mijn idool er was niets mooiers dan in jouw ogen kijken maar ik durfde niets te laten blijken jij was geen homo en dat wist ik wel ik zat dikwijls niet lekker in mijn vel dan verlangde ik naar jouw lieve mond jij was zo donker en ik zo blond nooit durfde ik het jou te…

We gaven elkaar veel liefde en aandacht, Jouw lichaam tegen het mijne, zo teder en zacht. We vonden dat we de tijd met elkaar konden belonen En kozen ervoor om samen te gaan wonen. Tussen mijn zoon en jou klikte het vrijwel meteen, Er kwam een lach op zijn gezicht als jij verscheen.…

Ik knoop tijd aan elkaar. Hoe het komt? De grens, klemvast, was een ver geheim. Het was nacht, de maan was rood. De hoge heuvel sleepte stenen aan waar 't licht afdroop als afscheidstranen. Het gevaar verbond de wond. We liepen.…

We horen bij elkaar We zijn voor elkaar geschapen Zoals een traan is geschapen voor verdriet Een melodie geschapen is voor een lied En de nectar gemaakt is voor de bij Zo ben jij geschapen voor mij We zullen altijd samen zijn Samen als de sterren en de maan Wij zullen net als twee vlinders Altijd samen door het leven gaan Zonder jou kan…