Alle inzendingen over Trots en fier

Heel fier liep ze naast me in de pas in haar mooie nieuwe rode jas. Drie jaar oud, en heel parmant blonde haartjes, met mij hand in hand. Trots over de markt, nog lang niet moe want ze moest en zou naar oma toe. Nog steeds loopt ze trots en fier woont niet zo heel ver van hier.…

Trots en fier staat hij daar, gebouwd in een grijs verleden. Duizenden gingen en genoten intens van het uitzicht zoals alleen op deze plek kan. Voldaan ging ieder bezoeker dan op zijn eigen wijze naar beneden. Nu de deuren zijn gesloten laat de ns-planner een vluchtige traan.…

en fier zijn niet de lakens waarmee ik vaandel…

Op duin en heide zwerf ik hier, Mijn liedren stijgen trots en fier. Hier drong zich de liefde in het harte mij En de hoop in mij zingt zacht en blij! Mijn moederland, het land van de wijn, Mijn moederland, graag wou ik bij U zijn.…

en fier.…

Je stónd op: moedig, trots en fier ooit mishandeld als een dier…

en fier Omdat je dan de reis kan voelen Die we samen hebben gemaakt Omdat je in die lach kan zien Dat het beste van mij Nog steeds bij jou Ontwaakt…

en fier Bloeide hij open De wereld lag aan zijn voeten Maar hij zweeg en liet het verleden achter zich Vol goede moed zag hij op de toekomst neer Leefde in het heden Plande geduldig voor de toekomstige tijd…

Tezamen Beide trots. Beide fier Yele. Binnenstebuiten. Wij mogen niet falen Samen de Millennium Ontwikkelingsdoelen In 2015 halen!…

We zijn trots en fier, op die twee stoere meiden, die doen, wat veel meer kinderen zouden moeten doen! Ze legden een eed af, gaven elkaar en de groep de linkerhand, werden met een hoera verwelkomd, kregen een sjaaltje wat met de rode kant aan hun linkerkant moest, want tja daar zit je hart nietwaar?…

Jouw rechterhand met de lange, artistieke vingers staan trots en fier in jouw zijde geplant, terwijl de oranje achtergrond mij als een wollen deken toedekt. Je glimlacht als een toverfee achter jouw houten ezel, waarbij ik vol verbazing naar jouw slanke taille loer en de lichtblauwe bloes, die zoveel lekkers verbergt.…

dichterlijk als Hollands symbool voor 5 "Mei" vredelicht bedaard moede blaren op adem baren om te ademen voor het nageslacht oranje uitstraling op straat bevrijd verenigd alsmede de "Hollandse" vlag wappert trots en fier in de open lucht (woorden schieten te kort vreugde, droefheid is gebrandschat aan leven en dood) heldendaden…

Verlaten staat ze er bij mijn eens zo mooie acacia elke dag genoot ik van je je trotse takken fier omhoog je blaadjes dicht opeen tien jaar werd het mei elke keer was je er weer je mooie bolletje werd geknipt dankbaar ontsproot je maar nu.... het is herfst nooit eerder was je zo treurig nog nooit zo vroeg geen blaadjes meer treur je om ons…

alle mannen hebben één vriend gemeen dat is klein maar dapper Zwelgje Prostaat zijn veel genoten talent is ook zijn valkuil want verstijven bij opwinding is zijn ding bij elke moment van romantiek of passie gaat Zwelgje steevast enthousiast uit zijn bol zwelt hij op als een luchtballon trots en fier bouwt hij een feesttent voor iedere man hier…

In staat om trots en fier iedere storm te weerstaan. Mijn verstand kan er niet bij. Maar in mijn hart klinkt het levenslied. Ik ben sinds vandaag… Verliefd!…

Hoedster des Moederlands Praktiserend geweten des Vaderlands De schijn van een verloren glorie Hollands Uit een vervlogen en toekomstige tijd zo Nederlands Rijen dik trokken uw geliefden langs het bordes Ieder trots en fier op het laten zien van hun liefde Uit die warme genegenheid straalde uw succes Gevoelens voor u en de Oranjes vol vaderlandsliefde…

