Alle inzendingen over Toeschouwer zijn

Geweest op plekken omringd door natuurschoonheid zonder toeschouwers.…

De acteurs wijzen naar de toeschouwers, goden -- die kunnen kiezen.…

De toeschouwers zijn niet te tellen, zo veel zijn er binnen. Hij kan nu beginnen: de man heeft een zee van modellen. Hij maakt een portret, maar het blijkt, dat-ie niet naar de toeschouwers kijkt. In de weer met penseel denkt-ie: ' 't Zijn er zo veel, dat er zeker wel eentje op lijkt.'…

De grote wolk at langzaam alle kleintjes op ik was toeschouwer…

de joint strike fighter vloog hoog boven de wolken gans onzichtbaar voor de toeschouwers op de grond geheel onverwacht in brand…

figuurlijk zet het stenen lijk de toeschouwer op het verkeerde been... letterlijk de dichter die de nadruk legt op woorden die getuigen van een groot mysterie…

zelfs áchter prikkeldraad ben je als toeschouwer niet meer veilig voor de ultieme foto van de Tour zwenken zwalkers in wielen zal een tetanusprik van Hoogerland weer in de trui helpen?…

De bal is rond, het gras is groen; de toeschouwers die wuiven. Maar wat een voetbalteam moet doen is voetballen, niet schuiven. Wat kun je leren van de Denen ? Sluit als keeper op tijd je benen.…

Het waait maar zij is bewust en maakt een buiging voor de eenzame toeschouwer.…

Hij eeuwige toeschouwer; hij kon er niet bij. Hij stak zijn handen uit, maar lege handen maken niemand blij. Hij heeft spijt van al die mooie dingen die hij niet heeft gedaan. Van het immer kijken naar die dingen aan de andere zijde van het raam.…

Als toeschouwer van het leven sluit ik mijn ogen. Gevangen in een web van angst onder een nevel van verdriet voel ik mij eenzaam en leeg. Ik adem, maar ik ben er niet.…

Als ik verlies wat ik opbouw En afbreek wat ik aanwin Voel ik mij slechts een toeschouwer Van al dat wat ik bemin Geen handen die mij betrekken Slecht mijn ogen die worden geraakt Mijn invloed niet zichtbaar Ik ben eenzaam en naakt…

We zijn onze eigen toeschouwer Op het toneel van het leven En zijn we dan te doorgronden In de rollen die we spelen Of gooien we toch steeds zout in eigen wonden?…

Begrijper van al mijn leed, Trooster van al mijn zeer, Toeschouwer van al mijn dwaasheden, Vaste vriend in mijn gezelschap, Luisteraar van mijn gebeden, Miauw toch nog eens een keer, Zoals je ooit zo vrolijk deed.…

in een ogenblik van saamhorigheid mat ik mijn schaduw met een stok ik was toeschouwer van mijn onbelichte kant keek naar wat ik niet doorzag meten is maar beetjes weten niet eerder bezag ik een schaduw zo lang…

Aan het kruis of aan een draadje met een doorboord lichaam in de schaduw van alles wat liefde was Het blad sterft weg kent geen Pasen leeg blijft het sterfhout achter de toeschouwers huiswaarts zonder te beseffen.…

een lege tafel en vier stoeltjes symboliseren het verval van een verlopen seizoen zoals ook de bladeren op de grond getuigen van weleer met een gevoel van wat geweest is is geweest blijf ik toeschouwer in de kilte van de tijd...…

Aldoor die toeschouwers Eeuwenlang stilzitten Alles doet zeer! Tijd voor een stickie. Mmm marihuanageur! Higher dan high! Ja nu gaat het wel weer!…

Want dan steekt men bij koninklijk besluit De toeschouwers voor straf de ogen uit.…

op de rug van een ezel droomt hij van een toekomst met zijn lief voor een moment lijkt de zonovergoten morgen een onuitputtelijke voorraad aan geluk menige toeschouwer weet inmiddels beter Lejo van Kuijeren…

Doordrongen van ontrafelde schoonheid droomt de toeschouwer zijn eigen fantasie.…

Nou, schoon is een illusie ben ik bang Een toeschouwer had zo zijn eigen kijk En zette Froome hardvochtig in de zeik…

voor me, gemakshalve ophopen van, wat zo vredig aan mij de toeschouwer lijkt hoe je ook probeert de wind blaast alles maar neemt slechts tijdelijk het blinde vertrouwen in jou dat ik fluisterend nodig heb ik waaier, gelukkig draagt de wind enkele richting een zekere vergankelijkheid mee…

je balanceert op het randje van een zelfverheffend voetstuk wankelt slechts heel even tijdens het omhoogvallen draait rondjes als een volleerd model met als toeschouwer een partijdige spiegel je denkt je onweerstaanbaar en ik knipoog naar je zodat maar één oog hoeft te liegen…

Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

een verlaten plein in de avondschemering geluidloos overmeesterd door de zachte sneeuw een vermoeide passant die plotseling stilstaat het hoofd draait naar het plein toeschouwer van een verstilde wereld dan wendt hij zijn blik af en herneemt met trage tred zijn reis in de verte krast een vogel…

de stier heeft de hoofdrol in het spel " recorte " en hij, Tauro, dacht; het is toch van de gekke ik ga nu beginnen, en startte het offensief ter plekke vol overgave heeft hij zich in het publiek gestort toeschouwers werden gewond, door horens zo scherp als een speer de stier overleefde het niet, hij werd gedood... door een geweer!…

In Heeze is het weer Brabantse Dag Het cultuurfestijn van groots formaat De folklore optocht trekt door de straat Men kijkt met bewondering en ontzag Een daverend applaus: de toeschouwers Brengen hulde aan de wagenbouwers ------------------------------------------- 29 augustus 2010, 53e Brabantse Dag in Heeze…

wij hebben bijna alles gezien gevoeld en ervaren alleen op de echte emoties van de dood wachten wij eigenlijk al jaren met een interesse die vaak bijna pathologisch van aard blijkt te zijn gezien het grote aantal toeschouwers die de laatste ademtocht ook mee willen maken…

Toeschouwer aan de zijlijn staat de wind gevestigd zonverwarmend stralen gericht op de grond Nieuwsgierig kijkend en zoekend naar het licht en lucht de aarde herleefd weer op Gedierte en bloemen tonen zich, in schijnwerper van licht en zon Lente, is geboren zal groeien doet ontwaken.…