Fier ben ik op mezelf, om steeds weer elke maand opnieuw, wat eurootjes over te houden, en al gaat het niet vanzelf, mijn trots en fierheid, zeggen genoeg, over het geld-feit, zeker als manlief ook nog zegt, je doet het meer dan goed, tja dan is dat niet slecht!…

met het anker als boegbeeld doorklieft mijn voorsteven de koele stroming ploegend door het maritieme parelmoer ben ik trots en fier getooid de wimpels van het vrije leven wapperend in zachte bries met alle winden mee laverend in het frisse helder ben ik gelijk de kleuren van het Hollands blauw met wolkenwit lonkend met open vizier…

Zeer trots. Waar fier Op echt hún architectuur Geschonden neus. Ontwijd gezicht De Sfinx in Gizeh weet ervan Voor de piramides gesitueerd Als wacht voor imposante tombes Trots bepaald. Warmte hier Dag van vandaag telt jaren van weleer Van dag tot dag.…

de kou snijdt onverbiddelijk door de dikte van de schors onzichtbaar rillen ze ook al is hun trots fier verraden nog gesloten knoppen dat er voorjaar op komst is, ik voel 't…

zij is stilaan oud geworden zilveren haren verdwalen op haar smalle schouders met het Largo van Ombra mai fu in de oren tooit ze zich in de schaduw in haar vechttenue met een fiere all season jas ontmoet zij de wereld die almaar groter wordt in een taal die nauwelijks hoorbaar is met niet aflatende verende tred treedt de dood haar…

Met een glimlach doorsta ik de beproeving, fiers en volhardend toon ik mij. De werkelijkheid wil ik niet zien, ik ben kapot, een geknapte eik. Van de ooit trotse eik rest slechts nog brandhout, de laatste storm werd hem te veel.…

Hier stond hij Niets kon hem meer raken Alleen nog slechts breken Veel was er al verloren Wellicht nog iets te winnen Toch was hij een vrolijk mens Hij was van ver gekomen Had al veel gezien Velen waren al gevallen Voor de hoogmoed en de trots En toch, hij stond er nog Fier en flink Als nooit tevoren.…

Verdonk had steeds maar ruzie met haar staf Waardoor haar helpers gaandeweg verdwenen Ze namen doorgaans fier en trots de benen En ook haar zeteltal nam danig af Geen punt, ze heeft er nu precies nog één Wel fijn, dan kan ze het gewoon alleen…

te midden van een berg dode woorden groeit er ééntje naar de hemel fragiel doch teder ontstijgt zij Moeder Aarde wiegend in de armen van de wind voorzichtig ontluikende kleuren gevoed door zonlicht draagt ze haar naam vol trots…

'k Lees dat de Universiteit Maastricht Fier is op zijn studentenpopulatie Meer dan de helft komt van een andere natie Is dan het eigene daardoor ontwricht? Of maakt de voertaal - overwegend Engels - Van die ontgroende corpsballen nu bengels?…

nooit wilde ik buigen maar schaduw rondde al onder de last mijn schouders ik die altijd hoog op tornde tegen de strakste wind elementen trotseerde met fier geheven hoofd in de trots van mijn jaren ben verstrikt geraakt op stikken na sterft de tijd die mijn bestaan nog mogelijk maakt…

Rivieren die traag door mijn brede laagland gaan Met rijen populieren aan de waterkant En dorpen, torens, olmen in een groots verband Die trots verzonken eenzaam aan de einder staan Een man daar aan het roer bezingt mijn fiere rijk En wat ik hoor is dat ik op een vaasje lijk…

Twee regendruppeltjes met twee regenboogjes, schuiven trots glinsterend, langzaam naar mekaar. Eén dikke regendruppel met één fiere regenboog, plenst stoer expanderend, snel uit elkaar. Weg mooie regendruppel, weg mooie regenboog…

Ze stonden in gelid erekruizen en medailles sierden hun uniform zo goed te zien een dierbaar bezit bijna in de strijd waren ze bezweken God inspecteerde groette ze allemaal wat waren ze fier op hun bevochten vrijheid O ja trots was Hij ook maar had ook naar hun verborgen littekens gekeken een heel andere norm…